Bij de politierechter: 'Cocaïne met korting'

Mo* (25) wordt door twee agenten de zaal ingeleid. Hij zit weer eens in voorarrest.

En dan hangt er ook nog een voorwaardelijke celstraf van drie maanden boven zijn hoofd vanwege een eerder delict.

“Ik ben makkelijk beïnvloedbaar. Ik zeg tegen alles ja,” praat Mo het reclasseringsrapport keurig na.

“Waar zit u op dit moment voor vast?” vraagt de rechter.

“Voor mensenhandel,” zegt Mo.

Die zag de rechter even niet aankomen. “Voor eh... Voor mensenhandel?” vraagt hij.

“Voor mensenhandel, ja,” herhaalt Mo, op een toon van ‘waarom niet?’

Vandaag is hij hier vanwege het bezit van cocaïne. Toen de politie de auto waarin hij zat aan de kant zette en Mo fouilleerde, kwam er een koffiefilter uit zijn jaszak tevoorschijn met daarin meer dan tien gram van het witte poeder.

Een flinke hoeveelheid die dealen doet vermoeden, maar Mo houdt stug vol dat het voor eigen gebruik was.

“Da’s best veel toch?” vraagt de rechter.

“Da’s best veel,” zegt Mo. “Normaal koop ik altijd vijf gram, maar de dealer had een aanbieding.”

“De cocaïne was in de aanbieding?” informeert de rechter vol ongeloof.

“Als ik tien gram kocht in plaats van vijf, dan kreeg ik 200 euro korting. Dus ja...” zegt Mo.

“Dus daar kon u geen nee tegen zeggen,” vult de rechter hem aan.

Mo haalt zijn schouders op alsof hij zeggen wil: wat zou je zelf doen?

Hij is vader van drie kinderen, woont bij zijn ouders en heeft een schuld van 30.000 euro. Om het leven een beetje draaglijk te houden gebruikt hij elk weekend cocaïne, twee keer per week xtc en af en toe wat MDMA.

Ooit werkte hij als heftruckchauffeur in een kaasfabriek, tot een bedrijfsongelukje hem in een klap arbeidsongeschikt maakte. Sindsdien heeft hij een Wajonguitkering van 1000 euro per maand en vult hij zijn dagen grotendeels met hobby’s die strafbaar zijn. Volgens het reclasseringsrapport heeft hij bovendien een ‘persoonlijkheidsstoornis met narcistische trekken’ en is hij met een IQ van 70 licht verstandelijk beperkt.

Dat alles maakt van Mo een makkelijke prooi voor kwaadwillenden. Volgens zijn advocaat is de eis van het OM, twee maanden celstraf waarvan de helft voorwaardelijk, dan ook een heel slecht plan. De gevangenis is wel de laatste plaats waar Mo naartoe zou moeten. Als hij ergens het risico loopt om ten prooi te vallen aan mensen met een slechte invloed, dan is het wel in de gevangenis. Een werkstraf zou voor hem, maar ook voor de maatschappij, veel beter zijn. Dan heeft hij overdag gelijk wat te doen, betoogt zijn advocaat.

Het is een gedachtegang die goed te volgen is. Probleem is alleen dat zelfs de zwaarste taakstraf geen recht zou doen aan het lijvige strafblad van Mo en aan de hoeveelheid coke die hij op zak had. Beïnvloedbaar of niet, hij zal gewoon moeten zitten, vindt de rechter. Drie maanden voor de voorwaardelijke straf die nog boven zijn hoofd hing, plus nog eens acht weken, waarvan zes voorwaardelijk, voor het cocaïnebezit. Zodra hij vrijkomt, zal hij zich bovendien moeten melden bij de reclassering. Maar gelet op zijn mensenhandel-zaak zal dat nog wel even duren.

Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd