Uitgerekend nú de bekerfinale: waarom?

Micha Jacobs

De finale van de FA Cup wordt op 3 juni gespeeld, na de laatste speelronde in de Premier League. De finale van de Duitse DFB-Pokal? Ook op 3 juni, na de laatste speelronde van de Bundesliga. Finale van de Croky Cup in België? Aanstaande zondag op de Heizel, ook ná het einde van de reguliere competitie, want die laatste speelronde werd afgelopen weekend afgewerkt.

Volstrekt logisch, zou je zeggen: eerst de competitie afwerken, dan de beker. Maar wat doet onze eigen KNVB? Die legt zondag doodleuk de competitie stil om de bekerfinale tussen Ajax en PSV af te werken. Dat de strijd om de landstitel nog niet is beslist, dat er nog clubs om lijfsbehoud en om Europees voetbal spelen en nu twee weken lang uit hun neus zitten te vreten, het maakt ze allemaal niks uit in Zeist. Jullie willen toch dat de bekerfinale zo belangrijk is? Nou, dan máken we ’m belangrijk!

Het is weer zo’n stuiptrekking van de KNVB waar ik niks van begrijp. Ja, na de competitie worden er nog play-offs gespeeld die nog weken duren, en ja, half juni wordt de finale van de Nations League gespeeld in Rotterdam en Enschede, dus vóór die tijd moeten alle prijzen zijn verdeeld. Druk, druk, druk, ik weet het, maar is er nou echt níémand in Zeist die een beetje kan plannen? Die in het belang van spelers, clubs en toeschouwers een kalender maakt waar iedereen mee uit de voeten kan? De competitie stilleggen voor een f*ckin’ bekerfinale: het kan echt alleen in Nederland.

Ik kan me herinneren dat de bekerfinale standaard op Hemelvaartsdag werd gespeeld, de meest zinloze en debiele feestdag van alle feestdagen die we hebben. Een vrije donderdag in mei, meestal lekker weer, lekker een potje voetballen om 14.30 uur: veel beter kun je zo’n vervelende vrije dag niet besteden.

En het mooie was: geen hinderlijke onderbreking van de competitie zoals nu. Gewoon in het weekend ervóór voetballen en in het weekend erná ook. Niemand die er last van had. Zou het soms zijn afgeschaft, omdat op donderdag ook Europees wordt gespeeld? Dat clubs die in de bekerfinale staan vaak ook Europees moeten aantreden? Doe het dan op z’n Spakenburgs en zeg: op de dag van de bekerfinale (of in Spakenburgs geval: op de Dag des Heren) spelen we gewoon niet in Europa. Maar beter nog: plan een doordeweekse dag die niet op de Europese kalender staat, iedereen blij. Zó belangrijk is die beker toch niet, of wel?

Edwin Struis

Spakenburg als voorbeeld stellen, je moet het maar durven. Of ben je de homofobe spreekkoren vergeten tijdens de halve finale tegen PSV? En dat ze in België klaar zijn met de competitie klopt natuurlijk ook niet echt. Sterker: de play-offs die komende week beginnen vormen daar het hoogtepunt van het seizoen. Ik zou willen dat we het hier zo deden. Na de reguliere competitie het puntentotaal van de eerste vier clubs halveren en dan nog zes duels (uit en thuis) op leven en dood uitvechten. Spektakel gegarandeerd.

Met de bekerfinale zelf heb ik op zich niet veel, voor mijn part spelen ze die in de nacht van maandag op dinsdag op de Langeleegte. Ik heb namelijk tussen 1982 en 1984 een bekertrauma opgelopen waar ik nog steeds niet van hersteld ben. Driemaal op rij stond mijn HFC Haarlem in de halve finale van de KNVB-beker en keer op keer, je voelt ’m al aankomen, grepen we naast een plek in de eindstrijd. Dat we uitgeschakeld werden door FC Utrecht (1982) en Feyenoord (1984, eervol na een replay) viel enigszins te verwachten, maar ertussenin zat een hele gevoelige. Want in 1983 waren we veruit favoriet met NEC als tegenstander. De Nijmegenaren bungelden onderaan de eredivisie, terwijl de Roodbroeken aardig meededen in de subtop.

Thuis (in die tijd ging het om twee duels) stonden we na een uur spelen op 2-0 en konden we al dagdromen over een finaleplek. En dan hopelijk tegen Ajax dat landskampioen werd, zodat de bekerfinalist ook Europa in mocht. Maar vanaf het moment dat onze Japanse huisgenoot Tatsuya Mochizuki (mijn ouders hadden zich over hem ontfermd) het veld werd ingestuurd, kantelde het beeld en kwam NEC toch nog langszij.

Twee weken later meldden we ons uiteraard in de Goffert om Haarlem alsnog naar de finale te schreeuwen, maar bleven we steken op 0-0. Uiteindelijk moesten penalty’s de beslissing brengen. Afijn, je begrijpt het al. Frank van Leen miste de beslissende, wij flink de smoor in. En die smoor ontwikkelde zich tot trauma toen NEC het seizoen erop inderdaad Europees voetbal speelde, nota bene als eerstedivisionist, en zelfs Barcelona lootte. Ik had het graag meegemaakt: Haarlem in Camp Nou. Rood-blauw vs. blau-grana.

Zelfs nu, exact veertig jaar later, kan ik me er nog druk over maken. En niet over een bekerfinale op 30 april. Ik ga niet eens kijken, denk ik. Misschien dat ik op die dag wat in het oranje geklede toeristen met verouderde reisgidsen ga vermaken.