Met elf Wieffers wordt het EK misschien nog wat

Edwin Struis

Toegegeven, we hebben nog even de tijd, maar heb jij al een idee wie er straks op het EK bij Oranje in de spits moet rondlopen? De rest van het elftal kun je nu al een beetje invullen aan de hand van de as Van Dijk/De Jong, hoewel ik ook nog wel twijfel over de keeper. Onze laatste WK-held Andries Noppert houdt de bank warm bij Heerenveen, die van Feyenoord (Justin Bijlow) staat zelden rechtop en van onze sluitposten in Engeland (Bart Verbruggen, Mark Flekken) ben ik ook nog niet zo overtuigd. Maar ja, over die gemankeerde voetballers hebben we het later nog weleens.

Belangrijker is wie bij het Nederlands elftal straks voorin het verschil gaat maken. We hebben in Duitsland natuurlijk een naam hoog te houden op toernooi- (1974, 1988, ik vergeet voor het gemak even 2006) en spitsengebied (Cruijff, Rep, Rensenbrink, Gullit, Van Basten). Voorlopig heb ik zelfs niet eens de contouren van een potentiële EK-topscorer paraat. We zijn het er allemaal over eens dat een Memphis Depay in vorm onmisbaar is in de basis-elf, maar wanneer heeft hij die vorm voor het laatst geëtaleerd in een oranje shirt? Je bent tegenwoordig allang blij als hij bij Atlético Madrid in verticale toestand het veld verlaat, zo broos is zijn fysieke gestel.

Dus dan toch maar Brian Brobbey voor de leeuwen gooien? Het ziet er bij de Ajax-spits allemaal iets dreigender uit dit seizoen, maar zijn speelstijl blijft toch ietwat bonkig en schonkig. Aan kracht ontbreekt het hem niet, aan finesse en koelbloedigheid wel. Zijn eerste aanname is bijna altijd verkeerd, en tegen RKC, NEC of PEC is dat best nog te herstellen, maar op een EK-podium lijkt me dat geen aanbeveling.

En dan loopt er in Duitsland ook nog een rare kwibus rond die Oranje, het moet gezegd, in het verleden meermalen bevrijd heeft uit netelige situaties. In zijn zwerftocht langs de Europese velden is Wout Weghorst inmiddels aanbeland bij Hoffenheim. Daar zag ik ’m onlangs met veel misbaar plaatsnemen op de reservebank, gewisseld als hij was in een onbeduidend wedstrijdje tegen FC Köln. De man had zich 70 minuten lang uitgeput in kansloze acties, logisch dat een trainer in de slotfase eens wat anders probeert: een verse spits inbrengen bijvoorbeeld. Hoofdschuddend om zoveel onrecht slofte onze immer verongelijkte midvoor het veld af, waarna ook nog even het dug-outmateriaal werd getest op de weerbaarheid die hijzelf ontbeert. Tja. Moeten we toch Luuk de Jong op andere gedachten gaan brengen?

Micha Jacobs

Het EK begint pas over vier maanden, maar je bent nu al bezig met de selectie van Oranje? Ik bedoel: we weten niet eens tegen wie we in juni onze eerste wedstrijd spelen (Polen, Estland, Wales of Finland), waarom zouden we ons dan nu al druk maken over een spits, een keeper of een linksback? Eerlijk gezegd maakt het mij geen reet uit wie er straks op het veld staat (zolang het Luuk de Jong maar niet is): wat ik vooral hoop is dat Oranje weer een team wordt om van te houden. Leuke, sympathieke jongens die fris in de kop zijn en met het hart spelen, die niet voorgeprogrammeerd zijn door de mediatrainers van de KNVB en hun club, kwajongens die niet vies zijn van een geintje, ook voor de camera. Gewoon een fijne groep spelers zonder maniertjes die zin heeft om te voetballen en die zich 90 minuten lang het snot voor de ogen rent. Alles wat het nu niet is eigenlijk.

Ik vind Oranje de laatste jaren vooral gedoe: verongelijkte spelers die vooral heel veel vinden. En dan vooral van hoe de media hen bejegenen. Kritiek na een zaadpot? Oei, dat vindt Virgil niet leuk. Zelfkritiek? Ver te zoeken. Altijd maar dat geforceerde positieve gelul na afloop als je als een natte krant hebt gespeeld, want zeggen dat het bagger was is ‘niet opbouwend’. Wat natuurlijk weer de schuld is van anderen, de media, want die zijn altijd zo ‘negatief’. Nee, als het kut is, is het kut, zeg dat zelf ook eens gewoon.

We kotsen toch zo op dat voorprogrammeerde braaksel zodra het lampje van de camera brandt? Dat is precies waarmee de spelers van Oranje worden geïndoctrineerd. Ik verdenk de KNVB er zelfs van dat er geheime kamers in Zeist zijn waar internationals worden vastgebonden op een stoel en een koptelefoon op hun hoofd krijgen met alleen maar positieve teksten als: “Ik heb goede accenten gezien”, “Ik zie perspectief voor de komende wedstrijden” en woorden als ‘groei’, ‘saamhorigheid’ en ‘teambelang’.

Ik mis de nuchterheid, de branie en dat guitige waarmee Oranje ooit onze harten stal. Boeven op het veld en daarbuiten. Spelers die nog een emmer water over zich heen krijgen tijdens een interview, die zich lieten verleiden tot een potje latje trappen met Harry Vermeegen, die het ook echt leuk vonden om eens aan dat keurslijf van (sub)topvoetballer te ontsnappen. Die ook durfden te zeggen wat ze op hun lever hadden, zonder uit te halen naar iets of iemand. Nuchtere jongens zoals Mats Wieffer bijvoorbeeld. Elf jongens zoals hij en het wordt misschien nog iets.