Als de jager de prooi wordt - Dier versus mens: 7-0

1-0 Geplet door olifant

Theunis Botha (51) is een Zuid-Afrikaanse jager die graag op groot wild jaagt. Samen met zijn vrouw heeft hij een safaribedrijf en organiseert hij jachtpartijen voor toeristen. Zijn specialiteit is de luipaardenjacht. Op 22 mei van dit jaar is hij met een paar anderen aan het jagen in Zimbabwe als er plotseling drie olifanten op hen af stormen. Olifanten mogen dan groot zijn, ze lopen op kussens, dus je hoort ze vrijwel niet en ineens kunnen ze vlakbij je zijn. Botha schiet op het drietal dat trompetterend dichterbij komt, maar ziet niet dat er een vierde olifant naast hem uit de struiken komt. Het woeste vrouwtjesdier tilt hem op met haar slurf. Eén van de andere jagers probeert Botha’s leven te redden door de olifant in het hoofd te schieten. Het dier stort dood ter aarde, maar valt boven op de onfortuinlijke Botha, die samen met haar sterft.

Op Facebook rouwen familieleden en vrienden om zijn dood. Maar veel meer mensen vragen zich hardop af of dit niet het verdiende loon is van een man die puur voor de lol zoveel dieren heeft doodgeschoten.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

2-0 Verscheurd door krokodillen

Nog zo’n fijne meneer die het leuk vindt om schitterende, met uitsterven bedreigde dieren dood te schieten is Scott van Zyl (44). Een maand voordat Theunis Botha (waarmee hij bevriend was en die net als hij jachttrips organiseerde voor toeristen) door een olifant wordt geplet, is Van Zyl, eveneens een Zuid-Afrikaan, van plan gezellig krokodillen te gaan schieten (of nijlpaarden, of overstekende wildebeesten, we zullen het nooit weten). Hij heeft een professionele Zimbabwaanse spoorzoeker bij zich en een roedel jachthonden. Bij de Limpopo-rivier gaan ze ieder huns weegs op om prooien te zoeken. ’s Avonds komen de jachthonden terug naar het kamp en ook de spoorzoeker. Maar Van Zyl niet. De spoorzoeker slaat alarm en de dag erna helpt hij de reddingsteams het gebied uit te kammen. Ze vinden zijn voetsporten op de bedding van de Limpopo-rivier. Ook zijn rugzak vinden ze daar terug. Het vermoeden is dat hij is opgegeten door krokodillen. Dat weten ze pas zeker als ze drie ‘verdachte’ krokodillen doodschieten waarna forensische experts dna van Van Zyl terugvinden in hun magen. In één van de krokodillen treffen ze zelfs een complete laars aan. Wanneer twee krokodillen vechten om een been, loopt de derde ermee heen?

3-0 Aangevallen tijdens circusact

In Nederland mag het niet meer, een circus met wilde dieren. Maar in Egypte nog wel. Slecht nieuws voor de leeuwentemmer Islam Shaheen. De ervaren dompteur, hij temt al tien jaar leeuwen, begeleidt een leeuw met een stok terwijl een andere leeuw op een ladder klautert. Shaheen is zo druk met het tweetal dat hij even niet op een derde leeuw let: vers uit Zuid-Afrika en nog niet zo lang een circusdier. Die besluit waarschijnlijk dat hij er niets voor voelt om de rest van zijn leven door brandende hoepels te springen en valt aan. Hij zet nagels en tanden in de dompteur en werkt hem met kinderlijk gemak tegen de grond, waar het dier nog even doorgaat met knagen. Beetje lullig voor het publiek, onder wie veel kinderen, die niet weten hoe snel ze de circustent uit moeten komen. Shaheen sterft in het ziekenhuis aan zijn verwondingen.

In 2015 wordt eveneens in Egypte leeuwentemster Faten El-Helw aangevallen door één van haar dieren. Zij overleeft de aanval, maar haar wijlen echtgenoot, die tien jaar eerder is aangevallen, was niet zo gelukkig. Hebben die mensen nou niet door dat die leeuwen – want honger hebben ze niet – aanvallen omdat ze zich het lazarus vervelen? Omdat ze gewoon even wat anders willen, een doorbreking van de sleur?

4-0 Steve Irwin: gedood door een pijlstaartrog

Veel mensen vonden natuurfilmmaker en krokodillenjager en -worstelaar Steve Irwin (44) een held. Hij deed veel voor de bescherming van dieren, maar vond blijkbaar dat hij in ruil daarvoor elk dier mocht vastpakken, betasten of er zelfs mee mocht worstelen. Dat dieren het helemaal niet fijn vinden als mensen te dichtbij komen, ondervindt Irwin op spectaculaire maar helaas ook fatale wijze.

