Sportcolumn: 'Over Lang kunnen we kort zijn'

Micha Jacobs

In België is Noa Lang niet Voetballer van het Jaar geworden, wat Noa Lang heel raar vindt, omdat volgens Noa Lang iedereen weet dat Noa Lang de beste voetballer is. Dat Noa Lang wel de prijs kreeg voor Doelpunt van het Jaar – solo vanaf de zijlijn tegen Waasland-Beveren, vijf man voorbij, uithalen vanaf randje strafschopgebied – kwam voor Noa Lang dan weer niet als een verrassing, zei Noa Lang na de uitreiking met een cynisch lachje:

“Voor mij zijn deze doelpunten normaal.” Ik heb nu zeven keer Noa Lang gezegd – acht keer als je deze zin meetelt – maar ik heb het idee dat hij dat zelf iets te weinig vindt. Sorry, Noa Lang (negende keer): nederig kussen wij Uw voeten.

In september vorig jaar speelde Club Brugge, de club die God, ook wel Noa Lang genaamd, op zijn knieën moet danken omdat Noa Lang er nog speelt, tegen de sterren van Paris Saint-Germain (1-1). Tot Man van de Wedstrijd werd niet Lionel Messi, Kylian Mbappé of Neymar uitgeroepen, maar Noa Lang, wat de mond en het ego van Noa Lang alleen maar groter maakten.

Er zal een reden zijn waarom Ajax wel bereid is om 18 miljoen euro neer te leggen voor Steven Bergwijn, die wegkwijnt op de bank van Tottenham Hotspur, en niet het voormalige Amsterdamse groeibriljantje Noa Lang, die vaker wél dan niet de pannen van het dak speelt in de Belgische competitie. Allebei spelend op de linkerflank, maar verschillend qua karakter misschien? Noa Lang heeft ‘maniertjes’ waar ze in België ook iets van vinden. Maniertjes die Memphis Depay ook ooit had, maar die hij inmiddels heeft afgezworen. Er kan tegenwoordig zelfs af en toe een lachje bij Memphis af, bij Noa Lang hebben de mondhoeken bovengemiddeld last van de zwaartekracht die alles bij hem naar beneden trekken, inclusief zijn oogleden. Flegmatiek noemen ze dat, maar dan niet op z’n Frank Rijkaards. Op z’n Noa Langs, de vleesgeworden arrogantie met genoeg talent in zijn linkerteen om zijn kutkarakter tegen weg te strepen. Da’s precies het probleem. Ik vraag me af hoe dat in de kleedkamer bij Oranje gaat: zou hij zich geroepen voelen om een halve meter naar boven te kijken om oogcontact met Virgil van Dijk te maken, of moet Virgil maar naar voren buigen?

Ik zou het wel weten, zeker als ik in mijn carrière zo weinig gepresteerd zou hebben als Noa Lang. Wat vind jij: verdient ie de schandpaal of een standbeeld?

Mario Wisse

Een standbeeld is overdreven, maar ik vind het wel vermakelijk wanneer voetballers een beetje lijp zijn. En over Lang kunnen we kort zijn: die is lijp.

Vroegâh wemelde het van zulke types op de velden. Van Ling tot Romario – knetterlijp waren ze.

Ze maakten ruzie met trainers en ploeggenoten, gingen op stap wanneer ze daar zin in hadden en beschouwden zichzelf als god’s gift to het edele voetbalspel. Ik wil Lang niet met het genoemde duo vergelijken, maar een goede voetballer met een grote bek is hij wél. Maar we willen deze dagen alleen maar grijze muizen. Je wordt al getransfereerd voordat je de kans hebt gehad om de trainer tegen te spreken. Die trainers zelf zijn ook geen Don Leo’s meer. Ten Hag, Slot en Schmidt hadden qua tekst en uitstraling ook registeraccountant of installatiemonteur bij KPN kunnen zijn. Ajax is een fantastische, maar keurige vereniging waar voor jongens als Lang geen plek is. Want geloof mij nou: ze hebben hem echt niet richting België gestuurd omdat hij het niveau in Amsterdam niet aankan. Noa Lang is een geweldige voetballer, maar wel over het paard getild. Over een hele kudde paarden, bedoel ik. En dan krijgt iedereen een verschrikkelijke hekel aan je. Het is zo erg dat zelfs Club Brugge-fans liever hebben dat hij vertrekt. Voor de duidelijkheid: Noa Lang was in zijn eerste seizoen bij ‘Club’ goed voor 16 doelpunten, 7 assists en veel schitterende acties. “Eikel eerste klas,” roepen fans van de Belgische club desondanks op Facebook. “Zo snel mogelijk verkopen zodat we van hem af zijn.” Zijn Belgische ploeggenoot Charles De Ketelaere, derde bij de Gouden Schoen-verkiezing en een brave jongen die net zo goed installatiemonteur bij KPN had kunnen zijn, wordt intussen het zwerk in geprezen. We leven immers in tijden waarin we massaal van ideale schoonzonen houden. Jongens met een grote bek schaden het teambelang. Het is onkruid tussen de knisperend frisse grassprieten. Het onkruid moet apart trainen en dient vervolgens uitgeleend en verkocht te worden. Uit onze ogen ermee! Schorem is het! Maar als Noa Lang straks meegaat naar Qatar (de laatst overgebleven eigenzinnige, flamboyante coach Van Gaal ziet het wél in hem zitten) en daar iedereen zoek pingelt, vinden we hem opeens een geweldige vent. Een beetje een aparte misschien, maar wel een in wie we het altijd wel hebben gezien. Zo werken die zaken nou eenmaal, Jacobs.