Nico van Empel: 'Ik ben uitschot!'

Maar tegenwoordig leeft hij met een gezin in Thailand. Hij heeft sinds augustus 2015 een weblog, waarop hij zijn gedachten over de misdaad ventileert. De man weet veel, heel veel...  

“Pattaya is voor mij de gevaarlijkste stad in Thailand. Daar kom ik niet meer zo graag hoor. In de bar weten de dames wie ik ben en weten ze ook precies hoe ze me moeten bespelen. Het is alsof ze boven een wasserij hebben gewoond, zo uitgekookt zijn ze. Bij het bestellen van het beruchte tweede flesje bier is er altijd die ene dame die om je nek gaat hangen en die dan vraagt: Mag ik ook een bier van jou drinken? Een paar minuten later hou ik het al niet meer: Rondje voor de hele zaak…” 

Aan het woord is Nico van Empel, met een onvervalste Van Empel-observatie. Een verhaal dat de volgende vaste elementen kent: Haagse humor, een tikkeltje zelfspot en een rake beschrijving van het ‘milieu’ dat hij zo goed kent.  

"Ik heb altijd een ziekelijke neiging naar criminaliteit gehad"

De crimineel en oplichter in ruste woont sinds enige jaren in Thailand, met vrouw en drie kinderen. Van Empel is een begrip binnen de Haagse penoze. Hij heeft meer vrienden op het kerkhof liggen dan een oorlogsveteraan na tien jaar op het slagveld. Hij voorziet meerdere journalisten die voor dit blad werken al jaren van (criminele) achtergrondinformatie.  

In de loop der jaren heeft hij op meerdere manieren geld proberen te verdienen in het land dat hij nu als zijn thuis ziet. Zo runde hij even een Thaise varkensboerderij. Daarmee is het nooit echt wat geworden – al leerde hij in die periode de taal goed spreken. In 2005 kreeg hij hartproblemen. Sindsdien doet hij het rustiger aan. Hij brengt nu als expat veel uren door bij zijn woning, waar hij dagelijks op zijn laptop tikt totdat de kinderen hem van het werk komen houden. Eens in de zoveel dagen reist hij naar de grote stad om ‘zaken’ te doen, veelal samen met een groot contingent andere Nederlandse ‘avonturiers’ die in Thaisland zijn neergestreken. 

50.000 cassettebandjes

Waarom hij zich tot dit oosterse land aangetrokken voelde? Van Empel: “Ik had een aantal vrienden die ik kende uit de Haagse onderwereld. We deelden één ding: we hielden allemaal van mooie vrouwen. Dus wij naar Thailand. Begrijp je? We begonnen in Bangkok, dat me al direct tegen viel: veel smog en stank. Een avondje in het redlight district van Bangkok – Patpong - was dan wel weer leuk, maar als je dronken bent, zie je alles met een andere bril op. Ik vond het interessant om steden als Bangkok en Pattaya mee te maken, maar bezocht na verloop van tijd liever de eilanden voor de Thaise kust, waar ik meestal alleen naar toe ging. De markten op die paradijselijke plekken bevielen me wel. Er werden daar duizenden artikelen verkocht. Ik zag er wel handel in, en in de jaren daarna heb ik daar wel 50.000 cassettebandjes gekocht, van alle bekende amusementsartiesten, en die verhandeld naar Nederland.” 

Het contrast tussen de palmbomen van een Thais eiland en Van Empels eigen achtergrond kan haast niet groter zijn. De Hagenees groeit in de jaren vijftig op in de grauwe Haagse Schilderswijk; vijf zussen en drie broers. Het is geen gelukkige jeugd. Zijn vader reageert zijn agressie af op Nico’s moeder. Nico moet zich zien te redden tussen alle ‘geteisem’. Al op jonge leeftijd laat hij zich in met criminaliteit. Zo raakt hij na een introductiefase als melkflessendief gedurende zijn late puberjaren ‘gespecialiseerd’ in heling, diefstal en beroving. Als werknemer van een vodden- en schroothandelaar, luisterend naar de naam Dorus Toetenel, leert hij hoe hij oud ijzer zo duur mogelijk kan verkopen door bij een weging van het aangeboden schroot de weegschaal te manipuleren. Het is een baan die hij aanhoudt totdat hij zijn eigen baas besteelt, waarna die meteen de samenwerking verbreekt. 

Samen met Haagse vrienden reist hij in diezelfde jaren af naar de Spaanse zon en bouwt daar een bestaan op met het bestelen van toeristen. De delicten leveren tienduizenden guldens op.  “Ik wist echt van geen ophouden. Ik heb altijd een ziekelijke neiging naar criminaliteit gehad,” zegt Van Empel. Hij legt uit dat een goede misdaad begint met een goede voorbereiding: "Een hotelgast aan de Costa Brava kun je het beste beroven vlak voordat hij zijn vertrek heeft gepland. Want als hij die middag zonder geld zit, pakt hij toch snel het vliegtuig naar huis en gaat hij geen aangifte meer doen. Het vooronderzoek bestaat er dus uit dat je erachter moet zien te komen wat de vertrekdatum is.”

Dit is een voorstukje uit het blad. Wil je het hele artikel lezen? Bestel ons blad dan hier, of lees het op Blendle.