Had hij de aanval van de Stingray overleefd, had hij die beelden zeker uitgezonden. Op 4 september 2006 is de krokodillenworstelaar samen met zijn vaste cameraman Justin Lyons aan het duiken bij het Great Barrier Reef in Australië. Ze filmen een pijlstaartrog van ruim twee meter. Omdat Irwin graag samen met het enorme dier in één shot wil, springt hij vanuit de boot in het water op het moment dat de rog wegzwemt. Het dier schrikt echter, draait zich om en valt aan. Hij steekt Steve Irwin wel honderd keer binnen een paar seconden. Even later drijft Irwin levenloos in een steeds groter wordende plas bloed. Het lukt Justin om de krokodillenknuffelaar terug in de boot te krijgen, maar daar ziet hij al snel dat er geen redden meer aan is. De staart van de rog is door Irwins borst gegaan als een mes door warme boter. Hij heeft een wond van 5 centimeter bij zijn hart en lijdt verschrikkelijke pijnen. Op weg naar de kust probeert Justin zijn stervende vriend moed in te praten. Maar Steve kijkt hem heel rustig aan en zegt: “Ik ga dood.” Het zijn zijn laatste woorden.

5-0 Illusionist Roy: aangevallen door zijn tijger?

Op 3 oktober, 2003 wordt illusionist Roy Uwe Ludwig Horn (van het duo Siegfried en Roy) aangevallen door zijn tijger Montecore. De slagader in Roys nek wordt geraakt en op weg naar het ziekenhuis roept hij alleen maar: “Don’t harm the cat!” In het ziekenhuis constateert men behalve een slagaderlijke bloeding een aantal hersenbloedingen die de rest van zijn leven Roys lichaam – deels – zullen verlammen. Lang wordt gedacht dat Roys verwondingen puur en alleen aan Montecore’s aanval zijn te wijten. Maar in 2014 komt de illusionist, die nog steeds niet goed kan praten, met een andere versie. “Ik viel flauw op het podium,” zei hij. “Die eerste hersenbloeding kreeg ik tijdens de show. Montecore deed wat elke zorgzame kat zou doen. Hij pakte me voorzichtig vast in mijn nek en sleepte me uit de drukte. Als hij me had willen doden, had hij mijn nek gebroken en me in het rond geslingerd. Maar in feite heeft die kat mijn leven gered. Door mijn slagader open te rijten, viel de druk weg die zich door de hersenbloeding in mijn hersens opbouwde. Daarom heb ik het overleefd, zeiden de artsen later.” Mooi verhaal. Misschien therapeutisch gewauwel om het een plek te geven, misschien ook niet.

6-0 Oeps: walvis doodt redder

Soms bedoelen mensen het goed, maar loopt het toch slecht af. Joe Howlett (59), een echte dierenliefhebber, is een Canadese visser die er zijn specialiteit van heeft gemaakt om walvissen, verstrikt in netten, los te snijden. In de afgelopen tien jaar heeft hij wel vijftien walvissen losgesneden en daarmee hun leven gered. Dat probeert hij ook met een walvis, een zogenaamde noordkaper, die hij op 12 juli van dit jaar wil verlossen van touwen en netten. Nadat hij het laatste touw heeft losgesneden, draait de walvis zich vrij snel om en kiest met een flinke klap van zijn machtige staart het ruime sop.De staart raakt Joe Howlett echter ook. Fataal. De redder sterft ter plekke. Een onbedoeld cadeau van een walvis die zonder Joe Howlett een gruwelijke en langzame dood was gestorven.

7-0 Gespietst door een stier

Als dit nou eens wat vaker zou gebeuren (dat een matador verliest van een stier), zouden die Spanjaarden misschien eens ophouden met deze achterlijke, middeleeuwse en barbaarse vorm van volksvermaak. Helaas komt het maar heel zelden voor dat het 1-0 is voor de stier. De laatste keer dat in Spanje een matador gedood werd in de arena dateert volgens Spaanse media van 1985. Toen verloor José Cubero Sánchez het gevecht van zijn tegenstander. Het laatste wereldwijde dodelijke slachtoffer in de ring viel in 1987 toen een Colombiaanse matador werd gedood door een stier. Maar het afgelopen jaar was het weer bingo: 2-0 voor de stier zelfs. Eerst wordt op 9 juli 2016 de 29-jarige matador Victor Barrio dodelijk verwond door stier Lorenzo.

Het gevecht is al bijna afgelopen, de stier heeft al veel bloed verloren en Barrio denkt dat hij het vierde stierenleven van zijn carrière op zijn naam mag schrijven. Maar dan slaat Lorenzo nog een laatste keer fel uit naar zijn kwelgeest en doorboort met zijn hoorn Barrio’s borst. Bewusteloos wordt de matador de arena uitgedragen om later te sterven in het ziekenhuis. Een jaar later is het weer raak. Op 17 juni 2017 struikelt de 36-jarige Iván Fandiño over de rode lap die hij gebruikt om de stier te tergen. Helaas: hij kan het niet navertellen. De dolle stier valt aan en stoot zijn hoorn vijftien centimeter diep in zijn zij. Fandiño overlijdt in de ambulance nadat hij er nog twee hartaanvallen overheen krijgt.