Moordmysterie: waarom moest 'de Servische Tino Martin' dood?

Nederland is de voorbije jaren meer dan eens geteisterd door criminele praktijken met soms grof geweld die met de maffia uit voormalig Joegoslavië te maken hadden. Denk bijvoorbeeld aan Joego-kopstuk Sreten ‘Jotsa’ J., die vooral in de jaren 90 onderdeel heeft uitgemaakt van een onderwereldoorlog in Amsterdam, waarbij ook de inmiddels tot levenslang veroordeelde topcrimineel Willem Holleeder betrokken was.

De laatste tijd valt het op dat vooral Albanezen zich in het zuiden van Nederland roeren op de markt van de illegale productie van hennep en smokkel van harddrugs. Soms bestieren zij deze handel vanuit bijvoorbeeld een autobedrijf dat op het eerste gezicht bonafide lijkt. Qua geweldsmisdrijven met een Bal-kan-tintje is het de laatste jaren nogal rustig geweest, maar enkele maanden geleden is het in de regio Limburg weer eens prijs. Daarvoor moeten we terug naar donderdag 9 juni in het Limburgse Buchten, gelegen aan het Julianakanaal. Een kerkdorp van dik 2000 inwoners dat doorgaans alleen in het nieuws komt als finishplaats van een landelijke wielerwedstrijd of omdat er een auto-ongeluk plaatsvindt. Het is een plek waar rust veelal de boventoon voert en inwoners bij de haven kunnen genieten van binnen- en uitvarende bootjes.

Hier woont ook de 43-jarige geboren Serviër Enver Miki Kolasinac, door intimi ook wel Enko genoemd. Drie jaar eerder is de man neergestreken in het diepe zuiden van Nederland. Hij is vader van vier kinderen uit een eerdere relatie, een vijfde is bij zijn nieuwe geliefde in Servië op komst. In die tweede week van juni arriveert Kolasinac tussen 14.00 en 15.00 uur bij zijn appartementje aan het Sint Catharinahof. Nog even en hij kan op de bank neerploffen in zijn woning op de derde verdieping van het niet al te grote flatgebouw. Maar zover is het nog niet. Eerst parkeert hij zijn protserige Mercedes in een nabijgelegen garagebox. De opvallend dikke en chique auto past maar net in de parkeerplek. Kolasinac heeft echter nog honger en pakt zijn fiets. Hij gaat naar de bakker even verderop, een tochtje van nauwelijks een paar honderd meter.

De smalle Buchtenaar, netjes gekleed en zijn haren keurig in een scheiding, fietst door de straten terwijl de vogels in de bomen kwetteren. Het heerlijke voorjaarsweer stemt bijna iedereen vrolijk.

Enver drentelt wat rond in de bakkerszaak annex levensmiddelenwinkel en koopt vervolgens wat etenswaar om snel te verorberen. Rond tien voor vier die donderdagmiddag rekent hij af aan de toonbank, zo is later op beelden van een bewakingscamera te zien.

Er lijkt verder niks aan de hand.

De Servische Limburger oogt ontspannen, maakt in de winkel nog een praatje, stapt dan op zijn tweewieler en trapt terug in de richting van de garageboxen. Kolasinac rijdt zonder het zelf in de gaten te hebben zijn dood tegemoet. Enkele minuten later ligt hij op het macadam en blaast zijn laatste adem uit. Geveld door kogels.

DE SERVISCHE ZANGER KIJKT ALS EEN SOORT TINO MARTIN IN DE CAMERA, TERWIJL EEN WULPSE BLONDINE HEUPWIEGT OP DE ACHTERGROND

‘Mijn ziel is gebroken’

Bam, bam, bam, klinkt het even na vieren keihard door de Buchtense straten. De knallen zijn tot ver in de omtrek te horen. De moordenaar weet vliegensvlug weg te komen, de vrijwel onmiddellijk gestorven Kolasinac achterlatend; overleden op een plek vele honderden kilometers van de plaats waar hij ooit ter wereld is gekomen, in voormalig Joegoslavië.

