/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fpanorama%2Fpanorama%2Fformule_1%2Fdecember_2017%2Fpolrech_2014-31_lwarden_170614.jpg "Bij de politierechter: Hoe werkt een winkel?")
Marine komt uit Armenië en weet niet hoe een winkel werkt. Ze is 19 jaar oud, maar in al die jaren is zij nog nooit in een winkel geweest. Niet in Armenië, niet in Nederland, nergens. De rechter valt bijna van haar stoel, maar Marine houdt voet bij stuk. Het hele systeem van kopen en verkopen is haar volslagen onbekend. Diefstal, prijskaartje, afrekenen, ze heeft er nog nooit van gehoord.
“Stelen? Wat is stelen?” vraagt ze snikkend.
“Stelen is wanneer je bijvoorbeeld in een winkel spullen pakt en die meeneemt zonder…” daar pauzeert de rechter. Zit ze nu serieus uit te leggen wat stelen is?
Marine maakt geen erg leergierige indruk. Vanaf het moment dat ze is gaan zitten huilt ze. Aan een stuk door. Inclusief kraakstem en zielige oog-opslag, maar zonder tranen, waardoor haar gesnik in ongeloofwaardigheid nauwelijks onderdoet voor haar verweer.
“ …en die meeneemt zonder dat je er voor hebt betaald bij de kassa,” maakt de rechter haar zin af.
“Kassa?” snikt Marine.
@backlink(167707)
Boodschappentas van de Lidl
Tegen het einde van de middag bezocht ze met haar schoonzus een kinderkledingwinkel in haar woonplaats Burgum. Allebei liepen ze achter een buggy. Marine met haar eigen zoontje van 2, haar schoonzus met die van haar. Ze keken wat rond, maar kochten niets. De eigenaresse merkte de diefstal pas op toen ze een klein halfuur later de winkel sloot. Twee vestjes van de nieuwe collectie waren verdwenen. Ze had ze die middag pas opgehangen.
Onmiddellijk dacht ze aan de twee jonge vrouwen die ze vanuit een ooghoek bij het rek had zien dralen.
Een paar straten verderop hield de politie de twee dames aan. De vestjes lagen in de buggy van Marine. Open en bloot. De prijskaartjes er nog aan.
“Ik wist niet hoe dat werkte,” houdt Marine vol.
“U dacht dat u gewoon mocht pakken wat u mooi vond en het zomaar mee mocht nemen?”
Marine knikt.
“Alles, als u dat zou willen?”
Ze knikt opnieuw.
De wenkbrauwen van de rechter bereiken hun fysieke hoogtepunt. Ze bladert door het dossier. Aan de buggy van haar schoonzus bungelde die middag een goed gevulde boodschappentas van de Lidl. Met kassabon. Er was keurig afgerekend.
“Daar was u die middag dan toch ook bij geweest?” vraagt de rechter.
“Toen heb ik buiten gewacht,” pareert Marine eenvoudig.
De rechter zucht.
“U beweert serieus dat u tot die dag nog nooit in een winkel was geweest en dat u niet wist dat mensen in winkels moeten betalen?”
Dat beweert ze. Ze heeft nooit op school gezeten en kan niet lezen of schrijven. Ze groeide op in de Armeense bergen waar ze voor de schapen en de geiten zorgde. Haar broer nam haar mee naar Burgum waar ze in het asielzoekerscentrum al tweeënhalf jaar op een verblijfsvergunning wacht. Ze komt vrijwel nooit buiten, zegt ze.
Hoe ongeloofwaardig haar verhaal ook mag zijn, in de straf van de rechter lijkt toch enige twijfel door te schemeren. Een boete van 200 euro, maar dan wel geheel voorwaardelijk. Niet weten hoe een winkel werkt, zou het echt kunnen?
@backlink(167733)
Lees het in Panorama
Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.