Het dodelijke dubbelleven van Stef Muller: kickbokstrainer én pillenboer

Het was kwart voor acht in de avond van 30 augustus 2020. Het regende, de straten waren nat en glad. Kickbokstrainer Stephan ‘Stef ’Muller reed in een zwarte Golf door de Batenburglaan in het Brabantse Uden. Hij was 53 jaar, kaal en gespierd. Op zijn brede borst stonden tatoeages van zijn vrouw en dochter. Stef Muller blonk vroeger uit als kickbokser, maar was nog beter in lesgeven. Oud-leerlingen noemen hem ‘een begenadigd trainer’.

Stef Muller werd in 2017 voor de tweede keer trainer van ex-wereld-kampioen kickboksen in het weltergewicht Nieky ‘The Natural’ Holzken. Hij reed in januari bijna elke avond naar sportschool Team Holzken in de Icarusstraat in Hel-mond-Oost. Op de vloer en in de touwen stond: ‘Nieky The Natural Holzken.’ Aan de muur achter de ring hing een afbeelding van Mike Tyson en de bekendste uitspraak van Muhammad Ali: “Float like a butterfly, sting like a bee.” Stef Muller sparde op blote voeten in de ring tegen Nieky Holzken. Hij droeg handpads van het merk Leone Steen en een zwarte sportbroek tot de knie met het logo van vechtsportmerk Nikko. Onder zijn zwarte hesje zat het kenmerkende oranje T-shirt van Team Holzken. Nieky was 33 jaar. Hij werd meerdere keren wereldkampioen in het Glory-weltergewicht, maar verloor zijn titel in december 2016 tegen de arrogante Cédric ‘The Best’ Doumbé. Nieky werd herenigd met Stef Muller om de kans op revanche zo groot mogelijk te maken. Elke training was heel zwaar en dat kon niet anders. “Die kampioensring moet terug naar Helmond,” zei Stef Muller de hele tijd.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Nieky trapte tijdens trainingen met links en rechts op Stef Muller en riep dan: “Hap, hap, hap, hap, hap!” Jongetjes zaten achter de touwen om hun idool te bestuderen en te bewonderen. De intensiteit ging elke week omhoog. Slaan, trappen, links, rechts, op de pads, op een stootzak, hap, hap, hap, hap, hap! Stef Muller en Nieky trainden bijna elke dag. Soms sloeg en schopte Stef Muller en dan verdedigde Nieky. Stef Muller was natuurlijk zwaarder dan in zijn eigen tijd als kickbokser, maar hij bleef snel en lenig. Op een bankje bij de ring zaten toeschouwers. Met Nieky was zelfs een training een spektakel en Stef Muller zorgde ervoor dat hij nooit rustig aan kon doen. Nieky mocht niet kijken naar de klok op de muur, de training zat er nog lang niet op, Stef Muller bepaalde wanneer zijn pupil mocht rusten. Pas na anderhalf uur hard werken riep Stef Muller: “Laatste, laatste laatste!” Uit grote speakers klonk raggae, rap of house.

Stef Muller was natuurlijk zwaarder dan in zijn eigen tijd als kickbokser, maar hij bleef snel en lenig. Met Nieky was zelfs een training een spektakel

Naar Parijs

Nieky’s schoonvader Sjef Weber stond vaak naast en in de ring om zich met de training te bemoeien. Sjef was even kaal als Stef en had een ringbaardje. In beide oren zat een ring. Sjef werkte voor en na de trainingen in autobedrijf Tommie Weber & Zn, vernoemd naar zijn vader. In een grote ruimte stonden opgeknapte auto’s. Sjef noemde die wagens ‘speelgoed voor volwassenen’. Aan de muur hing een grote afbeelding van Nieky. “We hebben de bewaking binnen hangen,” zei Sjef vaak tegen klanten.

Stef Muller ging soms langs bij Tommie Weber & Zn aan de Beemdweg in Helmond. Dan trokken Sjef en Stef een blikje Hertog Jan open en praatten ze de hele middag of avond over boksen en kickboksen. Op laptops werden Nieky’s en Cédric Doumbés wedstrijden geanalyseerd. Had de Kameroener uit Bordeaux zwakke plekken? Die waren helaas niet zo makkelijk te vinden en de regerend kampioen was negen jaar jonger dan Nieky.

