Waanzin in Wales: avond vol drank en drugs eindigt in bloedige steekpartij

Behalve dat Claire Roberts een moeder van vier volwassen kinderen is uit het plaatsje Llanelli, weten we vrij weinig van haar. Er zijn geen foto’s van haar gepubliceerd, de kranten vermelden niet hoe oud ze is. Toch weten we vrijwel alles over haar belevenissen tijdens die noodlottige nacht van 9 op 10 september 2023. Die zaterdagavond gaat ze met haar vriend Aran Barrett (36) naar hun stamkroeg. Daarna nemen ze nog een afzakkertje in Ruby’s Bar. We weten ook dat daar een dronkenmansruzie ontstaat omdat Claire volgens Aran te veel met andere stamgasten flirt.

Wanneer ze even na middernacht al kibbelend naar huis lopen, besluiten ze bij het BP-tankstation nog wat drank en peuken in te slaan. Om 0.19 verschijnen ze op de bewakingsbeelden. Ze zijn niet de enigen bij het tankstation. Vanaf een muurtje kijken Steven Morgan (36) en James Smith (35) toe hoe de ruzie tussen de geliefden verder escaleert. De vrienden hebben de nodige verdovende middelen in hun mik. Ze roepen iets in de trant van ‘laat haar met rust!’ Aran voelt zich zo geïntimideerd door de twee herriemakers dat hij het hazenpad kiest en zijn vriendin alleen achterlaat.

Maar Claire is zo blij met haar ‘reddende engelen’ dat ze James en Steven uitnodigt om bij haar thuis nog wat na te drinken. Om 1.02 uur verlaten ze het tankstation. James en Claire lopen al snel zoenend over straat, Steven hobbelt er achteraan. Zo duurt de wandeling van twintig minuten bijna drie uur.

Op dat moment nadert ook Claires zoon Ashley Sarsero (26) de woning. De metselaar is met zijn broer Liam naar een festival in Swansea geweest. Op weg naar huis is hij nog even bij zijn vriendin Jayde langs geweest.

Uithuilen bij mams

Wanneer Ashley rond half vijf de woonkamer binnenstapt, is hij duidelijk niet gesteld op Stevens en James’ aanwezigheid. “Wie de fuck zijn dit?” Hij richt zich tot de heren op de bank: “Hebben jullie nog wat te snuiven of te zuipen? Anders kunnen jullie oprotten.”

Nadat Claire haar gezelschap de deur heeft uitgestuurd, gaat de confrontatie buiten verder. Even later ziet ze Ashley de keuken binnen strompelen. Er zit een mes, tot aan het heft, in zijn nek. “Mam, bel 999. Ik ben neergestoken!”

Ashley stort op het tuinpad neer in een grote plas bloed. Een videodeurbel van de buren neemt James’ ijskoude reactie op. “Moest je uithuilen bij mama?” zegt hij tegen zijn slachtoffer. “Fucking flikker!”

Terwijl Claire met een theedoek wanhopig de wond dichtdrukt, smeekt ze Steven onophoudelijk om het alarmnummer te bellen. Uiteindelijk geeft hij daar gehoor aan, maar pas als hij zijn vriend heeft gewaarschuwd: “Wegwezen, ik ga nu 999 bellen.”

Om 4.48 uur arriveren de hulpdiensten. Terwijl de ambulancebroeders verwoede reanimatiepogingen doen, houden twee agenten Claire op afstand. “Ik wil hem vasthouden,” smeekt ze. “Kom op, jongen!”

Maar om 5.04 uur geven de hulpverleners hoofdschuddend op, Ashley is doodgebloed. Claire reageert vol ongeloof: “Zijn ogen zijn open, blijf proberen.”

Steven krijgt ter plaatse een paar handboeien om. James is de politie te snel af, totdat hij zich even na zes uur ’s avonds zelf bij het bureau meldt.

Metallica-tatoeage

Maar tijdens de verhoren hult hij zich in stilzwijgen. Hoe dat mes diep in Ashleys nek is beland? “Geen commentaar.” Hij zou ook nooit iemand voor ‘flikker’ uitmaken, zo zegt hij tegen de rechercheur. “Dat is een beetje homofoob. Zo ben ik helemaal niet.”

Gelukkig spreekt het bewijs boekdelen. Alhoewel het moordwapen nooit is gevonden, komt het wapen waarmee James op bewakingsbeelden staat overeen met de verwondingen aan Ashleys lichaam. Gelukkig voor de recherche blijkt dat James het wapen een dag voor de moord bij een speciaalzaak in Llanelli heeft aangeschaft. De verkoper kan zich James en zijn unieke Metallica-tatoeage nog goed voor de geest halen.

Moeder Claire over haar doodgestoken zoon: ‘Ik was de eerste die in zijn mooie ogen keek toen hij ter wereld kwam en de laatste die erin keek toen hij doodging’

Dan zijn er nog de belastende getuigenverklaringen van Claire, Steven en ook James’ moeder. Die merkt op dat haar zoon in de ochtend na de moord ‘niet zichzelf’ is en er ‘bleekjes uitziet’. In haar woning vindt de politie James’ Timberland-schoenen, met Ashleys bloedspatten.

Bovendien blijkt de hoofdverdachte maar liefst 32 veroordelingen op zijn cv te hebben, voor misdrijven uiteenlopend van inbraak tot geweldpleging. Hij heeft geprobeerd zijn ex te wurgen met een sjaal en moet zich nog verantwoorden voor het bedreigen van een cafébezoeker met een machete. “Oude koeien,” oordeelt James’ advocaat.

28 jaar cel

Na een proces van drie weken moet de twaalfkoppige jury een oordeel vellen. Binnen een paar uur zijn ze eruit: James is schuldig aan moord. Voor Steven hebben ze meer tijd nodig, maar uiteindelijk verklaren ze ook de medeverdachte guilty.

Een dag later volgt de strafoplegging in het hooggerechtshof van Swansea. Rechter Daniel Williams legt Steven voor een bomvolle publieke tribune vierenhalf jaar cel op. In zijn vonnis bestempelt de rechter James als een ‘fragiel ego’ die makkelijk grijpt naar ‘laf geweld’. Hij ziet ‘geen andere uitweg’ dan een levenslange opsluiting op te leggen, waarvan 28 jaar onvoorwaardelijk.

Voor de nabestaanden is het een schrale troost. In haar slachtofferverklaring noemt Ashleys vriendin hem ‘de belichaming van al het goede in de wereld’.

Moeder Claire heeft posttraumatische stress overgehouden aan de nacht die haar ‘in tweeën heeft geknakt’. De daders zal ze nooit vergeven. Het moment dat Ashley in haar armen is overleden zal ze nooit vergeten. “Ik was de eerste persoon die in zijn mooie ogen keek toen hij ter wereld kwam en de laatste die erin keek toen hij doodging.”

Moord in Wales

In tegenstelling tot Schotland en Noord-Ierland heeft Wales geen eigen misdaadstatistieken. Van de 590 moorden die in het ‘seizoen’ 2022-2023 in Engeland en Wales zijn gepleegd, komt 95 procent op naam van de grote buur. Omgerekend naar het hoofd van de bevolking kent Wales het laagste moordcijfer van het Verenigd Koninkrijk, bijna de helft van het aantal in Engelse steden.