Rick Nieman: ‘Ik kwam met een ondergescheten auto aan bij Willem-Alexander’

In 2016 stond je ook met een interview in Panorama. Weet je nog wat toen de kop was?

“Of ik dat nog weet! Dat was: Als Donald Trump president wordt, eet ik mijn boek op. Je begrijpt, na de verkiezingsuitslag ben ik maar meteen gestopt met voorspellen.”

Dat doe je zelfs nu niet? Het is toch wel duidelijk dat Trump in november niet opnieuw wint?

“Dat is echt geen gelopen zaak. In de peilingen staat Trump weliswaar achter, maar dat was vier jaar geleden ook zo. Dus als je het niet erg vindt, waag ik me daar niet meer aan. Want Joe Biden is dan wel een aardige man, maar wel iemand van 77 jaar die bij eerdere Democratische voorverkiezingen slechts één of twee procent van de stemmen kreeg. Is dat dan de man die het moet gaan doen?”

Jij hoopt vast van wel. Want je bent niet echt een Trump-fan.

“Nee. Laatst noemde The New York Times hem our national nightmare. Zo ver wil ik niet gaan, maar feit is wel dat Trump er alles aan doet om The American Dream om zeep te helpen. Je ziet het nu ook, in deze coronatijd. Kijk waar de klappen vallen: bij de armsten, de zwarten, de latino’s. Zijn leus, Make America Great Again, slaat dan ook nergens op. Ten eerste weet niemand wat ie daarmee precies bedoelt en ten tweede: zo slecht ging het niet met het land. Integendeel, Trump stuurt het land juist naar de afgrond.”

Doet jou dat pijn?

“Toch wel. Ik vertrok in 1983, als 17-jarige student, juist naar Amerika omdat daar alles kon.

Dat kwam doordat, anders dan in Nederland dat toen in een grauwe en donkere periode zat, iedereen daar zo optimistisch was. Door die grootsheid werd ik gegrepen. Dat mensen durven te dromen. Daarom bleef ik daar ook veel langer dan gepland.

Dus niet één, maar vijf jaar.”

Is dat optimisme nu verdwenen?

“Vind ik wel. Veel Nederlanders denken daar misschien anders over, maar Amerikanen waren altijd heel open, aardige en vriendelijke mensen. Die geloven echt dat de wereld beter kan worden als je hoop en verandering verkondigt. Dan zijn ze ook bereid om op je te stemmen. Dat zag je bij Obama. Maar sinds Trump in het Witte Huis zit, is de sfeer in het land omgeslagen. Daarom hoop ik ook niet dat hij wordt herkozen. Dat is gevaarlijk. Hij voelt dan helemaal geen terughoudendheid meer, omdat hij toch niet voor een derde keer gekozen kan worden. Dan kan hij helemaal los. Daar moet je toch niet aan denken.”

Maar Trump heeft toch ook wel goede dingen gedaan?

“Oh, zeker. Zo vind ik het helemaal niet gek hoe Trump tegen China tekeergaat. En tot op heden heeft hij ook nog geen schade aangericht die onomkeerbaar is. Bush begon in Irak een oorlog die achteraf niet nodig was. Zo’n fout heeft Trump gelukkig nog niet gemaakt.”

Wat opvalt: jij hebt jarenlang in de Verenigde Staten gewoond en je komt er vrij vaak, maar je bent nooit het schreeuwerige type geworden zoals veel Amerikanen dat wel zijn.

“Nee, maar van dat schreeuwerige hou ik ook niet.”

Types als Sander Schimmelpenninck en Marianne Zwagerman hebben daar beduidend minder moeite mee.

“Ach, ik vermoed dat zij er een groot genoegen aan beleven om continue het conflict op te zoeken. Anders doe je dat niet, lijkt me. En het is natuurlijk ook een businessmodel. Zij weten: als je iets controversieels roept, zit je ’s avonds bij Op1 of Jinek. En dat levert uiteindelijk weer meer bekendheid en dus meer schnabbels op.”

(Lachend) “Dus daar heb ik alle begrip voor. Wat ik treuriger vind is dat op Twitter ruzie zoeken voor sommige anderen een cynisch businessmodel is.”

Hoe bedoel je?

“Neem die demonstratie van Black Lives Matter, destijds op de Dam. Die avond was ik daar aan tafel bij Beau heel genuanceerd over. Maar Farid Azarkan was woedend. Hij twitterde: Moet bijna kotsen van hypocrisie van Rick Nieman.

Omdat ik begrip toonde voor de demonstranten, en hij dat raar vond van iemand die bij een ‘rechtse baggeromroep’ werkt. Wat een onzin. Al vond ik het ook wel weer grappig. Dat iemand van Denk mij hypocriet noemt. Dan denk ik: kijk eerst eens even in de spiegel.”

Word je vaak in die rechtse hoek geduwd?

“Door the usual suspects, hè?

Mannen als Dolf Jansen en Erik van Muiswinkel. Ook zo’n onzin. Je hoeft maar één of twee keer op zondagochtend naar mijn programma te kijken en je weet dat het gewoon niet waar is. Zoals het ook absoluut niet klopt dat wij alleen maar rechtse politici een podium geven, zoals Nadia Bouras, die dame van de Universiteit Leiden, beweert. Volgens haar heb ik Thierry Baudet elke zondag in de uitzending. Totaal niet waar.”

Hoe vaak was ie dan wel te gast?

“Afgelopen seizoen maar één keer. En toen had Baudet ook nog eens een hele pittige discussie met een columnist van de Volkskrant. Die verweet hem onder meer dat hij identiteitspolitiek met een bruin randje bedrijft. Nou, ga mij dan maar eens vertellen dat ik Baudet een open podium bied. Maar goed, dat hoor ik ook als ik Leon de Winter of Hans Wiegel te gast heb. Dan wordt ook gezegd dat die er altijd zitten. Lachwekkend. Ook die heb ik maar één of twee keer per jaar. En als het nodig is, ben ik gewoon kritisch. Oké, ik ga niet tegen ze schreeuwen, maar ik stel wel de vragen die gesteld moeten worden.”

Ben je benieuwd wat Rick te vertellen heeft over Mark Rutte en Willem-Alexander? Je leest het in de nieuwste Panorama of op Blendle.