Moord in Maastricht: de ene verdachte is een vriendin, de andere een oude jeugdmaat

De Maastrichtse wijk Mariaberg, vrijdag 22 december 2023. Shadi Kazerani (34) is thuis in haar tussenwoning in de Willem Vliegenstraat. Deze heel knappe vrouw, met gitzwart haar en blinkende kijkers, is in de bloei van haar leven. Na opleidingen aan het Arcus College en het Sint-Maartenscollege in haar woonplaats werkt ze hard aan een toekomst die haar nog veel moois moet gaan brengen.

Kazerani, haar achternaam verraadt haar Iraaks-Koerdische roots, treft die avond heel goede bekenden van haar achter de gifgroene voordeur in de volkswijk.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Meerdere mensen zijn op bezoek in haar eigen knusse stulpje om gezellig wat te drinken en te keuvelen. Shadi voelt zich in eerste instantie nog op haar gemak, ze houdt wel van een beetje genegenheid van vrienden.

Naarmate de avond vordert, worden er drugs en alcohol gebruikt en slaat de sfeer om. Er ontstaat ruzie, met ’s nachts zelfs fors geweld. Shadi Kazerani valt ernstig gewond neer, er vloeit behoorlijk wat bloed, waardoor er even na 8.30 uur op zaterdagmorgen een ambulance gebeld moet worden. Enkele minuten later klinken er in de buurt sirenes.

Ook van de politie, die in allerijl gealarmeerd is. De man die deze melding heeft gedaan, is ene Abdullah H. (34), een vriend die bij de toegetakelde Shadi op dat moment al enkele uurtjes op bezoek is. Politieagenten spreken hem aan en horen dan dat er tot vlak daarvoor nog iemand aanwezig is geweest op de plaats delict: Sanne G.

Uit de hand gelopen

De 42-jarige Maastrichtse is op dat moment echter in geen velden of wegen meer te bekennen in of rond de woning van Kazerani. Even lijkt zij spoorloos of zelfs op de vlucht geslagen na het uit de hand gelopen conflict met haar vriendin Shadi, maar als agenten haar bellen en vragen terug te komen naar de plaats delict verschijnt de Maastrichtse – die vrijwel om de hoek woont – alsnog op de plek in de Willem Vliegenstraat, waar speurders op dat moment al druk bezig zijn met (sporen)onderzoek. Vlak voordat de mannen in de bekende witte pakken in- en uitlopen vanaf de plaats delict naar een grijs busje van de Forensische Opsporing van de politie. Het is winderig en behoorlijk koud en nat buiten op dat moment, onaangenaam en guur.

De mensen in het blauw fronsen hun wenkbrauwen als zij Sanne G. bekijken: zij blijkt forse bloedvlekken op haar handen en besmeurde kleren te hebben. Uiterst verdacht, zo vinden de agenten. Temeer omdat Shadi Kaderani niet lang daarvoor na te zijn gereanimeerd met bloederig letsel is overgebracht naar het ziekenhuis van Maastricht, de plaats waar zij niet veel later komt te overlijden. Vanaf dat moment hebben de opsporingsdiensten dus te maken met een levensdelict.

Sanne G. wordt gearresteerd en achter slot en grendel gezet, net zoals medeverdachte Abdullah H. De Limburgse recherche besluit dit verdachte tweetal flink aan de tand te voelen in de verhoorkamer. Sanne G. is in eerste instantie openhartig in haar verklaring: zij geeft meteen toe dat zij verantwoordelijk is geweest voor hetgeen zich in de woning heeft afgespeeld. Zij is het geweest die haar vriendin Shadi met geweld om het leven heeft gebracht tijdens een compleet uit de hand gelopen vechtpartij. Kat in het bakkie dus, zo lijkt het op dat moment althans voor de opsporingsdiensten. Een moord die binnen enkele uren al is opgelost, dat is een scenario waar de meeste speurders van dromen.

Ingetrokken bekentenis

Zeker gezien de beperkte opsporingscapaciteit van de politie in Limburg is dit een heel welkome opsteker voor de speurneuzen. Maar, zoals zo vaak, schijn bedriegt. Er is namelijk één maar: Sanne G. komt tijdens een later verhoor terug op haar eerdere bekentenis. Zij wijst dan plots Abdullah H. aan als degene die Shadi heeft geslagen. Een opmerkelijke wending. Hoe heeft het zover kunnen komen?

“Mijn cliënte heeft een duidelijk verhaal,” legt G.’s raadsman Serge Weening uit. “Zij heeft uiteindelijk verklaard dat zij zelf géén klappen heeft gegeven aan het slachtoffer, geen geweld heeft gebruikt. Volgens haar is het de andere verdachte in deze zaak geweest die klappen heeft gegeven op die dag,” vervolgt de strafpleiter, die daarmee doelt op Abdullah H.

De advocaat: ‘Cliënte had inderdaad bloed op haar kleding tijdens haar arrestatie, maar dit kwam doordat ze een bloedneus had gehad’ 

Weening geeft daarna een verder inkijkje in de verklaringen die zijn cliënte tegenover de recherche in deze moordzaak heeft afgelegd. “Zij is op een gegeven moment weggegaan uit de woning aan de Willem Vliegenstraat en weet niet wat er daarna nog gebeurd is. Volgens haar leefde het slachtoffer toen namelijk nog.”

Maar hoe verklaart de advocaat dan de bloedvlekken die zijn aangetroffen op de kleding van Sanne G.? De raadsman van de van moord verdachte vrouw zegt: “Cliënte had inderdaad bloed op zichzelf tijdens haar arrestatie, maar dit was onder andere van haar zelf. Zij had namelijk een bloedneus gehad. Hiervan zitten foto’s in het dossier.”

Doodsbedreigingen

De ontkennende verklaring van Sanne G. doet het strafrechtelijke onderzoek geen goed, want het is medeverdachte Abdullah H. die op zijn beurt verklaart dat hij helemaal niks gedaan heeft. Hij heeft Shadi Kazerani zelfs met geen vinger aangeraakt, zo benadrukt hij tegenover de speurders.

Is hiermee een moordmysterie geboren omdat beide verdachten verklaren níet de fatale klappen aan Shadi Kazerani gegeven te hebben? Het zou zomaar kunnen. De rechercheurs zitten daardoor met de handen in het haar. Koortsachtig vindt er in de recherchekamer meerdere keren overleg plaats. Wat is er nou precies gebeurd tijdens die fatale decembernacht in die Maastrichtse woning, vragen zij zich hardop af. Er waren twee getuigen ten tijde van het compleet uit hand gelopen conflict in het huisje van Kazerani. Misschien weten zij meer?

Maar die hoop vervliegt al vrij snel omdat ook hun verklaringen – in ieder geval op dat moment – weinig tot geen duidelijkheid verschaffen. Terwijl er op de achtergrond volop doorgegaan wordt met het leggen van de puzzelstukjes in deze moordzaak, gebeurt er iets opmerkelijks: er zouden zeer ernstige doodsbedreigingen geuit zijn.

Wat was er precies aan de hand? Daarvoor moeten we terug naar de jeugd van Shadi Kazerani. Als jongere leert zij dan al verdachte Abdullah H. kennen en het tweetal houdt in de vele jaren daarna contact. Juist daar wringt de schoen: nabestaanden van de vermoorde vrouw zouden verrast zijn geweest dat het uitgerekend haar maatje Abdullah is die in voorarrest zit. Eerst goede vrienden van elkaar en dan allebei betrokkenen in een moordzaak. Binnen de opsporingsdiensten besluit men volgens een Limburgse krant om in het diepste geheim actie te ondernemen. De veiligheid van mensen is immers in het geding. Verschillende familieleden van Abdullah H. zouden na het fatale incident beveiligd zijn, al wil niemand bij de opsporingsinstanties dit officieel bevestigen. Zoals dat nooit wordt gedaan in veiligheidskwesties.

Hierdoor komt er ook geen antwoord van betrokkenen op de vraag of die dreiging nog altijd speelt en uit welke hoek die zou moeten komen. Verdachte Abdullah H. heeft in de afgelopen weken een andere raadsman in de arm genomen: Bas Janssen. Hij is in het verleden jarenlang officier van justitie geweest en sinds enige tijd aan de slag als advocaat. Waardoor hij veel kijk heeft op hoe er aan beide kanten gewerkt wordt. “Mijn cliënt ontkent zeker dat hij iets met de dood van het slachtoffer te maken heeft en wijst ook niemand als dader aan,” legt Janssen uit. “Hij weet het niet omdat hij drugs had gebruikt en gedronken had. Hij snapt dat hij eerder hulp had moeten inroepen, maar ook dát kwam door het gebruik.”

De strafpleiter vervolgt: “De patholoog heeft op verzoek van het Openbaar Ministerie beschreven of je bij zulk letsel meteen of snel komt te overlijden. Dat bleek niet zo. Je kunt nog minuten en zelfs uren lopen, vechten, enzovoorts. Dat is een belangrijke constatering omdat het eerdere geweld tussen beide vrouwen (medeverdachte Sanne G. en slachtoffer Shadi Kazerani, red.) wél vaststaat. Getuigen zwakken dat verhaal af, maar zij moeten meer gezien hebben, gezien de overige bevindingen.”

Tijdens het verdere speurwerk naar de achtergrond van verdachte Sanne G. ontdekt de recherche dat zij een vrouw met een bepaald soort ‘bagage’ is. De Maastrichtse heeft tot kort voor het uit de hand gelopen conflict én de daaropvolgende dood van haar vriendin Shadi Kazerani nog op een gesloten afdeling van een ggz-instelling in Zuid-Limburg heeft gezeten, bevestigt haar advocaat Weening.

Verdachte Sanne mag vanuit de ggz-instelling naar huis. Terwijl het volgens familie niet goed met haar gaat. Ze heeft psychoses en spreekt wartaal uit

Met haar psyche blijkt een en ander aan de hand, waardoor er op een bepaald moment behandeling voor Sanne G. nodig is geweest. Heel erg nodig zelfs, omdat er sprake is van psychoses. Zo ook in het najaar van 2023. Familie van G. heeft rond dat moment zelfs aan de zorgverleners gevraagd haar niet naar huis te laten gaan.

