Bij de politierechter: 'ik was twee maanden constant lam'

Of hij er bezwaar tegen heeft dat zijn zaak wordt opgenomen voor het tv-programma Voor de Rechter, vraagt een meisje op de gang. Dat heeft hij. Met een veelzeggend handgebaar schudt Henk* (62) de RTL-programmamakers van zich af. Eenmaal in de rechtszaal, op de stoel tegenover de politierechter, kijkt hij angstvallig over zijn schouder. Vanuit verschillende hoeken staren drie grote tv-camera’s hem intimiderend aan.

“Maakt u zich geen zorgen,” zegt de rechter. “Ze staan niet aan. Zonder uw toestemming wordt er niet gefilmd.” Argwanend plukt Henk aan zijn opvallende sik. Hij is er duidelijk niet gerust op.

“Echt niet,” verzekert de rechter hem.

Henk komt rechtstreeks uit de crisisopvang. Hij is een gescheiden vader van vier kinderen. Opa van drie kleinkinderen. Ooit werkte hij als sportleraar en als verslavingsdeskundige, onder andere in het Pieter Baan Centrum. Nu zit hij hier. Vanwege het stelen van twee pakken wijn. In stomdronken toestand. Zelf weet hij er nauwelijks nog iets van.

“Wijn?” zegt hij. “Ik dacht dat het port was.”

Promillage van 6

Door een openstaande deur van het magazijn liep hij de supermarkt in. Met de gestolen wijn nam hij dezelfde weg terug, maar een medewerker zag hem, pakte hem de drank af en werkte hem hardhandig naar buiten. Henk nam vervolgens de reguliere ingang, liep opnieuw naar de drankafdeling en probeerde daarna, met de wijn onder zijn arm, de kassa te omzeilen.

“Het was druk,” zegt Henk. Ik dacht: ik reken wel af bij de sigarettenbalie.”

“Er zijn camerabeelden van de diefstal,” zegt de rechter. “Het was helemaal niet druk. Twee klanten bij twee kassa’s.”

“Dat is vreemd,” zegt Henk, wrijvend over zijn kale schedel.

“Hoeveel had u gedronken?” vraagt de rechter.

“Al slaat u me dood, mevrouw,” verzucht Henk. “Meestal drink ik in sessies van een dag of tien. Nu ben ik twee maanden lang continu lam geweest. Ik ben in het ziekenhuis opgenomen. Daar werd een promillage van 6 gemeten. Dan ben je dus bijna dood.”

Voor een eerdere winkeldiefstal, in mei van dit jaar, hangen hem nog vier weken celstraf boven het hoofd die Henk koste wat kost wil ontlopen. Hij heeft therapie en detox nodig. Geen detentie.

“Dit moet stoppen,” zegt Henk. “Mijn kinderen zijn het ook helemaal zat. Ik heb ze de laatste tijd stuk voor stuk huilend aan de telefoon gehad. Ze hebben meer dan genoeg met mij te verduren gehad. Op de dagen dat ik drink, komen ze eten brengen. Soms lepelen ze het zelfs bij me naar binnen. Ze zijn zo lief voor me. Maar nu hebben ze mij voor het blok gezet. Ik heb een brief van ze gehad. Ik moet mij voor langere tijd laten opnemen. En dat wil ik ook. Als ik niet drink, ben ik een geweldige vader. Veel samen sporten en zo. Dat vinden ze nog steeds prachtig. Ik wil mijn kinderen niet kwijt.”

Lang heeft hij zijn emoties onder de duim weten te houden. Nu breekt hij.

“Ik wil niet dood,” snikt hij.

Zijn verhaal maakt indruk. Een uitspraak zal er vandaag niet komen. De zaak wordt aangehouden om de reclassering in staat te stellen een uitvoerig rapport op te stellen over Henk, en om te inventariseren wat op de korte termijn de opties zijn voor een langdurige opname.

“Dank u wel, mevrouw,” zegt Henk.

*Alle namen in deze rubriek zijn vanwege privacy-redenen gefingeerd.