Sportcolumn: 'Messi? Feyenoord!'

Micha Jacobs

Ik weet dat je in Parijs bent en dat je daar waarschijnlijk niet over de stoep kan lopen zonder uit te glijden – zo glad zal het zijn door dat gekwijl van al die Messi-aanbidders – maar ondertussen gaan wij gewoon door met leven. Je kent dat belegen grapje van een gids natuurlijk: Als u naar links kijkt, ziet u niet dat rechts een olifant op ons afrent. Zo is dat in het voetbal ook: Als u naar Parijs kijkt, ziet u niet welk wonder zich in Rotterdam voltrekt.

Ik weet niet of je het allemaal hebt meegekregen, maar Ajax, PSV en tot ieders verrassing ook Feyenoord spelen momenteel de pannen van het dak. Natuurlijk slaap ik elke avond in een Feyenoord-pyjama, drink ik koffie uit een Feyenoord-mok en is Hand in hand, kameraden mijn ringtone (maar niet heus), maar wat ik de laatste weken in de Kuip zie, tart ook mijn voorstellingsvermogen. Fris, aanvallend voetbal, jagende spelers die bij een 3-0-voorsprong nog een vierde, vijfde en zesde goal willen maken; pure vreugde van onvermoeibare spelers. Van Ajax was ik dat wel gewend de laatste jaren, maar dat lamlendige zooitje in Rotterdam waar je nooit naar kon kijken zonder dat je billen samenknepen? Onvoorstelbaar.

Opeens krijg ik ook geen cynische appjes meer. Na die wedstrijd tegen FC Drita uit Kosovo, dat Feyenoord pas in de laatste minuut met 3-2 versloeg, kreeg ik nog appjes als Knap hoor, dat Feyenoord. Even FC Drita over de knie leggen. Waarop ik dan net zo cynisch antwoordde: De weg naar de finale (van de Conference League) ligt helemaal open. Maar nu blijft het opvallend stil uit het niet-Feyenoord-kamp. Feyenoord was na het laatste kampioenschap vaak een lachertje, nu lachen ze terug op Zuid.

Zelden kwam een interlandperiode, zoals die van volgende week, zo slecht uit als nu. Het ritme finaal aan flarden, Noorwegen-Nederland als zand in de motor. Maar dat zal jou aan je reet roesten op die stadscamping in Parijs. Ik ga er ook niet om janken in een zakdoekje, zoals Messi deed bij zijn afscheid in Barcelona. Tenzij ik er net als die slimmerik die dat zakdoekje opraapte en voor 1 miljoen euro op eBay zette, een grote zak met geld mee kan verdienen. Dan stort ik dat meteen op de rekening van Feyenoord zodat ze een spits kunnen kopen die hen kampioen maakt.

Of heb je er een betere bestemming voor?

Mario Wisse

Heeft Feyenoord een spits nodig? Sinisterra, Linssen en Jahanbakhsh scoren er bij mijn weten op los. Een ding is zeker: Paris Saint- Germain heeft geen behoefte aan je miljoen. Ik zag hier vandaag in de krant het mogelijke basiselftal voor dit seizoen in de krant staan. Kleine greep: de Italiaanse reus Donnarumma tussen de palen, de van Real Madrid overgekomen Sergio Ramos in de verdediging plus natuurlijk Wijnaldum, Neymar, Di Maria, Mbappé en Messi. Wanneer we het over de straatlengte hebben waarmee PSG die jaar kampioen van Frankrijk gaat worden, denk ik dat je eerder aan de Périphérique (die beruchte ringweg rond Parijs) dan aan de Champs-Élysées moet denken.

En de Parijzenaars dit jaar van winst in de Champions League afhouden lijkt me ook ingewikkeld.

Intussen lees ik hier – of dat probeer ik in elk geval met die paar jaar Frans op de middelbare school in mon bagage –dat Lionel koortsachtig op zoek is naar een huis dat goed genoeg is voor hem, zijn vrouw Antonela en hun drie zoons Thiago, Mateo en Ciro. Zijn zoekfilters bij Funda staan op ‘groot woonoppervlak’, ‘eigen parkeergarage’, ‘fitnessruimte’, ‘zwembad’ en ‘gelegen in bewaakte straat of wijk’. En Antonela wil een beetje in de buurt van de Gouden Driehoek wonen, dat zijn de fonkelende Parijse lanen op en rond de Champs-Élysées, waar ze Gucci, Chanel en Valentino kan aanschaffen. Als er geen stadskasteel wordt gevonden dat aan de criteria voldoet, blijven de Messi’tjes nog even met een pruillip in vijfsterrenhotel The Royal Monceau wonen. Of misschien valt het met dat gepruil wel mee, het lijken me best sympathieke mensen namelijk.

Bij nader inzien heb ik een doel gevonden voor dat miljoen waar je blijkbaar van af moet. Tijdens mijn fietstochtjes hier zag ik dat Messi niet de enige is die graag een huis in Parijs zou willen. In geen enkele Europese stad zag ik zoveel daklozen en ronddolende psychiatrisch patiënten en alcoholisten. Ze kruipen uit tentjes in het Bois de Boulogne, slapen hun roes uit in een speeltuin bij de Eiffeltoren en liggen in hun eigen ontlasting voor Gare Du Nord. Misschien dat ook PSG-eigenaar Oryx Qatar Sports Investments iets kan bijdragen om deze sloebers te helpen. Wat terugdoen voor het straatarme deel van de stad waarin ze zich zo lekker met hun miljarden kunnen uitleven zou een niet onsympathiek gebaar zijn.