Nieky, Sjef en Stef reisden in juni 2017 met ruim vierhonderd fans in oranje Team Holzken-shirts naar Parijs. Sjef en Nieky hadden voor negentig fans een dubbeldekkerbus gehuurd. Na 3,5 uur kwamen Nieky, Stef en Sjef aan in Parijs.

Het gevecht werd gehouden in de AccorHotels Arena in de wijk Bercy, in het 12de arrondissement. De zaal was uitverkocht, Ziggo zond de wedstrijd live uit, er zouden miljoenen mensen kijken. Nieky vertelde Omroep Brabant dat hij ‘beter dan ooit’ was voorbereid.

Jonge vrouwen, strakke jurkjes

Op zaterdag 10 juni 2017 stond Stef Muller naast Nieky bij de ring. Hij droeg een oranje shirt met ‘Team Holzken’ en handschoenen zonder toppen. Hij leunde over de touwen, fluisterde tips in Nieky’s oor en masseerde zijn nek. In zijn linkerhand had Stef Muller een bidon met water. Er stapte een kale speaker door de touwen. Hij droeg een zwart pak, wit overhemd en zwarte stropdas. Hij had een microfoon in zijn hand en stelde de uitdager voor met: “He is Nieky the Naturaaaaal Hoolzken!”

Zijn fans scandeerden: “Nieky! Nieky!”

Achter Stef Muller liepen jonge vrouwen in strakke rode jurkjes. Ze hielden bordjes in de lucht met ‘Round 1’. Stef Muller legde zijn rechterhandschoen op Nieky’s schouder en gaf een laatste aanwijzing. De uitdager liep de ring in. Hij droeg een zwarte broek met in oranje letters ‘The Natural’. Nieky tikte met zijn handschoenen die van zijn tegenstander aan en de wedstrijd begon.

Stef Muller liep een trapje af en ging naast Sjef op de eerste rij zitten. Ze stonden soms op om iets te schreeuwen en juichten met twee vuisten in de lucht als Nieky een combinatie plaatste. Na ronde 1 liepen Stef en Sjef over het trap petje naar boven. Sjef trok de touwen omlaag en ging de ring in. Stef bleef erbuiten, Sjef wapperde met een handdoek boven Nieky’s hoofd, Stef Muller masseerde The Natural met zijn rechterarm en hij smeerde vaseline en tijgerbalsem op zijn gezicht.

Nieky en Doumbé vielen elkaar om de beurt aan, een Britse commentator zei: “Fun stuffin Paris!” Na het einde van ronde 4 steekt Nieky zijn armen omhoog, een oud trucje om de juryleden te beïnvloeden. Stef Muller wreef een zalfje op Nieky’s gezicht en gaf weer tips. Nieky stond achter op punten en moest Doumbé eigenlijk tegen de grond slaan.

Met nog dertien seconden op de klok in ronde 5 viel Doumbé achterwaarts door de touwen na een achterwaartse trap van Nieky. Stef en Sjef stonden op van hun stoelen en ze schreeuwden en juichten, Nederlandse fans riepen “NIEKY! NIEKY!” Was het een knock-out of verloor de titelhouder alleen maar zijn balans? Doumbé stond op en lachte, de Britse commentator riep: “De scheidsrechter vindt het geen knock-out, huge decision!” Nieky liep na de bel weer juichend door de ring. Sjef trok de touwen omlaag en maakte ruzie met Doumbé. Stef Muller bleef als enige rustig. Hij liep naar Nieky met een bidon en spoot water in zijn mond. De scorekaarten werden voorgelezen. De speaker schreeuwde: “Still Glory-champion of the world after a split decision, Cééééédric Doumbééééé.” Stef Muller hing over de touwen. Hij schudde zijn hoofd.

Synthetische drugs

Ze reisden terug naar Brabant. De politie hield Stef Muller al een tijd in de gaten. Het rook bij zijn villa vaak naar aceton. Buren klikten over hem. Agenten reden op 7 november 2017 naar Ginderdoor 33 in Mariahout. Ze roken niets, maar zagen buiten twee blauwe tonnen staan. Het linkerdeel van de ijzeren toegangspoort en de twee houten voordeuren werden gesloopt. Agenten van een ‘ondermijningsteam’ gingen naar binnen. In een vaas werd een geweer gevonden, ergens anders 23 kogels. Op het erf stond een garage.

