Er zijn nog maar weinig dingen zeker in het leven, behalve dat Oranje verliest na penalty’s, je je scheel betaalt aan de energierekening en dat je na de jaarwisseling wordt doodgegooid met reclames voor de sportschool en voor een datingsite. Van die laatste zijn er inmiddels talloze – voor hoger opgeleiden, voor vreemdgangers, voor 50-plussers, voor mensen met slechts acht tenen – maar 31 jaar geleden bestond daten via een site nog niet en waren datingbureaus ook nog nat achter de oren. Hoe je dan aan de man, vrouw of onzijdig wezen moest komen? Gewoon ‘ouderwets’ via contactadvertenties of in een singlesclub.
Net na de jaarwisseling van 1991 op 1992 spraken we een aantal dames die in hun zoektocht naar de liefde zichzelf in de uitverkoop gooiden. Dames als Sylvia (35, weduwe), Bärbel (46, op zoek naar ‘vriendschap’) en twee Anja’s: de ene was 24 en lid van een singlesclub, die andere was 39 en net gescheiden. Sylvia plaatste een contactadvertentie waar maar liefst 90 reacties op binnenkwamen. “De meeste brieven waren erg leuk,” zei ze. “Mannen die echt niet om een vrouw verlegen hoeven te zitten. Ik heb heel wat afspraakjes gemaakt en als de eerste ontmoeting leuk was, kwam daar natuurlijk een vervolg op. Na het derde afspraakje mocht de heer in kwestie thuis langskomen. Tsja... en dan zat zo’n man op mijn bank en dacht ik: nee, dit is het toch niet. Wel grappig deze ervaringen: sommige mannen nemen meteen pakken foto’s mee, van hun ex of van hun huis. Lieve, gezellige mannen, maar de ware Jacob zat er niet bij.”
Bärbel zei dat ze in 23 jaar tijd op meer dan 1000 advertenties had gereageerd en ook vaak een reactie kreeg: “Ik kreeg eens een geweldig epistel van een heer. Meteen gebeld dus – hij had een heel fijne stem – en een afspraak gemaakt om te dineren in Zeist. Hij stond mij op de parkeerplaats op te wachten met een bos bloemen. Schattig hoor, maar hij zag eruit! Vreselijk! Een ouwe jas met daaronder een vieze slobbertrui. Gewoon een ontzettend goor uiterlijk.” Toen ze afzag van verder contact, reageerde ze een paar maanden later op een andere ‘prachtige advertentie’: “Wat denk je? Was het dezelfde man!”
In de singlesclub waar de 24-jarige Anja weleens kwam, was volgens haar genoeg keuze: “Iedereen is vrijgezel en je maakt makkelijk contact met zowel mannen als vrouwen. Het publiek is zeer gemêleerd: mensen van mijn eigen leeftijd, wat oudere zakenmannen, mensen met een leuke baan of een eigen bedrijf. Aan sommigen merk ik wel dat ze erg desperaat zijn en overduidelijk op zoek naar een relatie.” In precies zo’n club in Hoofddorp vond de 39-jarige Anja wél een leuke relatie: “Tenminste iemand die géén bindingsangst heeft of meteen over zijn problemen begint te zeuren. Daar heb ik absoluut geen zin in.”
Bruikbare tips misschien voor als je alleen op de bank zit en je je tóch laat verleiden door een datingreclame: hou het gezellig, laat foto’s van je ex thuis en trek als-je-blieft een schone trui aan.