Nadat hij in 1994 als verslaggever werd aangenomen bij de Amsterdamse zender AT5, belandde Marco Louwerens drie jaar later bij de TROS als regisseur én verslaggever van het misdaadprogramma van Peter R. de Vries. Hij vertrok begin deze eeuw voor een vergelijkbare rol naar de VARA. Ook daar bleef hij niet erg lang hangen en maakte hij een NPO-transfer naar de KRO. Bij de KRO stond Marco aan de basis van het succes van Goedemorgen Nederland en in 2007 kwam hij als creative consultant bij RTL terecht, waarna Talpa hem in 2018 in een combi-deal met de heren van Vandaag Inside als programmadirecteur binnenloodste.
Dat zorgde niet alleen voor torenhoge kijkcijfers, maar ook voor de nodige problemen. Bekend zijn Marco’s woeste e-mails als Gijp, Derksen en Genee zich weer als pubers gedroegen en hem live op tv al dan niet liefkozend tot ‘directeurtje’ omdoopten. Na zijn vertrek bij Talpa is Marco voor zichzelf begonnen en als creatief adviseur, spreker én Sinterklaas in te huren. En niet onbelangrijk: hij is op verzoek van John de Mol nog altijd als troubleshooter bij VI actief.
Zoveelste aanvaring
Het zijn drukke tijden voor voormalig Talpa-bobo en Vandaag Inside-directeurtje Marco Louwerens. Zo druk dat hij zijn elektrische Mercedes in de donderdagavondspits nauwelijks opgeladen de parkeerplaats van een industrieterrein in Dodewaard, in de buurt van Arnhem, oprijdt en zich met een plastic tas met verkleedspullen via de achteringang in het sinterklaasverkleedmagazijn meldt. Ondernemer, visagist, gelegenheidsroetveegpiet en bedenker van de podcast Boek de Sint Bas van den Brink geeft aan dat ze nog maar dertig minuten hebben om Marco in de goedheiligman te laten veranderen en het transformatieproces meteen van start gaat.
‘Jan Slagter heeft de Sint in Op1 gedaan, maar dat was niet best. Het is best ingewikkeld om het goed te doen. Ik heb daar wel een beetje talent voor’
“Het was een hectisch weekje,” begint Marco te vertellen, drie dagen nadat Johan Derksen tijdens een live-uitzending van Vandaag Inside boos van de talkshowtafel wegliep na zijn zoveelste aanvaring met presentator Wilfred Genee en voor het eerst sinds lange tijd voor middernacht in zijn woonplaats Grolloo terugkeerde. “Hou op, schei uit, ik word helemaal schijtziek van die mafkezen. Ik was de hele dag aan het bellen en doen. Gelukkig is het met Johan nu weer goed. Dan zeggen de mensen: goed voor de publiciteit. Maar die publiciteit kan me gestolen worden. Ik vind het ook altijd verbazingwekkend dat mensen denken dat die ruzies in scène zijn gezet, want dat is duidelijk niet het geval.”
Hoewel Marco sinds eind vorig jaar niet meer bij Talpa werkt, wist John de Mol hem wel te verleiden als Vandaag Inside-begeleider aan zijn mediabedrijf verbonden te blijven. “Ik noem het geen werk. Als er iets gebeurt, dan ben ik er. Ik ontvang daar een maandelijkse bijdrage voor, daar heb ik met Talpa een contractje voor afgesloten. Ik had beter per relletje uitbetaald kunnen worden, dan was ik nu rijk geweest.”
Omdat de leden van de ondernemersclub uit het Westland via Bas lieten weten niet herkenbaar door fotograaf Paul Tolenaar gefotografeerd wensten te worden (“Zij hebben geen behoefte aan dergelijke aandacht”) kozen zij uit alle beschikbare landgenoten die zich tegen betaling als Sint laten inhuren uitgerekend voor het mediagenieke directeurtje, die zich aan het einde van de avond met de voltallige ondernemersclub liet fotograferen. Maar dat geheel terzijde. “Het is een heel klein clubje, het is altijd makkelijker als het een grote groep is,” zegt Marco tijdens het omkleden, waarna Bas vraagt wat Sinterklaas van hem in zijn rol van roetveegpiet verwacht. “Niets specifieks, het kan zijn dat je een snauw van me krijgt, voor de gein, maar ik heb er verder nog niet over nagedacht.”
