Sportcolumn: 'Bondscoach pakt een terrasje'

Mario Wisse

Elke keer wanneer er een groot toernooi aankomt, ontstaat weer die discussie: wie moet er mee naar het – in dit geval – EK en wie zeker niet?

Een prima gespreksonderwerp waar je aan de stamtafel – gereserveerd, in klein gezelschap en in de open lucht uiteraard – makkelijk een paar uurtjes mee stuk kunt slaan.

Die Bakker van Paris Saint-Germain bijvoorbeeld, had die niet mee gemoeten? Nee, ook ik had tot de halve finale van de Champions League nog nooit van hem gehoord, maar sinds wanneer is dat een criterium? Wat telt is dat hij bij één van de beste clubs ter wereld onder contract staat, of denk je dat die Nasser bin Ghanim Al-Khelaïfi (eigenaar van het zielloze Parijse miljardenensemble) koekenbakkers aanschaft? Hij speelt niet altijd, zeg je? Nee, misschien niet, maar probeer een Engelsman of een Spanjaard maar eens uit te leggen dat Oranje komend EK kiest voor de linksback van de Alkmaar Zaanstreek-combinatie (Wijndal) in plaats van voor een man die elke training duels uitvecht met Neymar en Mbappé. Ja, zoiets zei Pierre van Hooijdonk laatst in Studio Voetbal ook, ik weet het.

En ik ben het dus met hem eens. Uitstekende voetbalanalist die Pierre, trouwens. Biertje nog?

En Frank de Boer is eindelijk zo slim om Wout Weghorst mee te nemen. Die was afgelopen seizoen verantwoordelijk voor 20 goals en 7 assists in de Bundesliga, en still counting. Samen met Lewandowski en Haaland is hij een van de grote sterren daar. Stel je voor; dat De Boer wel Babel had meegenomen en Weghorst niet! Of nóg gekker: wél Babel én Bergwijn, dit seizoen goed voor precies nul goals namens Tottenham in de Premier League, en géén Weghorst. Ik had hem ervoor aangezien, hoor! Ik was gaan demonstreren in Zeist als hij het had gewaagd. En daarna door naar het Museumplein.

En dan Robben, die waren we alweer vergeten. Niet in de laatste plaats omdat hij vier jaar terug liet weten dat hij zijn laatste interland had gespeeld en even later zelfs helemaal stopte met voetballen. Maar na zijn verrassende rentree, de zoveelste langdurige blessure en tachtig minuten ballen tegen FC Emmen verkondigde hij doodleuk dat hij klaarstaat wanneer De Boer hem belt. Had weleens de grote man van het EK kunnen worden, die Robben. Geen wedstrijdritme? Herinner je je Van Basten nog in ’88? Bestellen we nog iets, trouwens?

Micha Jacobs

Nooit vragen, gewoon neerzetten: het gaat wel op.

Maar goed, je noemt Van Basten. Wil ik het best met je over hebben, want de vergelijking met Robben is treffend. Niet geheel toevallig dook ik laatst in ons Panorama-archief, in die oude vergeelde leggers met op bijna elke pagina een sigarettenreclame. Andere tijd zeg maar, maar toch ook niet. Ik ontdekte dat we in 1988 een EK-special hadden, omdat de Oranjekoorts destijds nog hardnekkiger was dan het coronavirus nu. Net als bij het aankomende EK misten wij ook vóór EK ’88 de twee voorafgaande eindtoernooien, wat zeg ik: de laatste drie eindtoernooien zelfs (WK ‘82, EK ’84 en WK ’86). De vraag die wij toen ook al stelden was: wie speelt er in de spits? Is het John Bosman, Wim Kieft of, als ie fit is, Marco van Basten? Goeie vraag. Van Basten zei er tegen ons het volgende over: “Ik ben verschrikkelijk blij dat mijn enkel eindelijk honderd procent in orde is en dat ik de laatste wedstrijden van AC Milan heb kunnen meedoen. Andere spelers hebben een zwaar seizoen achter de rug en moeten zich nog een keer opladen voor Duitsland. Ik heb dat probleem niet. Ik ben precies op tijd klaar en wanneer Michels mij nodig heeft, hoop ik er te staan.”

Ik hoor hier gewoon Robben praten, jij ook? Arjen kent zijn klassiekers dus. Enig verschil: hij is 37, Van Basten toentertijd 24. Robben had al eens de wereldtitel op zijn schoenen, Van Basten had niet eens een Europa Cup 1 gewonnen. Ik vond het wel ontroerend hoor, Robben die geëmotioneerd vertelde in welke hel hij de afgelopen maanden had geleefd tijdens zijn revalidatie, dat hij blij was dat hij zich weer voetballer voelde, maar dan ben je niet opeens van waarde voor Oranje. Frank de Boer heeft dus groot gelijk dat hij er niet over peinst om hem te selecteren voor het EK. Goed voor in de kleedkamer? Een goeie douche is pas belangrijk. En een massagetafel zonder metaalmoeheid. Ik zou Frank thuis hebben opgezocht als ik er wel voor gezorgd had dat we ons hadden gekwalificeerd, maar niet mee naar het eindtoernooi zou mogen omdat Robben zonodig mee moest. Wel de taart mogen bakken, maar er geen hapje van mogen nemen: dacht het niet. Leuk idee, Robben naar het EK, maar laat ’m lekker thuis: het zou ook weer eens fijn zijn om een finale te winnen.

Heb je nou al iemand gewenkt?

Ik zit hier verdomme uit te drogen!