Agenten ontdekten daar onder meer platinapoeder en ‘glaswerk dat wordt gebruikt bij de productie van drugs en poeders van platina, natrium en aluminium’, stond in het Eindhovens Dagblad. Volgens het OM werd dat gebruikt om synthetische drugs mee te maken. In het AD kwam te staan: “Bij de opsporingsdiensten ontstaat dan het idee dat de kickbokstrainer behoorlijk actief moet zijn in het criminele milieu.” Een journalist van het Brabants Dagblad beschreef hoeveel succes Stef Muller had als kickbokstrainer, maar zette erbij: “Bij de politie had zijn naam echter een heel andere lading: die van handelaar in harddrugs.’”

Stef Muller en zijn vrouw moesten op maandag 18 februari 2019 in Den Bosch voor de rechter verschijnen. Stef Muller had het gevonden wapen naar eigen zeggen gekregen van een vriend die weleens in zijn villa in Mariahout sliep en zich onveilig voelde. Hij was dat wapen vast vergeten. Of de rechters dat konden navragen bij de vriend? Helaas niet, de man was inmiddels overleden. Het glaswerk had Stef Muller ooit gekocht op een beurs. De kogel die was gevonden in een la? Nou ja, die kreeg hij eens opgestuurd in een dreigbrief en Stef Muller zei met een charmante glimlach:

“Die heb ik maar niet teruggestuurd. Dan kan die in ieder geval niet meer gebruikt worden, dacht ik. Grapje.” De rechtbankvoorzitter keek hem aan zonder in de lach te schieten en bromde: “Hier maken we geen grapjes.”

De officier eiste een gevangenisstraf van vijftien maanden. Stef Muller was volgens haar al drie keer eerder veroordeeld voor wapenbezit en zijn garage lag vol spullen om synthetische drugs mee te maken. Zijn vrouw moest een taakstraf van 200 uur krijgen. Daar was zij het niet mee eens. In haar laatste woord klaagde ze over de kapotte ijzeren toegangspoort en de gesloopte deuren van de villa. Stef Muller ging in beroep en mocht naar huis.

Op 30 augustus 2020 reed hij met een 47-jarige man uit Nijmegen in een zwarte Volkswagen Golf naar de Batenburglaan in Uden. Een Brabander genaamd J. parkeerde zijn bruine Volvo bij zijn huis. Het rook naar gefrituurd voedsel in de auto. Naast J. zat zijn Poolse bodyguard. Tomasz P. was 49 jaar en had een baard laten staan om de aandacht van zijn kale hoofd af te leiden. Om zijn schouders hing een tasje met een 9 millimeterpistool van het Slowaakse merk Grand Power. Tomasz verliet zijn geboorteland na een achtjarige straf voor doodslag. Hij kwam in april 2020 vrij, reisde naar Noord- Brabant en werd op 30 augustus 2020 ingehuurd door J. Ze reden langs de McDrive in de Udense Voskestraat. J. vertelde dat hij werd bedreigd en afgeperst door Stef Muller. Hij vreesde dat zijn vrouw en kinderen niet veilig waren en daarom huurde hij Tomasz P. in.

Huilende verdachte

Tomasz P. vluchtte. Agenten reden naar de Batenburglaan. Op straat lag een bekende kale man van 53 jaar. In het ‘pathologie-onderzoek naar aanleiding van een mogelijk niet-natuurlijke dood’ staat een paar weken later: “Het overlijden van Stef Muller, 53 jaar oud, wordt verklaard door de gevolgen van één inschot van de romp. Het inschot van het linkerbovenbeen heeft geen (substantiële) rol gespeeld bij het overlijden.”

J. moest mee naar het bureau. Hij werd ondervraagd door een brigadier en een hoofdagent van de politie Oost-Brabant. J. verklaarde in de verhoorkamer: “Ik ben al een tijdje erg bang. Sinds vandaag werd ik beschermd door een persoon. (...) Zij hadden deze voor mij geregeld, voor mijn veiligheid. Ik wil niet zeggen wie ‘zij’ is.”

J. was wel bereid andere dingen te verklaren. Hij kende het slachtoffer. In 2018 vervoerde J. ‘chemicaliën’ voor Stef Muller en hij verrichtte ‘hand-en-spandiensten’. J. werd gearresteerd en hij bracht zes maanden door in de gevangenis. Na zijn vrijlating in januari 2020 dwong Stef Muller hem opnieuw voor hem te werken en J. verklaarde op het bureau: “Dat wilde ik niet. Ik wilde weer een normaal leven leiden.”

J. vertelde ook over zijn voorlaatste ontmoeting met Stef Muller.

Dat was een dag voor de fatale schietpartij. J. reed toen in zijn Volvo naar Veghel. Hij stapte uit bij de McDonald’s. J. sprak kort met Stef Muller. De kickbokstrainer dreigde J.’s vrouw achter het raam te zetten en hij zou J. met tiewraps aan een stoel vastbinden. Daar zou het niet bij blijven, nee hij zou J. helemaal kapotmaken, van top tot teen, er zou niets van hem overblijven. Er was gelukkig nog wel een uitweg: J. moest 75.000 euro betalen, dan zou de bedreiging worden ingetrokken.

Dat was een dag voor de fatale schietpartij. J. reed toen in zijn Volvo naar Veghel. Hij stapte uit bij de McDonald’s. J. sprak kort met Stef Muller. De kickbokstrainer dreigde J.’s vrouw achter het raam te zetten en hij zou J. met tiewraps aan een stoel vastbinden. Daar zou het niet bij blijven, nee hij zou J. helemaal kapotmaken, van top tot teen, er zou niets van hem overblijven. Er was gelukkig nog wel een uitweg: J. moest 75.000 euro betalen, dan zou de bedreiging worden ingetrokken.

De agenten tekenden de verklaring kalm op. J. begon ineens te huilen. Alles was ‘in de soep gelopen’. Dat kwam door Stef Muller en diens agressieve partner B., zei J. Hij betreurde wat er was gebeurd, maar dat nam volgens hem niet weg dat Tomasz P. en hij net zo goed slachtoffers waren. Rechercheurs zetten vraagtekens bij J.’s verklaring. Wat voor belang had hij dit zo te zeggen? Stef Muller kon zich niet meer verdedigen en het was lastig te achterhalen of het zo was gegaan. Doorzoeking van J.’s Volvo leidde tot meer twijfel. Er werden koopbonnetjes gevonden van een gistingsvat, een weegschaal, een brander, een gasfles en waterkannen. Volgens de rechercheurs waren dit producten om xtc en speed te maken. In J.’s woning in de Batenburglaan lagen bovendien gasmaskers en blaadjes met prijzen van grondstoffen voor synthetische drugs.

Tijdens het verhoor bekende Tomasz P. Stef Muller te hebben doodgeschoten. Dat gebeurde nadat zijn opdrachtgever J. werd aangevallen met een klauwhamer

Drugsbaron van Geffen

Sjef Weber van Team Holzken hoorde de ochtend erna wat er was gebeurd. Hij zette zijn auto aan de kant en had naar eigen zeggen ‘over m’n hele lijf kippenvel’. Stef en hij hadden elkaar ‘misschien twee jaar niet gezien of gesproken’, maar ‘als je zoiets hoort over iemand met wie je zo nauw hebt samengewerkt, schrik je toch’, vertelde Sjef Weber in het Eindhovens Dagblad. Stef Muller werd opgebaard. Vrienden en familie konden op zaterdag 5 en zondag 6 september 2020 tussen 13.00 en 16.00 uur afscheid nemen. Nieky Holzken vertelde Omroep Brabant: “Ik vind het vooral erg voor zijn vrouw en kind dat hij nu dood is. Dit is niet leuk om te horen. Maar ik zou niet weten wat er is gebeurd.”

Schutter Tomasz P. was toen nog steeds voortvluchtig. J. wist niet waar zijn bodyguard was en bleef vastzitten als verdachte. J.’s telefoon werd ingenomen. Hij had opvallend veel contact met een Armeense man uit Geffen. Armen P. en J. praatten vaak over drugsproductie. Minstens zo opvallend: J. vertelde Armen twee dagen voor Stef Mullers dood dat hij werd bedreigd en hij gaf de adressen door van zijn twee latere belagers: Stef Muller en Nijmegenaar B.. Rechercheurs reden op 10 september 2020 naar de Kloosterstraat in Geffen. Ze beukten de voordeur open van Armen P. Daar werden onder meer acht gsm’s, 979 gram amfetamine en 285 gram MDMA gevonden. Meer dan 6000 berichten gingen over drugs. De aanklager noemde Armen een professionele producent en/of handelaar van synthetische drugs. In lokale kranten werd hij ‘de drugsbaron van Geffen’ genoemd. Armen P. zou daarnaast Tomasz P. hebben geholpen om voortvluchtig te blijven.

De Poolse bodyguard werd later op de dag aangehouden in het Brabantse dorpje Vorstenbosch, vlak bij Veghel en Uden. Tijdens het verhoor bekende Tomasz P. Stef Muller te hebben doodgeschoten. Dat gebeurde nadat zijn opdrachtgever J. werd aangevallen met een klauwhamer. Tomasz P. verklaart: “Ik moest J. beschermen. Ik moest de kinderen naar school brengen. Ik moest ervoor zorgen dat hij en zijn gezin niet zouden worden ontvoerd.”

De inhoudelijke zitting begon op vrijdag 16 juli 2021. Tomasz P. droeg een overhemd waarin langzaam zweetplekken ontstonden. Hij had een volle baard. Alleen aan de zijkanten van zijn schedel groeide nog haar. Buiten scheen voor het eerst in lange tijd de zon. Op schermen werden beelden van de dodelijke schietpartij vertoond. De bruine Volvo met J. en zijn een uur eerder aangestelde bodyguard Tomasz reed richting een beveiligingscamera. De schietpartij duurde nog geen minuut. Volgens de verdachte was duidelijk te zien dat het noodweer was en hij vertelde de rechtbank via een vertaler: “Toen J. de auto parkeerde, werden we klemgereden door een zwarte auto. Ik ben meteen uitgestapt. Ik had op dat moment een schoudertasje om, met daarin een geladen, maar niet doorgeladen vuurwapen. (...) Ik voelde dat we werden aangevallen. Muller begon zich richting mij te bewegen. Ik wilde zo snel mogelijk weg. Ik kan mij herinneren dat ik wegrende en Muller achter mij aan kwam. Ik kan me niet herinneren wanneer ik het pistool precies heb doorgeladen. Toen Muller was gestopt met de achtervolging en ik terugrende, hield ik het wapen in mijn hand en toen was het wapen al doorgeladen.”

Vlak erna zei hij:

“Er zijn twee schoten afgevuurd, maar ik wilde niemand doodschieten. Ik zag hoe J. werd bewerkt met een klauwhamer en was bang dat hij werd gedwongen de deur van zijn huis te openen. Het beschermen van J. en zijn gezin was mijn taak. Ik kon niet toekijken.”

Volgens officier van justitie Burgers waren ‘alle betrokkenen actief in de handel in synthetische drugs’. En ze zei: “Het mag zo zijn dat ook Stef Muller zich met strafbare feiten inliet, maar vandaag is hij vooral het grote slachtoffer in deze zaak. Stef was ook een partner, vader, broer en zwager die door het handelen van verdachte uit het leven is gerukt.” Haar eis: dertien jaar. Tomasz had dan wel misschien ‘nooit de opzet gehad iemand van het leven te beroven’, maar hij nam ‘wel het risico voor lief dat dit zou gebeuren’. De uitspraak was twee weken later. Tomasz P. kreeg elf jaar. Hij werd aangevallen door Stef Muller en dat is volgens de rechters ‘strafmatigend’. Hij pleegde al eens een vergelijkbaar delict en nam een wapen mee, dat is ‘strafverzwarend’. Tomasz P. stond op. Een bewaker leidde hem naar de uitgang en de man die Stef Muller doodde, werd in een busje naar de gevangenis in Grave gebracht.