“Ik ben je ontiegelijk dankbaar, lieverd, dat jij mij helpt. Het is mijn keuze. Jij helpt mij daarbij, maar ik wil sterven. (...) Jij bent niet schuldig. Het is mijn besluit.”
Vlak voor haar dood in 2020 spreekt de 39-jarige Evelien deze woorden in. Ook op papier heeft ze haar partner van alle blaam gezuiverd. De ziekte van Lyme heeft haar bestaan onleefbaar gemaakt, ze is aan bed geluisterd en kan op eigen kracht niet eens meer naar de wc.
Maar de huisarts honoreert haar euthanasieverzoek niet. Verder leven is echter geen optie meer, dus haalt ze uiteindelijk zelf de benodigde middelen in huis.
Michel helpt zijn vriendin. “We hadden ons verdiept in de gevolgen die dit voor mij kon hebben op justitieel vlak en hoe je dat kon voorkomen,” vertelde hij in het AD. De rechtbank twijfelde niet aan de doodswens van Evelien, die heeft ze op verschillende manieren duidelijk gemaakt, maar het handelen van Michel is wel in strijd met de euthanasiewet, op hulp bij zelfdoding staat een maximumstraf van drie jaar. De rechter hield het bij een voorwaardelijke celstraf van drie maanden.
Michel is het niet eens met de veroordeling, maar hij hecht er niet te veel waarde aan. “Voor mij gaat het om het gevoel dat Evelien mij heeft gegeven. Van dankbaarheid, dat ik haar tot het laatste moment heb geholpen, toen niemand anders haar wilde helpen. Daarmee kan ik verder leven. Wat anderen daarvan vinden is, met alle respect, niet belangrijk.”
- Rechtspraak.nl