De zorginstelling in Zuid-Limburg wordt daarmee gewaarschuwd in de tijd vóór de moord op Shadi Kazerani. Met andere woorden: gewaarschuwd om Sanne G. op een bepaalde manier onder behandeling te houden en haar dus niet zomaar terug te laten keren in de vrije buitenwereld.

Psychisch niet in orde

Dat is echter dus niet gebeurd, Sanne G. mag wel degelijk huiswaarts keren. Terwijl het volgens mensen om haar heen echt niet goed met haar gaat. Ze vertoont vreemd gedrag in de dagen voorafgaand aan de brute dood van haar vriendin Shadi wat in ieder geval laat zien dat er psychisch iets niet helemaal in orde is met haar.

G. spreekt wartaal uit in haar omgeving. Wat logischerwijs opvalt bij mensen. De Maastrichtse blijkt een verleden te hebben waarin psychiatrische problematiek meer dan eens is voorgekomen. Op zijn minst zorgelijke feiten. Toch is ze teruggekeerd in de samenleving in de laatste maand van vorig jaar. Waarna de Limburgse achter slot en grendel is beland door de verdenking dat zij betrokken zou zijn geweest bij de gewelddadige dood van Shadi. De grote vraag is nu: had de moord op Kazerani voorkomen kunnen worden als verdachte Sanne G. ‘gewoon’ in de zorginstelling was gebleven?

De ervaren advocaat Phil Boonen, die nabestaanden van het om het leven gebrachte slachtoffers bijstaat, zegt hierover inhoudelijk geen commentaar te kunnen geven. “Omdat wij geen informatie uit het dossier hebben gekregen tot op heden omdat het onderzoek nog loopt. Wat ik wel kan zeggen, is dat mijn cliënten geschokt zijn door de dood van Shadi Kazerani. En dat zij van in de media benoemde bedreigingen niks afweten.”

Woede en razernij

Sanne G. en Abdullah H. zijn op donderdag 7 maart voor de raadkamer van de rechtbank verschenen. Hierin hebben drie rechters besloten om de voorlopige hechtenis van de twee verdachten in deze zaak met dertig dagen te verlengen. Voor dit duo rest dus, in ieder geval voorlopig, een tijd achter slot en grendel. Zónder enig contact met elkaar te hebben. In hun cellen zullen Sanne G. en Abdullah H. ongetwijfeld terugdenken aan die 22ste december vorig jaar toen zij allebei op bezoek zijn geweest bij Shadi Kazerani; aan hoe een vrolijke boel is veranderd in woede en razernij, waarna een poel van ellende voor betrokkenen is ontstaan, die naar alle waarschijnlijk nog geruime tijd zal bestaan. Voor de genoemde verdachten, maar ook voor familieleden, vrienden en bekenden van de van het leven beroofde Shadi.

Het Openbaar Ministerie in Limburg, dat het onderzoek in deze zaak leidt, is in verband met het lopende speurwerk naar de precieze achtergronden summier met het verschaffen van informatie. “Er zitten twee verdachten en op 25 maart vindt er een eerste pro-formazitting plaats in deze zaak,” is het enige wat justitiewoordvoerster Renate Peters kwijt wil.

Het is nog onduidelijk wanneer deze zaak inhoudelijk behandeld zal worden.

De schok van Magisch Maastricht

Beleef de betovering van Magisch Maastricht. Met die veelbelovende woorden worden mensen in de laatste maand van vorig jaar naar het centrum van de Limburgse hoofdstad gelokt. Om lekker te kunnen eten, in een groot reuzenrad te zitten of op een carrousel. Daarnaast kunnen schaatsliefhebbers er hun ijzers onderbinden of wat drentelen over de kerstmarkt.

En dat allemaal op het oeroude maar wereldberoemde Vrijthof. Vele tienduizenden bezoekers schuifelden over het bekende plein. Maar beseffen op vrijdagavond 22 december niet wat zich gaat afspelen in een paar kilometers verderop gelegen volkswijk van de stad. Daar gaat het op een bepaald moment immers goed mis in de Willem Vliegenstraat. Met de gewelddadige dood van Shadi Kazerani tot gevolg. Een gebeurtenis die daarna voor een schok zorgt onder de vele bezoekers van het Maastrichtse kerstspektakel. “Hoe is dit in godsnaam mogelijk?” verzucht een vrouw van middelbare leeftijd. Haar man knikt op dat moment meewarig mee. Hij oogt enigszins aangeslagen.

Er klinkt kerstmuziek op de achtergrond, terwijl de geur van eten de neus prikkelt. Hoe paradoxaal kan het leven soms zijn. “Wat een feest hier, terwijl er dichtbij een vrouw door geweld om het leven is gekomen,” vertelt een jonge Maastrichtenaar. “Wat een schok voor deze stad. Al lijkt niet iedereen dat hier te beseffen.”

Uit angst voor represailles wilde niemand met naam en toenaam genoemd worden.