Bij de politierechter: 'De prikkende darter'

“Ik heb hier niks mee te maken,” verzekert de geelblonde Pieter (27) nog voordat hem een vraag is gesteld. “Ik heb de hele avond staan darten met mijn broer en mijn stiefvader. Die bevestigen dat ook. We hadden een beregezellige avond en dan ineens, midden in de nacht, belt de politie aan. Ik vind het heel erg dat ik hiervan beschuldigd word.”

Maar hoe erg Pieter het ook vindt, onlogisch is het niet. Zijn ex-vriendin weet zelfs heel zeker dat het Pieter was die de banden van haar auto lek stak. Sinds de relatie met hem was beëindigd, was het haar al meerdere keren overkomen. Pieter ontkende elke betrokkenheid, zoals hij ook ontkende de schrijver te zijn van de dreigbrief die ze ontvangen had, maar ze vertrouwde hem voor geen cent. Als het even kon parkeerde ze haar auto pal onder een lantaarnpaal, op een plek die ze vanuit haar woning kon zien. Zo ook die nacht. Samen met haar vader ziet ze een man in een paarse trui bij haar auto staan, iets uit zijn zak halen en door zijn knieën gaan. Ze herkent Pieter direct. En zijn trui ook. Ze pakt haar telefoon en begint te filmen. Haar vader stormt het huis uit.

Een warme uitlaat

Het filmpje dat ze die nacht maakte is als bewijs weinig waard. De beelden zijn te slecht om er wie dan ook op te kunnen herkennen. Het enige dat herkenbaar is, is de stem van haar vader. “Staan blijven Pieter,” roept hij terwijl hij de paarse trui om een hoek ziet verdwijnen. Een paar tellen later klinkt het geluid van een wegrijdende scooter of brommer. Het oplossen van de zaak lijkt voor de politie een eitje. Wanneer agenten twintig minuten later bij het huis van Pieter aanbellen, staat daar een brommer in de tuin waarvan de uitlaat nog warm is. Binnen aan de kapstok hangt een paarse trui.

“Ik heb hier écht niks mee te maken,” houdt Pieter desondanks vol. “Nogmaals, ik had een beregezellige avond. Waarom zou ik die onderbreken om iemands banden lek te prikken?”

“En die warme brommer?” vraagt de rechter.

“Die is van mijn broertje. Die was net daarvoor thuisgekomen,” pareert Pieter.

“En die paarse trui?”

“Dat zeggen ze alleen om mij erin te luizen. Iedereen in het dorp weet ik dat ik vaak in die paarse trui loop.”

“En waarom zouden ze u erin willen luizen?”

Pieter haalt zijn schouders op. Het is duidelijk: alle sporen leiden naar hem. Zeker wanneer ook nog eens blijkt dat zijn alibi niet zo waterdicht is als hij beweert. Na de dartavond, als het café zijn deuren sluit, neemt hij zijn broer en stiefvader mee naar huis voor een afzakkertje, maar eenmaal thuis knijpt Pieter er al snel tussenuit. Hij moet ‘nog even iets doen’, laat hij zijn gezelschap ietwat geheimzinnig weten.

“Ik moest nog even bij mijn nieuwe vriendin langs. Dat had ik beloofd,” zegt Pieter.

“En kan zij dat bevestigen?” vraagt de rechter.

“Dat zou ze kunnen doen, maar ik wil haar hier niet in betrekken.”

“Als u haar naam niet wilt noemen, dan is uw alibi weinig waard. Dat begrijpt u?” vraagt de rechter voor de zekerheid.

“Dat is dan maar zo,” zegt Pieter.

De rechter zucht. Er zijn simpelweg te veel toevalligheden om Pieter niet te veroordelen. Veel te veel. Voor het lek steken van de banden legt ze Pieter een boete op 250 euro. Daarnaast zal hij de schade moeten vergoeden: 155 euro en 9 cent.

* Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd