Grafkelder
WAAR: FRANKRIJK
WANNEER: AUGUSTUS 2010
Het is een droevige dag voor Elie Langlet en Josiane Vermeersch. Het echtpaar heeft net een familielid begraven. Aangedaan slenteren ze na afloop over het kerkhof, als een nichtje plots vraagt wie er allemaal in die grote grafkelder liggen. “Arme mensen zonder familie,” antwoordt het echtpaar. Pas dan valt hun oog op een van de vele namen op de gedenkplaat bij de grafkelder. Het is die van hun 42-jarige zoon Olivier. Elie en Josiane barsten in tranen uit, want ook de tweede voornaam én de geboortedatum kloppen. Ze hadden al zeker een maand niets meer van hem gehoord, maar dat vonden ze niet vreemd, want Olivier was altijd al erg op zichzelf. Sterker nog, ze waren net van plan hem weer eens een bezoekje te brengen. Maar dat hoeft al niet meer. Elie en Josiane komen een broer begraven, om ver- volgens op het kerkhof te ontdekken dat ook hun zoon is overleden.
OPMERKELIJK: Uiteindelijk wordt Olivier, die een natuurlijke dood zou zijn gestorven, in het bijzijn van zijn familie een tweede keer begraven. De blunder ligt bij de politie, die er vreemd genoeg niet in is geslaagd zijn familie op te sporen.
Groots afscheid
WAAR: GROOT-BRITTANNIË
WANNEER: APRIL 2010
Het is een drukte van belang op het anders zo vredige kerkhof in het Britse plaatsje Wigan. Twee mannen met bouwhelmen op brengen een hijskraan in stelling. Vandaag wordt de 38-jarige Mark Bamber begraven. Hij overleed aan hartfalen. Mark, die bij leven en welzijn 318 kilo schoon aan de haak woog, moet met kist en al in zijn graf worden gehesen. De mini-zeecontainer (2,43 meter lang en 1,21 meter breed) is speciaal voor hem in elkaar getimmerd. Alles bij elkaar weegt de kist (de grootste ooit gemaakt, volgens diverse media) mét inhoud meer dan een halve ton.
OPMERKELIJK: Mark kan niet worden gecremeerd omdat zijn lichaam te kolossaal is voor de verbrandingsoven. Ook in de lijkwagen past hij niet. Daarom wordt Mark met paard en open wagen naar het kerkhof vervoerd.
Fallus
WAAR: POLEN
WANNEER: OKTOBER 2016
De tuinman van een kerkhof in Wozniakow heeft een grote taxus en de twee ronde struikjes aan weerszijden een opmerkelijke snoeibeurt gegeven. De creatie heeft volgens sommige bezoekers veel weg van een penis met twee teelballen. Schande! Het moet niet gekker worden! Het opvallende groen leidt zelfs tot ruzies op de begraafplaats, als een enkele passerende bezoeker droogjes opmerkt dat ‘het de mensen zelf zijn die een zieke geest hebben’.
OPMERKELIJK: De klagers krijgen gelijk. De parochie belooft de fallus nog vóór Allerzielen (2 november, de dag waarop katholieken hun doden herdenken) met de snoeischaar onder handen te nemen.
Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele artikel van Luuk Koelman lezen? Bestel de nieuwe Panorama dan hier, of lees het op Blendle.