Maradona praatte met niemand, behalve met Panorama

Af en toe jezelf op de borst kloppen mag best, zeker als je Hugo Borst heet. Samen met die andere legendarische Panoramaverslaggever Leo Verheul was hij eind jaren 80, begin jaren 90 kind aan huis bij niemand minder dan Diego Maradona. Ook in 1993 toen ze hem opzochten in Sevilla, waar hij op dat moment speelde. Maradona, vechtend tegen een cocaïneverslaving en de Italiaanse justitie die ook na zijn periode in Napels nog in zijn nek liep te hijgen, was naar Zuid-Spanje ‘gevlucht’ om uit handen van de Italiaanse justitie te blijven, maar vooral ook om clean te worden, iets waar wij alles over wilden weten. Uiteraard stuurden wij daar ‘huisvrienden’ Borst en Verheul op af.

Het was dus niet de eerste keer dat zij Maradona spraken, dat wilden ze destijds maar al te graag vermelden. Dat bewezen zinnen als: “Vertrouwelijk vertelde Maradona Panorama dat ‘Napoli’ voor hem over was”, “Maradona, die zich slechts bij hoge uitzondering laat interviewen” en “Borst en Verheul die al jaren een hechte relatie met Maradona onderhouden”. Maar goed, het was in die tijd dan ook wat, op audiëntie mogen bij toch wel de beste voetballer aller tijden. Maradona, op dat moment 32, maakte grappen, ‘slaakte kreten als een aap’ en ‘maakte housebewegingen op denkbeeldige muziek’, waardoor hij de indruk wekte dat hij op zijn plek was in Sevilla. Totdat het gesprek al snel de afslag nam richting zijn cocaïneverslaving. Om niet in dezelfde valkuil als in Napels te vallen, huurde hij met zijn gezin het immense huis van een stierenvechter waar ook een kamer vrij was voor een diëtist, een psycholoog en zijn vaste Argentijnse conditietrainer, die ervoor moesten zorgen dat zijn huis drugsvrij bleef.

Maradona tegen Hugo Borst: ‘Mijn ouders, vrouw en kinderen dachten dat ik mezelf van kant ging maken, maar ik had het lef om door te gaan’

Borst: “Maar hoe groot is de kans dat je opnieuw in dezelfde val trapt?”

Maradona: “Mijn psycholoog zegt dat je een verslaving aan alcohol of drugs nooit kwijtraakt. Een verkoudheid gaat weg met de keelpijn, maar een verslaving blijft latent aanwezig.”

Mede door zijn verslaving en vaak onuitstaanbare gedrag werd hij in die tijd zelfs in Argentinië met de nek aangekeken, iets wat je je niet meer kunt voorstellen als je weet hoezeer hij er tegenwoordig wordt verafgood. Sterker nog, twee jaar eerder werd hij doelbewust door de toenmalige Argentijnse president Carlos Menem genadeloos aan de schandpaal genageld toen hij voor het oog van de klaarstaande cameraploegen zo stoned als een garnaal in Buenos Aires werd opgepakt. Een naaistreek van jewelste, waar hij het met bijna niemand over wilde hebben, behalve met ons.

Maradona: “Ik heb niets met Menem te maken. Het volk had het heel gauw door dat de heren probeerden om over mijn rug bepaalde nationale problemen te verdoezelen.”

Iedereen zag Diego met handboeien om, ook zijn eigen gezin: “Mijn ouders, vrouw en kinderen dachten dat ik mezelf van kant ging maken, maar ik had het lef om door te gaan.”

Deze week is het precies dertig jaar geleden dat we voor het laatst zo openhartig met Maradona konden praten. Een herinnering om te koesteren.