De beste dopingsmoezen: een penisvergroting, besmet duivenvlees, aambeien...

Adrie van der Poel: 'Gedrogeerd duivenvlees'

De vader van de hedendaagse vedette Mathieu van der Poel was zelf ook een groot coureur. Eerst op de weg, daarna als veldrijder. Twee Tour-etappes gewonnen, zes klassiekers en wereldkampioen veldrijden. Maar is dat allemaal zuiver gegaan? Nee, Adrie van der Poel is twee keer betrapt op doping, de eerste keer op strychninegebruik. Dat was na de Grote Prijs van Frankfurt, die hij won. Hij kon de overwinning inleveren. Onterecht, aldus Van der Poel. Hij had geen doping gebruikt. “Ik heb duivenvlees gegeten, en die duivenmelkers drogeren hun beesten, dus vandaar.”

Na zijn carrière geeft hij een verkapte bekentenis. “Het was een twijfelgeval.”

Jesús Rosendo Prado: 'Bloedende aambeien'

Een groot wielrenner is Jesús Rosendo Prado niet. Hij rijdt vijf keer de Ronde van Spanje, met als beste resultaat de 99ste plek. Dat moet maar eens veranderen. Doping dan maar? Helaas, de UCI heeft zijn schommelende bloedwaarden in de gaten. Dat moet de Spanjaard even uitleggen en zijn ploeg, Anda-lucía-CajaSur, komt met een origineel persbericht. Van doping is uiteraard geen sprake. “De enige abnormale waarde was die van 20 april 2009. De aanmaak van rode bloedcellen was fors gestegen door bloedingen van mijn aambeien, op 8 april.” De aambeien brengen redding, hij wordt niet geschorst.

Richard Gasquet: 'Getongd met een snuivend meisje'

“Ik heb altijd gedacht dat de kans groter was dat ik Nadal zou kloppen op Roland Garros of Federer op Wimbledon, dan dat ik positief zou worden getest,” aldus Richard Gasquet in 2009. Maar er worden dat jaar toch echt sporen van cocaïne gevonden in zijn urine, na het toernooi in Miami. Hoe dat kan? De Fransman had in een nachtclub nét getongzoend – een keer of zeven – met een dame die nét een lijntje had gesnoven. Ja, zo is de positieve test te verklaren. De vrouw, een zekere Pamela, doet het verhaal af als onzin. Gasquet riskeert een schorsing van twee jaar, maar keert na tien weken terug in het circuit. Het sporttribunaal gelooft de theorie van de tennisser.

Chris Froome: 'Astmapuffen voor gevorderden'

De Ronde van Spanje loopt in 2017 op zijn einde, als Chris Froome ziek wordt. Astma. Dan doet Froome wat hij altijd doet: puffen. Met succes, want hij schrijft de Vuelta later die week op zijn naam. Hij doet niks verkeerds, een renner mag tot 1000 nanogram van het astmamiddel salbutamol in zijn bloed hebben. “Mijn astma verergerde tijdens de Vuelta. Op advies van de teamarts heb ik mijn dosis verhoogd. Zoals altijd ben ik daarmee zeer voorzichtig geweest om er zeker van te zijn dat ik niet meer dan de toegestane dosis nam,” aldus Froome.

Alleen wordt er 2000 nanogram gemeten, veel te veel. Maar ja, dat komt dus echt door het puffen. Oud-wielrenner Lieuwe Westra zei vorig jaar in Panorama niets te geloven van dat verhaal. En Westra is qua middelengebruik ervaringsdeskundige. Hij leefde vroeger op xtc-pillen en gebruikte cortisonen. “Ze hebben berekend dat hij ongeveer 35 pufjes genomen moet hebben. Dat vind ik bizar veel. Ik had alle drugs al geprobeerd en ben een rare snuiter, dan ga je met zulke dingen ook kijken hoe ver je kan gaan. Ik haalde eens zes of zeven pufjes en toen flipte ik al en sprong omhoog tegen het plafond. En ik had daarvoor al van alles genomen, dat zal Froome niet gedaan hebben, denk ik. 35 pufjes kan daarom niet, dan legt ie het loodje.”

Hoe dan ook: Froome wordt wel vrijgesproken.

Eddy Merckx: 'Geflikt in de kerk'

In 1969 staat er geen maat op Eddy Merckx. In verschillende klassiekers is hij al de sterkste en nu staat ie op het punt de Ronde van Italië te winnen. Tot er na de zestiende etappe sporen van fencamfamine, een bestanddeel van Réactivan, in zijn urine zitten. Dat is dan een erkende wielerdrug. Maar dat kan helemaal niet, want Merckx heeft niets verkeerds genomen. Huilend doet hij zijn verhaal op de Belgische televisie, zittend op zijn hotelbed. “Ik ben geflikt,” weet Merckx heel zeker. Het is een complot! “Terwijl ik in de kerk zat, heeft iemand iets in mijn bidon gedaan.” De Kannibaal moet de ronde verlaten, wordt een maand geschorst en mist daardoor de Tour de France. Maar zijn verbanning wordt teruggedraaid en hij wint die Tour met overmacht. De Belg meldt zich in die Tour iedere dag vrijwillig voor een dopingcontrole

Marco Borriello: 'Vriendin met een vaginale infectie'

De uitslag van de dopingtest in 2007 is onverbiddelijk: in het lichaam van Marco Borriello zitten sporen van corticosteroïden. Maar nee, uiteraard heeft de Italiaanse spits, dan in dienst bij AC Milan, niks genomen om zijn doelpuntengemiddelde wat op te krikken. Het zit zo: zijn vriendin had een vaginale infectie en gebruikte een zalf om de kwaal de verhelpen. Ja, zo moet de doping zijn lichaam zijn binnengekomen. Uit aanvullend onderzoek blijkt dat de waardes absoluut te hoog zijn om het middel per ongeluk binnen te krijgen, maar de Italiaanse voetbalbond is mild voor Borriello. Hij hoeft slechts drie maanden toe te kijken.