Wel heeft Bas al wat inhoudelijke voorbereidingen getroffen. “Bas en zijn medewerkers zorgen ervoor dat ik een paar dagen voor mijn optreden de benodigde informatie krijg toegestuurd. We hebben vanavond informatie over zes of zeven mensen. Wie heeft de grootste waffel? Wie moet in het zonnetje worden gezet? De grappen zijn niet uitgeschreven, die probeer ik spontaan te maken.”
Zonder enige vorm van gêne trekt Marco vervolgens zijn broek uit, grist een soort trainingsbroek uit zijn plastic tas, vraagt aan Bas of hij een wit T-shirt aan moet en trekt dat zonder het antwoord af te wachten over zijn hoofd en buik. In de haast trekt Marco zijn veter kapot, waarna Bas zijn schoenmaat vraagt en met een nieuwe schoen terugkomt. Vervolgens neemt Marco plaats in de veranderstoel en stapt drieëntwintig minuten later, drie minuten langer dan zijn optreden zou gaan duren, in vol ornaat in de auto naar Naaldwijk. “Ik kan nog honderd kilometer rijden, dat is niet heel veel. Geen idee hoever Naaldwijk hier vandaan is. 117 kilometer? Dat wordt laden dus. Nou ja, we gaan het meemaken. Anders wachten ze maar even op de Sint, hè?”
Gordon en Martien Meiland
Wie Marco jaren geleden had verteld dat hij na het overlijden van Bram van der Vlugt de bekendste Sinterklaas van ons land zou worden en zich voor 2000 euro per boeking zou laten verhuren, had van hem een verbaasde blik gekregen. “Ik zit nu op zestien boekingen,” zegt Marco over de minimaal 32.000 euro die hij in november en begin december ophaalt. “Ja, dat is een leuke bijbaan, ik doe het niet voor niets. Ik ben voor het eerst in mijn leven zzp’er.” Toch heeft Marco naar eigen zeggen wel getwijfeld om weer als Sinterklaas in VI op te draven.
‘John de Mol heeft alles geprobeerd om mij binnenboord te houden, dat streelt je ego en is alleen maar leuk. Hij is geen man die snel opgeeft.’
“Ook dit jaar kom ik er niet onderuit. Ik wilde daar wel mee stoppen, omdat ik dacht: het is wel een keer leuk geweest. Het is steeds moeilijker om leuke grappen te bedenken. Je wilt het moment voor zijn dat de mensen zeggen: het was leuk, maar vorig jaar was leuker. Maar ja, stoppen is geen optie meer. Het is wat het is. Maar het kost ieder jaar wel meer moeite. Koert Westerman heeft het ooit nog wel voor VI gedaan. Jan Slagter heeft het in Op1 gedaan, maar dat was niet best. Het is best ingewikkeld om het goed te doen. Ik heb daar wel een beetje talent voor. Je moet qua grappen en timing wel weten wat je doet. Zeker in een tv-studio.”
Omdat Sinterklaas spelen seizoenswerk is, laat Marco zich ook als creatief adviseur en spreker inhuren. “Als spreker houd ik een praatje over hoe je omgaat met lastige mensen en lastige situaties, aangevuld met allemaal anekdotes uit mijn periode in de tv-wereld. Van de mannen van VI tot Gordon en Martien Meiland. Wat doe je als de pleuris uitbreekt, hoe kun je dan de boel redden? Het gaat wel ergens over, het is geen onzin, maar de mensen in de zaal komen maar voor één ding: dat zijn de anekdotes over VI en de mail die ik ‘s nachts stuurde. Maar ik hoop wel een leuk verhaal te brengen, waar je ook nog iets van opsteekt. Volgende week sta ik in alle vroegte in Assen een ontbijtmeeting voor een ondernemersvereniging te verzorgen. Ik hoop een keer per maand geboekt te worden, dat vind ik wel genoeg. Ik heb wel een leuk verhaal te vertellen, daar heb ik veel tijd, moeite en geld ingestoken. Het is in de beginfase even ontdekken welke verhalen het goed doen, wat vinden de mensen leuk en wat niet? In mijn rol als creatief adviseur ontwikkel ik formats en ben ik door producenten en tv-zenders in te huren.
