Verpleegster blijkt babyseriemoordenaar en krijgt veertien keer levenslang

De verpleegkundige was zelf niet aanwezig bij de zitting. Ze pleegde de moorden tussen juni 2015 en juni 2016. In totaal werd ze aangeklaagd voor 22 moorden en pogingen tot moord. De pasgeborenen lagen op de intensive care voor baby’s in het ziekenhuis van Chester. De rechter noemde haar daden herhaaldelijk ‘afschuwelijk’. De rechter zei daarbij dat ze handelde op een manier die volledig in strijd was met de normale menselijke instincten die komen kijken bij het voeden en verzorgen van baby's. Ook noemde hij het een grove schending van het vertrouwen die alle burgers stellen in degenen die in de medische en zorgzame beroepen werken.

Tijdens de zitting waren er ook familieleden van de slachtoffers aanwezig. Een moeder vertelde tegenover de BBC dat ze haar kind nooit meer alleen durft te laten bij een verpleegkundige. Ook al weet ze dat niet elke verpleegkundige zo is als Letby. Verder vertelde ze dat ze Lucy ziet als "het kwaad vermomd als verpleegster."

Letby verklaarde tegenover de rechtbank dat de baby’s waren overleden door een gebrek aan hygiëne en een tekort aan personeel. De jury oordeelde echter al eerder dat de verpleegster de baby’s heeft vermoord door lucht te injecteren, de kinderen te veel melk te laten drinken en ze een overdosis insuline toe te dienen. Uiteindelijk werd ze vrijgesproken van twee van de zeven moorden en alle pogingen tot moord. Hiervoor was niet genoeg bewijs volgens het oordeel van de jury.

Op een briefje dat bij de verpleegster thuis werd gevonden staat de tekst: "Ik heb ze opzettelijk vermoord, omdat ik niet goed genoeg ben om voor ze te zorgen." Verder staat op het briefje dat Letby zichzelf een verschrikkelijk slecht mens vindt. Tijdens het proces ontkende ze echter alle aantijgingen.

Condoleancekaart

Na de dood van één van de baby’s zouden de ouders hun gestorven kindje hebben gewassen. De moeder vertelde tijdens de rechtszaak dat Letby kwam binnenwandelen in de kamer en glimlachte naar de ouders. Ze bleef maar praten over hoe ze aanwezig was bij de eerste keer dat de baby in bad ging.

De verpleegster zou de ouders later ook nog een condoleancekaart hebben gestuurd. In haar telefoon stond een foto van de kaart. Tijdens het verhoor legde ze uit dat het vreemd was dat zij een foto had van het kaartje, maar liet weten dat ze niet vaak een familie zo goed had leren kennen.

De verpleegster was een paar jaar afgestudeerd en werkte al een tijdje in het ziekenhuis. De rechter heeft haar veertien keer een levenslange gevangenisstraf opgelegd. Dit betekent dat ze nooit meer een kans heeft om vrijgelaten te worden.