Tyler Hamilton: 'Bloed van overleden tweelingbroer'

In 2004 stroomt er ook bloed in het lichaam van wielrenner Tyler Hamilton dat niet van hem is. Dat duidt op een bloedtransfusie en daar ga je beter van fietsen. Is de transfusie de reden dat de Amerikaan dat jaar de snelste is tijdens de olympische tijdrit? Nee. Hamilton herinnert zich hoe het vreemde bloed in zijn aderen terecht is gekomen en hij helpt het misverstand graag uit de wereld. “Bloedtransfusie? Nee, bloed van mijn tweelingbroer die in de baarmoeder overleed en waarmee ik als embryo ben samengesmolten.”

De oud-ploeggenoot van Lance Armstrong wordt ondanks de creatieve uitleg voor twee jaar geschorst. Later biecht hij zijn jarenlange dopinggebruik op. Nog voor de gouden medaille hem officieel wordt ontnomen, heeft hij hem al ingeleverd.

LaShawn Merritt: 'Middeltje voor penisvergroting'

De Amerikaan LaShawn Merritt is een unieke sporter. In tegenstelling tot zijn vakbroeders ontkent hij het dopinggebruik niet, maar geeft het ruiterlijk toe, als een man. Er is alleen wel een ‘maar’. De atleet heeft niets genomen om zijn prestaties te bevorderen, althans, op sportgebied. Merrit is ontevreden over de lengte van zijn jongeheer en koopt een middeltje bij de apotheek. Daar zal die kleine rakker eens van groeien. Merritt zegt de bijsluiter niet goed te hebben gelezen, met als gevolg dat hij liefst drie keer achter elkaar positief test. De tweevoudig olympisch kampioen van 2008 (400 meter en 4x400 meter estafette) krijgt een schorsing van bijna twee jaar.

“Iedere straf die ik krijg voor mijn acties vallen in het niet bij de schaamte en vernedering die ik vanbinnen voel,” zegt Merritt later. Na zijn schorsing wint hij nog eens goud op de Spelen van 2016 (4x400 meter estafette).

Danny de Bie: 'Condoom met urine'

“Bewijs het maar eens. Buiten ons is er niemand die hier iets van afweet,” zegt veldrijder Danny De Bie tegen de dopingcontroleur. Die vindt in 1991 een met ‘schone’ urine gevulde condoom onder de kleding van de Belg. De Bie ritst de condoom uit handen van de controleur en zou 5000 euro zwijggeld hebben geboden. De Belg wordt een paar maanden uitgesloten van wedstrijden, maar ook na die schorsing wil hij zijn gelijk halen bij de rechter. Het verhaal van dat condoom heeft namelijk nooit plaatsgevonden, aldus De Bie. Waarom zou een arts zoiets verzinnen? De Bie: “Omdat hij aandacht en publiciteit wil?”

De Bie heeft nooit schuld bekend en werd na zijn carrière ploegleider.

Nog meer creatieve betrapte sporters

Wielrenner Alberto Contador: “Ik at een besmet stuk vlees dat van een Spaanse markt kwam.”

Snelwandelaar Daniel Plaza: “Mijn vrouw is zwanger en produceert dus natuurlijke steroïden. Onlangs heeft ze me langdurig oraal bevredigd: zo is het spul in mijn stofwisseling terechtgekomen.”

Wielrenner Frank Vandenbroucke: “De thuis aangetroffen clenbuterol was een medicijn voor mijn zieke hond.”

Wielrenner Floyd Landis: “De te hoge testosteronwaarde kwam door te veel bier en whisky de avond voor de controle.”

Tennisster Maria Sharapova: “Ik wist niet dat de dopinglijst was uitgebreid, alle mails daarover heb ik gemist.”

Wielrenner Raimondas Rumsas: “De epo, testosteron, groeihormonen en andere producten die werden aangetroffen in de auto van mijn vrienden waren niet voor mij, maar voor mijn schoonmoeder in Litouwen.”

Wielerploeg TVM: “De epo-ampullen in de vrachtwagen waren niet bestemd voor de renners, maar voor een Russisch kinderziekenhuis.”

Cyclocrosser Mario de Clercq: naast doping wordt er een ook dagboek van zijn gebruik gevonden. “Het zijn notities voor een roman die ik wil schrijven over doping.”

Wielrenner Gilberto Simoni: geeft diverse oorzaken voor de cocaïne in zijn lichaam: “Een verdoving van de tandarts, Colombiaanse thee van mijn schoonmoeder en karamelbonbons van mijn tante.”

Loper Fatima Yvelain: “Het parcours lag in de buurt van een opslagplaats voor medisch afval. De epo kwam op het parcours terecht en via het opspattende regenwater op mijn loopbroek en zo in mijn vagina. Bij het urineren voor de dopingcontrole liep de epo er weer uit.”

Wielrenner Björn Leukemans: “Logisch dat er te veel testosteron in mijn lichaam zat. De controleurs kwamen aan de deur tijdens een vrijpartij.”