Stoffelijke resten vermiste tennisleraar Lex van Cittert na kwart eeuw gevonden

Eigenlijk had iedereen de hoop al opgegeven. De kans dat Lex van Cittert uit Amsterdam nog leefde was, na jaren waarin nog werd gedacht, gehóópt, dat hij in Thailand of op Ibiza zat, gereduceerd tot nul. Want wat je ook over Lex kon zeggen, hij zou vroeg of laat iets laten horen aan zijn familie. Dus nee, die vermissing was gewoon geen zuivere koffie. Over wat er de dag van de verdwijning, woensdag 10 februari 1999, precies is gebeurd, lopen de meningen uiteen. Het officiële verhaal is dat hij die dag naar zijn huisarts moest vanwege een blessure aan zijn voet en later de middag met zijn vader, die aan longkanker leed, naar het ziekenhuis zou gaan. Maar er gaan ook verhalen dat hij heel andere plannen had. Afspraken met dubieuze figuren bijvoorbeeld. Feit is dat hij bij geen van die afspraken kwam opdagen. Vraagtekens genoeg dus. En geen enkele hoop meer eigenlijk op een goede afloop.

Maar dan is daar die woensdag de 24ste mei 2023. Bijna een kwart eeuw nadat er voor het laatst iets van Lex van Cittert werd vernomen. Op bedrijventerrein Oostervaart aan de Zilverstraat in Lelystad stuit een graafmachinist op een voorwerp dat meteen alle alarmbellen doet afgaan. Het oogt als een halfvergaan plastic zeil, dat de contouren heeft van een pakket. Reden genoeg om de graafwerkzaamheden onmiddellijk stil te leggen en de politie erbij te halen. Als die even later ter plaatse komt en de assistentie inroept van de Unit Forensische Opsporing wordt al snel duidelijk dat er terecht alarm is geslagen. Want de inhoud van het pakket blijkt te bestaan uit botten. Ménselijke botten, zo zal laboratoriumonderzoek later uitwijzen. Maar van wie?

Hoewel DNA-onderzoek doorgaans tijdrovend kan zijn, volgt het antwoord op die vraag vrij snel. Op 12 juni laat de politie weten dat de menselijke resten zijn geïdentificeerd als die van de sinds 1999 vermiste Alex van Cittert uit Amsterdam. En mochten er nog theorieën zijn over een nieuw leven elders op de planeet of een zelfgekozen einde, dan kunnen die de prullenbak in. De omstandigheden waaronder de resten van de Amsterdammer werden gevonden, laten er geen twijfel over bestaan: hier is sprake geweest van een misdrijf. Met als bijzonderheid dat op de vindplaats ooit een illegaal clubhuis van een motorclub heeft gestaan.

Toevallig of niet, het is zeker iets wat de politie meeneemt in het onderzoek. Zoals talloze andere vragen waar de recherche zich in dit coldcase-onderzoek voor geplaatst ziet. Wie was Lex van Cittert precies? Met wie ging hij om en wat speelde er in zijn leven? Wie is er verantwoordelijk voor zijn dood en wat was het motief?

Een leuke oom

Het zijn vragen die in 1999 al aan de orde komen bij de redactie van het programma Tros Vermist, dat van 1996 tot 2014 geldt als autoriteit op het gebied van vermissingszaken. Hoewel presentator Jaap Jongbloed het gezicht is van het programma wordt bedenkster en eindredactrice Loes Leeman nog altijd gezien als de motor van Vermist. Nu treft het dat ik als schrijver van dit artikel ooit deel heb uitgemaakt van de redactie van het programma. En dan bewijst de aloude spreuk ‘wie wat bewaart heeft wat’ maar weer eens z’n zeggingskracht. Oude aantekeningen, gespreksverslagen en losse notities geven een scherp en soms onthutsend beeld van Lex van Citterts levenswandel. Want daarin ‘was niets wat het leek’, om maar eens een oneliner uit het thrillergenre te gebruiken.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.