Je hebt je verkiesbaar gesteld voor Belang van Nederland, de politieke partij van Wybren van Haga, maar je staat op een onverkiesbare plek, toch?
“Op plek 41.”
Stel dat alle vechtsportliefhebbers in Nederland op je stemmen en je komt tóch in de Tweede Kamer, zou je daar dan echt gaan zitten?
“Ik zal dan heel goed kijken naar de situatie, hoe de kaarten geschud zijn, en zal op basis daarvan een besluit nemen. Maar ik ben in feite lijstduwer, om de partij een boost te geven. Om aan te geven hoe belangrijk dat is, want veel mensen staan naar mijn mening niet stil bij wat er op het spel staat en bij wat er allemaal staat te gebeuren.”
Zijn verloofde Sophie, die ook is aangeschoven, mengt zich in het gesprek.
S: “Alistair vocht eerst voor zichzelf, maar nu is er sprake van een nieuwe wedstrijd. Een nieuw type gevecht.”
A: “Een nieuwe richting, een nieuwe koers.”
S: “Hij vocht eerst voor zichzelf en nu voor anderen. Dat is wel heel erg hoe het voelt, hè Al?”
A: “Ja, het grotere geheel dienen. Want kijk, voor mezelf, ik heb het goed gedaan. In principe hoef ik niet meer. Ik heb wat pandjes gekocht, wat vastgoed, en ik dacht altijd: dan is het moment, dan ga ik lekker wat meer reizen. Maar dat gevoel om te reizen heb ik niet meer. Nederland is een prachtig land en ik vind het fijn om in Nederland te zijn, ook al woon ik tien jaar in Amerika. Voor mij is het nu belangrijk om het grotere geheel te dienen, ook voor mijn kinderen en mijn moeder.”
Maar je wilde toch nog tegen Rico Verhoeven vechten?
“Ja, die wedstrijd… Dus wat is er gebeurd? De wedstrijd tegen Badr Hari was vorig jaar. In principe was ik daarvoor al wat geblesseerd, maar ik kon het goed onder controle houden met fysiotherapie en ijsbaden. Dat ging wel. Maar na het Badr-gevecht leek het alsof de stekker eruit was getrokken. Mijn lichaam kwam niet meer op gang, misschien omdat ik voor die wedstrijd acht maanden lang in voorbereiding ben geweest, en natuurlijk word ik een dagje ouder.”
S: “Eigenlijk veel langer, want je was eerst in voorbereiding voor de Rico-wedstrijd. Die ging niet door, dus je hebt echt bijna een jaar lang in trainingskamp gezeten.”
A: “En steeds ijsbaden en dry needling. Dat is een soort acupunctuur, elke keer weer, dus op een gegeven moment, na het Badr-gevecht, was het gewoon klaar. Mijn lichaam had er geen zin meer in.”
S: “Eigenlijk besloten we eerst: vol focus op het herstel. Dan ben je toch al snel een halfjaar verder en toen kwamen er geleidelijk allemaal andere dingen op ons pad, waardoor het ook een beetje de vraag was: wat willen we nou?”
A: “Ik was toch op leeftijd, dus het vloeide eigenlijk over van het een in het ander.”
Had het ook te maken met de schorsing door Glory van een jaar vanwege je positieve dopingtest tegen Hari?
“Eigenlijk niet. Want ten eerste: ik ben onschuldig. Ten tweede: ik kan overal vechten, want ik krijg veel aanbiedingen. Ik had bijvoorbeeld in juni bij de Poolse organisatie KSW een wedstrijd kunnen doen.”
Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.
- Ivo van der Bent