Ik ga binnenkort aankondigen dat ik een paar dagen per week als head of content bij Southfields, de grootste tv-sportproducent van ons land, aan de slag ga. Zij maken sportuitzendingen voor onder andere Ziggo, ESPN en Viaplay. Maar ik wil wel tijd overhouden om ook andere dingen te doen. Dat is ook de reden waarom ik bij Talpa weg ben gegaan, om ook andere dingen te kunnen doen. Het is niet zo dat ik bij Talpa was vastgelopen, ik had het er naar mijn zin, ik had ook geen vervelend salaris, maar ik miste de creativiteit. Het gebrek daaraan en de vele vergaderingen begonnen me op te breken. Of dat nu een midlifecrisis-dingetje is moet ik maar eens met mijn psychiater bespreken. Nee, ik heb nog geen afspraak gepland. Dat zit niet zo in de Rotterdamse aard.”
Er werd onder andere door de heren van VI gesuggereerd dat Marco zou zijn vertrokken, omdat voormalig NPO-directeur Frans Klein een transfer naar Talpa maakte en daarmee in zijn vaarwater terechtkwam. “Nee, hoor. Frans en ik zijn erg goed met elkaar. Ik heb hem een maand of drie ingewerkt, dat was wel een beetje lang, maar we liepen daarbij nog net niet als Jut en Jul door de gangen. Toen Frans kwam was mijn eerste gedachte: mooi, dan kan ik het wat rustiger aan doen. Vervolgens dacht ik: ik kan ook proberen om voor mezelf te beginnen. Na die gedachte ben ik ’s nachts wel zwetend wakker geworden, met mijn nagels in het kussen. Ik schrok van mijn eigen gevoel en gedachte. Maar omdat dat gevoel steeds sterker werd, ben ik naar John gegaan: Ik wil weg en iets voor mezelf beginnen. Toen heeft John alles geprobeerd om mij binnenboord te houden, dat streelt je ego en is alleen maar leuk. Hij is geen man die snel opgeeft. Op een gegeven zei hij: Ik heb iets bedacht. Je blijft nog een half jaar en als je het dan niet goed naar je zin hebt, kun je altijd nog weggaan en geef ik je wat geld mee. Dat heb ik niet gedaan, wel ben ik als VI-man aan Talpa verbonden gebleven.”
Biografie
Hoewel de roetveegpiet van Sinterklaas zich versprak en er melding van maakte dat schrijver en meesterbiograaf Michel van Egmond - onder bekend van de biografieën van René van der Gijp en Wim Kieft - deze avond ook mee naar Naaldwijk zou gaan en zijn bevindingen in de naderende biografie van Marco op zou schrijven, blijkt hij er deze avond niet bij te zijn. “Er is al drie keer aan me gevraagd of ik geen biografie zou willen laten uitbrengen,” zegt Marco.
“Ik denk er ook wel over na, maar ik heb twee problemen: ik heb een slecht geheugen en weinig tijd. Het zou wel slim zijn om een biografie uit te brengen, ook vanwege mijn rol als spreker, dat versterkt elkaar. Het zit nog wel in mijn achterhoofd. Ik heb daar met uitgever Marieke Derksen, de dochter van Johan, van uitgeverij Inside over gesproken. Er hebben zich ook twee andere uitgeverijen bij me gemeld. Maar als ik het doe, doe ik het met Marieke. Overigens denk ik niet dat Michel van Egmond heel veel zin heeft om mijn biografie te schrijven. Hij heeft zoveel van dat soort boeken geschreven. En hij zoekt naar hoofdpersonen die wel iets interessanter zijn dan directeurtje. Je zou over mij met veel pijn en moeite een boek kunnen maken, hoor, maar dan niet al te dik en met grote letters. In mijn leven gebeurt niet zoveel interessants.”
Daarnaast lijkt Marco een andersoortige stijl dan die van Michel te prefereren. “Het wordt toch meer een boek over de afgelopen dertig jaar. En ik denk dat ik zelf aardig kan schrijven, dus ik kom zelf ook wel een eind. Al zal ik wel een goede redacteur nodig hebben. Maar ik denk niet dat ik… Ik ben wel aan het schrijven, maar dan scenario’s en dramaseries. Dat vind ik veel leuker. Ik stop liever mijn tijd daarin, dan in zo’n biografie.”
