Sportcolumn: 'Novax versus Ajax'

Mario Wisse

Ajax wilde die vier arme, positief geteste jongens niet in het verre Portugal achterlaten. Daarom konden ze een dag na hun besmetting weer lekker terug naar Amsterdam vliegen. In een privéjet uiteraard, want je hebt budget of je hebt het niet. Dat terwijl de regels in zowel Portugal als Nederland in dit soort gevallen net zo helder zijn als dat heerlijke Hollandse bier in die reclames van vroeger. Het mag niet en het is bovendien verboden. Direct in zelfisolatie, afzondering, quarantaine, of hoe je het ook noemen wilt. Een week lang, zoals hier thuis nog onlangs. En als niet besmette huis- of ploeggenoot mag je er dan nog minimaal vijf dagen bij optellen. Wil je een luchtje scheppen?

Dan mag je de tuin in. Of je ongetwijfeld royale balkon van je Portugese vijfsterrenhotel op, wanneer je tot de selectie of staf van Ajax behoort. We weten het allemaal, maar die voor iedereen geldende regels zullen Ajax een zorg zijn. Godenzonen hebben niets te maken met regels waar normale stervelingen zich aan moeten houden. Het voetvolk, ja, dat moet iedere dag offers brengen. En ondertussen leest dat voetvolk wekelijks over voetbalvolk dat zich daar geen sodemieter van aantrekt. Tennissende godenzoon Novak Djokovic vindt ondertussen dat ie een ‘medische uitzonderingspositie’ heeft. Hij meldde zich met twintig grandslamtitels, maar zonder vaccinaties op het vliegveld van Melbourne, om voor de tiende keer de Australian Open te gaan winnen. Toch is dat even een ander verhaal dan dat van Ajax. Djokovic laat zich niet vaccineren en wil desondanks vrij de wereld over kunnen reizen. Daar kun je van vinden wat je wilt, maar hij is natuurlijk niet de enige die geen prik wil. Maar in het zwaar door corona geraakte Australië moet je er niet mee aankomen. En juist dat is dus precies wat Novak dus wél deed. En nu zit hij volgens zijn moeder vast in ‘een vies hotel’. Papa Djokovic is nog bozer. Vooral over de manier waarop Novak door de Australische autoriteiten behandeld wordt. Pa is er dan ook van overtuigd dat Novak daadwerkelijk Gods zoon is, en dat hij zelf God is dus. “Ze proberen Novak net als Jezus te kruisigen,” vergeleek hij wat zoonlief wordt aangedaan dan ook met een andere historische gebeurtenis. Voor tegenstanders van het vaccin groeit Djokovic ondertussen uit tot een held.

‘Free the Novax-legend’, las ik ergens op een spandoek. Hoe kijk jij tegen al dat coronagedoe in de topsport aan, Jacobs?

Micha Jacobs

Toen ik een paar weken geleden schreef dat voetbalhooligans de allerdomste en zieligste schepsels zijn die op deze aardkloot rondlopen, en een Feyenoord-hooligan op Facebook antwoordde dat ik er ‘natuurlijk om vraag’ dat iemand vandaag of morgen ‘m’n kkr-kop’ van mijn romp trekt, besefte ik maar weer eens dat bepaalde onderwerpen nogal gevoelig liggen. Zeker als je mensen daarbij aanspreekt op hun verstand, waarbij ik nog in het midden laat of dat verstand gezond is of niet. Ik zal dus maar niet hard roepen dat ik mensen die zich om religieuze redenen niet willen laten vaccineren de op één na domste schepsels op aarde vind: voor je het weet staat half Urk te briesen in mijn tijdlijn. Ik maakte daar ooit een reportage over de beste armworstelaars van Nederland, dus ik weet hoe groot de gemiddelde spierbal daar is.

Of je nu gelovig bent, een verstandelijk beperkte hooligan of topsporter: ik heb grote moeite met mensen die denken dat ze boven de wet staan en dus meer rechten denken te hebben dan een ander. Dat je je niet laat vaccineren om medische redenen of uit angst voor het onbekende is nog tot daaraantoe, maar dat je dat niet doet omdat je gelooft dat een of ander zwevend opperwezen over je waakt en niet de medische wetenschap, met alle gevolgen van dien voor de samenleving, is waanzinnig, letterlijk. Het is waanzin. Dat je Novak Djokovic heet, toevallig goed tegen een balletje kan slaan, je al je halve leven hoort dat je Gods plaatsvervanger op aarde bent, je jezelf onschendbaar waant en daarom denkt dat er andere regels voor jou gelden dan voor de rest van de wereld, is net zo waanzinnig. ‘Leider van de vrije wereld’, zoals papa Djokovic hem omschreef: hou alsjeblieft op met zoveel grootheidswaanzin. Met je medische uitzonderingspositie. Ik vond de reactie van Rafael Nadal op het gejank vanuit kamp Djokovic dan ook treffend: “Hij heeft zijn eigen keuzes gemaakt en iedereen is daar natuurlijk vrij in. Maar daar zijn wel consequenties aan verbonden.” Mensen die geen verantwoordelijk nemen voor hun keuze, zeker atleten met een voorbeeldfunctie: ik heb er net als Nadal een broertje dood aan.

“Ik wil autorijden!”

Dan moet je je rijbewijs halen.

“Maar ik wil geen rijbewijs halen!” Dan mag je niet autorijden.

Ik ben benieuwd of Djokovic zijn rijbewijs heeft. Of zou hij zich daarbij wél realiseren dat hij anders een gevaar voor andere weggebruikers is?