Olde Kalters Onderwereld

Aan de snelheid kon het niet hebben gelegen. Gas geven mag maar tot 100 kilometer per uur, wat op die gigantische strook asfalt ronduit slaapverwekkend is. Om mij heen zat iedere automobilist te appen. Ik zat – handsfree – te bellen. Daardoor had ik kennelijk geen oog voor een donkere auto die me aan de andere kant van de A2 tegemoet kwam. Ongetwijfeld met meer dan 100 kilometer per uur. Ik was onderweg naar Utrecht, voor opnames van een tv-programma dat vanaf 2018 bij SBS6 wordt uitgezonden. Agenda-technisch was het zo ingevuld dat ik net op tijd terug in Amsterdam kon zijn voor de pro-formabehandeling van de strafzaak die al maanden rood omcirkeld in de agenda stond, en waarover ik nu zat te bellen: de zaak 13 Mortel, beter bekend als de vergismoord op dj Djordy Latumahina en de poging tot moord op zijn vriendin in oktober 2016 in de parkeergarage onder hun flat.

Een nietsontziend en schokkend misdrijf, waarbij ook Djordy’s vriendin door meerdere kogels werd getroffen, en hun toen 2-jarig dochtertje (zittend op de achterbank) bijna wees was geworden. Zo’n misdrijf waar je misselijk van wordt als je het leest of hoort, en waarbij je zou willen dat je de video die destijds bij Opsporing Verzocht werd getoond (het gezinnetje stapt de parkeergarage in om boodschappen te gaan doen), zou kunnen terugspoelen of naar een goed einde kon monteren. Maar helaas. De realiteit is dat er bij de zittingen een nog altijd gehandicapte vrouw op de tribune zit, op een paar meter afstand van de mannen van wie Justitie meent dat die er voor verantwoordelijk zijn dat zij haar dochtertje nu alleen moet opvoeden en op een dag mag uitleggen waarom papa er niet meer is. Achter haar zitten een aantal leden van het onderzoeksteam. Hebben vast al heel wat meegemaakt, maar vermoedelijk is een horrorscenario als dit er ook voor hen een van de gitzwarte buitencategorie.

Zou men daarom van hogerhand hebben besloten tot inzet van een team Werken Onder Dekmantel, dat – verkleed als Molukse Motorclubleden – de vrouw van een verdachte klemreed, in de hoop zo een steen in de vijver te gooien en de zaak volledig op te lossen? Dat nieuws kregen we zondagmiddag binnen en bleek bij navraag te kloppen. Dat de politie zich dus verkleedt als een stelletje halve wilden – waarvoor men leden van motorclubs aanziet – om een getuige en een verdachte onder druk te zetten. Dan weet je dat het dinsdag opeens dringen is bij de deur van de rechtbank, dat de zaal opeens vol zit met journalisten waarvan je nog nooit hebt gehoord, maar die op hun klompen aanvoelen dat er een spektakeltje aankomt. Schande, riepen een aantal advocaten begrijpelijk. Moet kunnen, maar onder strikte voorwaarden, legde een oud-officier van justitie uit. Maar voor we die middag bij de zitting aankwamen die ongetwijfeld door dit thema zou worden gedomineerd, speelde zich er aan de andere kant van de weg een dollemansrit af, nadat er in Nieuwegein iemand was geliquideerd.

Die rit eindigde voor de deur bij het AMC na ingrijpen van het arrestatieteam en agenten in uniform. Maar hoe verzin je het om na een hit de A2 op te knallen om 08.05 in de ochtend? Dus vol in de spits. Wil je dan echt zo graag kerstmis tot aan 2034 achter de deur vieren? Meteen moest ik denken aan Marrakech vier weken terug. Ook al zo'n handige actie waarbij bovendien de verkeerde werd vermoord door twee gasten uit Amsterdam. Waar de verdachten in Nederland hun kaken stijf op elkaar houden, lijkt het erop de de Marokkaanse politie ondertussen heel wat wijzer is geworden. Zo is Anouar B. uit Utrecht in Casablanca gearresteerd, en op Marokkaanse websites is te lezen en te zien dat men een van de Rolls-Royces van doelwit Mustafa F. uit Amersfoort op een wagen takelt. En volgens marokko.nl heeft de politie van Tetouan een inval gedaan op de bruiloft van de dochter van een grote Marokkaanse drugshandelaar. Wij sukkelen hier vandaag maar weer even door met 100 kilometer per uur. Maar de Marokkanen. Die geven gas.