Sportcolumn: 'De grote Louis van Gaal-show'

Micha Jacobs

Het kan verkeren: Oranje legt twee goede partijen op de mat en Louis van Gaal is weer helemaal het mannetje. Opeens dept ook Angela de Jong de azijn van haar toetsenbord zodat ze een paar positieve woorden over hem kan schrijven (‘De tv-wereld schreeuwt om Louis van Gaal’) en staat Twitter vol met mensen die zich afvragen waarom niet Van Gaal, maar Johan Remkes de zoveelste poging doet om de formatie te redden. Want met Van Gaal zou dat binnen twee dagen gepiept zijn. Sterker nog, van sommige mensen mag Louis zelfs premier worden.

Van dat laatste slaat mijn fantasie op hol, dat begrijp je wel. Dat hij Sigrid Kaag aan de andere kant van de onderhandelingstafel doorboort met zijn priemende ogen en fulmineert: “Ben ik nou degene die zo slim is, of ben jij zo dom?” Of dat hij vanuit Vak-K met zijn vingertje wijst en de schuimbekkende Geert Wilders vermanend toespreekt, zoals hij dat vorige week deed bij die kinderen van de Amsterdamse voetbalclub SV De Meer waar hij een training verzorgde: “Hallo, waarom kijk je mij niet aan als ik tegen je praat?” Opeens is Louis de wonderdokter die Oranje weer laat swingen, of zoals Voetbal International vorige week groot op de cover zette:

‘Louis van Gaal betovert Oranje’. Wat een onzin. Dat het armetierige Turkije met 6-1 werd opgerold zegt niks over Van Gaal, het zegt vooral hoe slecht Frank de Boer was. Ik weet niet of jij tot elf kunt tellen, maar ook jij zou elf spelers van Oranje de wei in kunnen sturen, met de boodschap dat alle ballen op Frenkie of Memphis moeten. Ik bedoel: het is geen hogere wiskunde. Guardiola was ook geen wonderdokter toen hij trainer van Barcelona was: hij had Messi, Xavi en Iniesta, daarmee rol je zelfs geblinddoekt iedereen op. Zoals Oranje ook iedereen kan oprollen met Memphis, Frenkie of Virgil in je elftal.

Het is weer typisch Nederlands dat we meteen de polonaise lopen als we van een paar tamme Turken winnen, maar ik vind die verering voor Van Gaal behoorlijk overdreven (Louis niet waarschijnlijk). Zoals ik het ook overdreven vind, en van weinig zelfrespect getuigen, dat Telstartrainer Andries Jonker volgende week voor de wedstrijd tegen Jong AZ eenmalig plaatsmaakt voor Van Gaal. Fijn dat daarmee een zakcentje naar het goede doel gaat, maar met respect voor de zittende trainer heeft het niks te maken, of wel?

Mario Wisse

Ik geloof niet dat je iedereen kunt oprollen wanneer je als coach over Memphis en Frenkie de Jong beschikt. Onder Frank de Boer raakten ook zij geen skippybal. De Boers tactische besprekingen waren bovendien dusdanig onverstaanbaar dat niemand enig idee had wat ie moest doen in het veld. En na vijf keer ‘wat zeg je precies, bondscoach: wíé moet ik dekken?’ tijdens de wedstrijdbespreking geloofden de spelers het wel. Met alle gevolgen van dien. Dat zal Louis niet overkomen. Die schreeuwt net zolang ‘luister je wel?’ en ‘kijk me aan als ik tegen je praat’ tot Big Virg hem trillend als een rietje verzekert dat hij en zijn ploeggenoten precies weten wat ze moeten doen. Profvoetballers zijn net mensen.

Je moet de juiste snaar bij ze zien te raken, dan pas laten ze zien wat ze kunnen. Waarschijnlijk haalde jij op de middelbare school net als ik soms ineens verrassend hoge cijfers voor vakken waar je eigenlijk helemaal geen aanleg of belangstelling voor had. Dat had dan alles te maken met die ene bevlogen, boven de groep staande en alles in heldere taal uitleggende leraar. Iemand zoals Louis van Gaal dus. Behalve op grote mensen lijken voetballers ook op baby’s. Ze willen worden gepamperd en doen het goed op regelmaat en structuur. Gepamperd worden kun je bij Louis vergeten – hij is niet het type dat luiers verschoont – maar als hij de baas is ademt alles orde en structuur.

Nu ik erover nadenk, vermoed ik dat er maar één belangrijk teambuilding-aspect in zijn instrumentarium ontbreekt: gevoel voor humor. Van Gaal vindt zichzelf wél grappig, maar de rest van de wereld is het totaal niet met hem eens. Sterker nog, ik heb hem nog nooit op een grappige opmerking kunnen betrappen. Misschien is er één Nederlandse trainer met wie je nóg minder kunt lachen dan met Louis, en dat is Andries Jonker. Niet verwonderlijk dat die twee het goed met elkaar kunnen vinden: dankzij Louis belandde Andries als diens assistent bij topclubs als Barcelona en Bayern München.

Het zou dus wel heel gek zijn als Andries zou weigeren om zijn plekje in de dug-out van Telstar voor één wedstrijdje aan hem af te staan. Van Gaal neemt zijn debuut in de Keuken Kampioen Divisie ondertussen uiteraard uiterst serieus. Want serieus is hij altijd, of hij nu Witte of Oranje Leeuwen het veld instuurt.