Zoon pleeggezin Willeke Dost verdedigt zich

Onder de titel Het Verdwenen Meisje publiceert Dagblad Van Het Noorden nu al enkele weken een reportageserie over de verdwijning van Willeke Dost. Een journalistiek project dat goed laat zien hoe de vermissing van de jonge vrouw zijn sporen heeft nagelaten. Als bonusaflevering staat er nu ook een interview met Wout Mulders online. Hij was de zoon des huizes in het gezin dat Willeke ten tijde van haar dood opving.

Boerderij

Het moeten hele gekke weken zijn geweest voor Wout Mulders (1969). Aangespoord door fanatieke zoekers begon de politie te graven in de omgeving van de oude boerderij waar Willeke Dost ooit woonde als pleegkind bij het gezin Mulders. Wout woont daar nog altijd. Samen met de uiteindelijk gestaakte graafwerkzaamheden kwamen er allerlei verdenkingen online. Zou het gezin Mulder schuldig zijn aan de vermissing van Dost, van wie sinds 15 januari 1992 niets meer is vernomen.

Spoor

Het Dagblad Van Het Noorden kamde alle verhalen omtrent de verdwijning uit, en bouwde zo aan een veelzijdige reeks reportages. Die staan sinds deze week online en lezen weg als de beste non fiction-thrillerdocu op Netfflix. Apart aan het hele verhaal is dat er geen schim van een spoor is dat leidt naar een echte ontknoping in deze zaak. Wie het geheel aan teksten goed doorleest kan niet anders dan tot de conclusie komen dan dat de zaak Dost een klassieke cold case is. Met de nadruk op cold.

Dood

Het voert hier ietwat te ver om alle betrokken partijen te schetsen. Er zijn tantes, vrienden van die tantes, ooms, geldzaken, een erfenis, pleegouders, mensen die nog wel kunnen spreken, en mensen die niet meer kunnen spreken omdat ze dood zijn, zoals de pleegouder van Willeke: Piet Mulders. Of diens weduwe Herna Mulders, die dementerend is.

Hechtingstoornis

Het interview met Wout Mulder maakt goed duidelijk hoe ingewikkeld en lastig is om een moeilijk hanteerbaar pleegkind als Willeke Dost op te vangen. Een in 1977 geboren jonge vrouw die kampte met een ernstige hechtingstoornis en in feite geheel opnieuw moest leren hoe het is om te leven in een gezin, om sociaal te zijn, niet te liegen, niet te pesten enzovoorts.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Kinderopvang

Zoon Wout schetst een invoelbaar portret van zijn ouders. Mensen die de Betuwe al in de jaren tachtig 'te vol' vonden worden en naar het wijdse noordoosten des lands verhuisden. Een gezin dat een platgetreden voortuin had omdat alle kinderen uit de buurt er kwamen spelen. Een vader die ongeschikt was verklaard als leraar en op wie de kinderopvang een groot beroep begon te doen, waar dan wel een aantrekkelijke subsidiëring tegenover stond.

Het interview maakt uiteindelijk duidelijk dat het laatste woord over Willeke nog niet geschreven is en dat mensen houvast willen waar deze soms gewoon niet te bieden is.