Als Marco na anderhalf uur laden en rijden zijn Mercedes op de parkeerplaats naast de locatie in Naaldwijk parkeert, moet hij in vol ornaat langs een autowasserette om het bedrijfspand te bereiken. Even verderop staat de organisator hem al op te wachten. “Goedenavond Sinterklaas,” zegt hij, waarna Marco beleefd knikt. “Wilt u meteen beginnen?” vraagt de man. “Nee,” zegt Marco. “Eerst even naar een andere ruimte, als dat kan.” Na de steile trap, slaat Marco linksaf en wijst de man hem de weg naar zijn kantoor annex kleedkamer. Even later is het zover, wordt het welbekende Sinterklaasje, kom maar binnen met je knecht ingezet en betreedt Marco in zijn rol van Sinterklaas het cafégedeelte van het bedrijf waar ongeveer dertig Westlandse ondernemers hem vol verwachting met een glas wijn of een biertje op staan te wachten. “Het is verdomme 7 november, wat is dit voor onzin?” begint Sinterklaas, waarna er meteen hard wordt gelachen. “Stervenskoud hier in dit kutland. Hoe is het hier in Naaldwijk, wie zijn jullie, in godsnaam? Allemaal zakenmannen? Wie ben jij? Wim? Ja, dat zie je wel. Schobbejak.”
Als de Sint is gaan zitten en van een bacootje wordt voorzien, slaat hij zijn boek open. “Ferry? Is Ferry er ook? Ja, nu word je nerveus hè? Jij kan zingen hè, dat mag je zo doen. Henk, kom er eens even bij. Jij bent die gozer die steeds dat huis van je aan iedereen laat zien. Dat vinden de nieuwe mensen helemaal niet leuk. Niet meer doen, Henk.” Na een kort vraaggesprek, zegt Henk: “Ik zit in het bestuur van de ondernemersvereniging.” Sint: “Nou, nou, geweldig Henk.” Dan is de volgende aan de beurt. “Hoe heet die gozer die altijd al je speeches onderbreekt, Aris? Aris, kom er eens bij. Wat ben je? Begrafenisondernemer?”
“Nee, uitvaartondernemer.”
“Ik had toch niet gevraagd of je ook iets wilde zeggen?”
Daarna liggen de aanwezigen niet voor het eerst dubbel van het lachen en gaat de Sint verder naar zijn volgende slachtoffer. “Och, Klaas, met dat nieuwe pand van hem. Daar word je ook helemaal gek van. Je bent dus fan van die club uit 020 noemt je eigen zoon Maas?”
‘Het is verdomme 7 november, wat is dit voor onzin?’ begint Sinterklaas, waarna er hard wordt gelachen. ‘Stervenskoud hier in dit kutland. Wie zijn jullie in godsnaam?’
Grote blotebenenspel
Net als tijdens de Sint-uitzendingen van VI, heeft Marco ook voor deze gelegenheid een schunnige mop ingestudeerd. “Ik heb een gezeik thuis. Piet, jij was erbij. Mijn vrouw zei: Ja, schat omdat je een paar weken weg bent: zullen we wat leuks gaan doen? Bowlen, of even de slaapkamer in voor het grote blote benenspel. Ik zei: Nou luister ik heb geen zin om met vingers in gaten te zitten waar Jan en alleman met de zweetvingers in heeft gezeten. Dus kom: we gaan bowlen!” Het zal geen verbazing wekken, dat deze grap het in een groep met mannen uitstekend doet. Als iedereen is uitgelachen mag de plaatselijke Ferry eindelijk gaan zingen en start hij De Zak van Sinterklaas in. Even later mag hij bij de Sint komen. “Wat heb je op je verlanglijstje, Ferry?” Dan blijkt Bas in zijn rol van Roetveegpiet erg ad rem te zijn. “Een goede stem.”
Tot slot wordt de brutaalste van het stel ondernemers naar voren geroepen. “Wie heeft hier de grootste bek? Arno? Kom maar even hier, Arno. Ik was al bang dat je mij naar voren zou roepen, zegt Arno, waarna de Sint wederom uiterst snel reageert. “Zeg maar gewoon U, Arno.”
Als de jeu er na twintig minuten en zeven Westlandse ondernemers af is, beslist Sinterklaas onder luid applaus te vertrekken en slaat de enige vrouw in het café met de ronde bar, het barmeisje, een slaak van verlichting dat zij, ondanks enkele toespelingen van de Sint, niet naar voren hoefde te komen. Ook bij de autowasserette tegenover het bedrijfspand met ingebouwde kroeg is het optreden van de Sint niet onopgemerkt gebleven. “Was dat directeurtje van VI?” vraagt een man. “Mooie vent.”
Online onbeperkt lezen en Panorama thuisbezorgd?
Abonneer nu en profiteer!
Probeer direct- Paul Tolenaar