Een toevallig passerende voorbijganger belt meteen via 112 met de politie, waarna alle alarmbellen afgaan bij de speurders. In no time is het een komen en gaan van agenten op de plaats delict. Vrijwel meteen zetten zij een zwart tentje met ‘Forensische Opsporing’ over het stoffelijk overschot van de veertiger. Rood-witte politielinten houden omstanders op afstand.

Tegelijkertijd plaatsen brandweerlieden zogeheten zichtschermen om pottenkijkers het zicht te ontnemen. Buurtbewoners schudden meewarig het hoofd, hier en daar pinkt iemand geschrokken een traantje weg.

“Buchten is normaliter een oase van rust. Dit, dít slaat echt alles. Gewoon een liquidatie midden in ons dorp, dat is wel heel erg heftig,” fluistert een aangeslagen bewoner. Hij kijkt in de richting waar nauwelijks een half uur eerder de fatale schietpartij heeft plaatsgevonden en het stoffelijk overschot nog altijd ligt. “Ik weet dat ik nu heel naïef klink, maar dit gebeurde vroeger vrijwel alleen maar in de Randstad. Maar niemand kan meer ontkennen dat zulk geweld de laatste jaren niet meer aan één plek gebonden is,” concludeert een buurvrouw terwijl ze veelbetekenend knikt.

Mannen en vrouwen in witte pakken proberen vlak na de dodelijke schietpartij zo goed als mogelijk alle sporen in de omgeving veilig te stellen. In de recherchekamer weet men al vrij snel dat het slachtoffer de 43-jarige Enver is. Zijn zus Aisha reageert vlak daarna aangeslagen op de brute moord. Ze is overmand door verdriet na het overlijden van haar naaste familielid.

Toch klimt zij achter haar computer om met de rest van de wereld te delen wat haar gevoelens op dat moment zijn. Aisha laat iedereen in haar bloedende hart kijken vol pijn, machteloosheid en onduidelijkheid over het waarom. “Mijn broer, ik heb het nieuws ontvangen dat je ons te vroeg verliet, dat je door de verdoemden werd vermoord,” schrijft de vrouw op social media. “Mijn ziel is gebroken. Je hebt me verlaten, maar je zit voor altijd in mijn hart. Nu ben je in de andere wereld met onze vader.”

The Voice of Serbia

Het moordslachtoffer is niet zomaar een doorsnee Limburger, maar een bekend man in Servië. In zijn geboorteland, waar hij in het plaatsje Novi Pazar ter wereld kwam, mag hij zich een tv-ster noemen. Kolasinac beschikt over een gouden keel. In 2019 is hij deelnemer aan het veelbekeken programma Zvezde Granda, het Servische The Voice of Holland.

De huisvader beweegt zich als een waar artiest voor de camera’s. Hij blijkt duidelijk over zangtalent te beschikken en zal meerdere liedjes uitbrengen.

Enver Miki Kolasinac is een heuse volkszanger geworden. Op video’s op YouTube beweegt de Servische zanger zich met een beetje fantasie als een soort van Tino Martin door het beeld, kijkt meewarig in de camera, terwijl een wulpse blondine op de achtergrond heupwiegend voor de nodigde animatie zorgt. Zijn grootste hit is We’ve been looking for a long time. Maar dan wel met Servische tongval.

Beroemd in Belgrado en omstreken dus, maar relatief onbekend in het zuiden van Nederland. De Limburgse recherche vindt tijdens het moordonderzoek verder uit dat de doodgeschoten Serviër niet lang na zijn succes op de Servische tv naar Nederland verhuist en uiteindelijk in Buchten neerstrijkt. Waarschijnlijk voor werk. Wélke werkzaamheden precies, dat is nog onderwerp van onderzoek.

In Zuid-Limburg leeft Kolasinac zo goed als onder de radar, hij is geen man die – in tegenstelling tot in zijn vaderland – luidkeels aanwezig is. De podia van de kroegen in Buchten en omstreken laat hij keurig links liggen. Maar de opsporingsdiensten zien in de eigen systemen ook dat Kolasinac niet helemaal zuiver op de graat is geweest in de afgelopen decennia, want zijn naam verschijnt in beeld als er gezocht wordt op criminele antecedenten.

Het onderzoek reikt tot verder dan de landsgrenzen, tot Duitsland en Oostenrijk om precies te zijn. Bij justitie en politie aldaar gaat ook een lampje branden als men de naam van de vermoorde Enver hoort. Hij komt daar eveneens in de politiecomputer voor. Iets wat het moordonderzoek overigens ook kan bemoeilijken omdat er mogelijk ‘vertakkingen’ buiten Limburg zijn.

Kolasinac reist tot vlak voor zijn brute dood vaker naar beide landen. Verklaring hiervoor zou onder meer kunnen zijn dat hij bij onze oosterburen vastgoed bezit. Wat de rechercheurs opvalt tijdens gesprekken met omwonenden is dat hij over auto’s heeft beschikt waarin doorgaans alleen steenrijken, wel of niet actief in de onderwereld, zich voortbewegen. Voordat hij de genoemde Mercedes eerder dit jaar kocht, tufte hij rond in een peperdure witte BMW 520. Zou de vermoorde Buchtenaar zich in foute zaakjes hebben begeven waarmee hij flink wat zwart cashgeld heeft verdiend?

Met wie ging hij veel om in de wereld die hem uiteindelijk fataal lijkt te zijn geworden? Dit zijn allemaal vragen waar de recherche al enige tijd mee bezig is. Antwoorden krijgen daarop kost klaarblijkelijk nogal wat moeite.

ENKO’S ZWANGERE VROUW IS INMIDDELS DE WANHOOP NABIJ: ‘IK HEB GEEN IDEE WAT ER IS GEBEURD’

Bloed, zweet en tranen

Er wordt bij justitie in Maastricht nog altijd uitgegaan van diverse scenario’s als motief voor de moord. Zo kan er sprake zijn van een conflict in de privésfeer of zakelijk. Het is ook niet uitgesloten dat een en ander zich in het criminele circuit heeft afgespeeld, omdat het slachtoffer in de vaak schimmige vastgoedwereld zat, waarin meer dan eens transacties bedacht worden die het daglicht niet kunnen verdragen; waarin mensen vijanden maken omdat het over heel grote bedragen gaat. Volgens Yolanda Dols, woordvoerster van de Limburgse politie, is het onderzoeksteam nog steeds druk doende een doorbraak te forceren. Dat kost bloed, zweet en tranen, zeker omdat er sprake is van een link met het buitenland.

“In dit onderzoek is er contact met de Servische autoriteiten. Ook was er in Servië berichtgeving in de media. Tot nu toe is er één tip ontvangen en die wordt nu uitgelopen. Mogelijk dat er nog meer tips volgen.”

Het rechercheteam heeft zeer nauw contact met collega’s in voormalig Joegoslavië. “Dit onderzoek kent een internationale component. Met meerdere landen. Vragen uitzetten, informatie ophalen en uitzoeken kost veel tijd, omdat dit altijd via de officiële weg verloopt, dus via rechtshulpverzoeken,” aldus Dols, die specifieke vragen over de achtergronden in deze zaak vooralsnog niet kan beantwoorden.

Heel veel vraagtekens zijn er dus nog dik twee maanden na de moord op Kolasinac op de burelen van de Limburgse politie. Zijn zwangere vrouw Harisa, met wie hij op 30 augustus zijn tweede trouwdag hoopte te vieren, is inmiddels de wanhoop nabij. “Ik heb geen idee wat er is gebeurd,” vertelt ze tegen Servische media. “Ik weet niet welke reden er kan zijn voor iemand om een man van het leven te beroven op de wijze waarop Enver is vermoord. Mensen moeten weten dat alleen God een oordeel mag geven.” En: “Mijn zoon uit mijn eerste huwelijk weet nog steeds niet wat er met Enver gebeurd is. Hij denkt dat hij gewond was, ik vertel hem geleidelijk alles. De hele dag vraagt hij ons om hem te bellen via een videogesprek. Hij zegt dat Enver op de voetballer Ronaldo lijkt.”

Het stel was gelukkig met elkaar, ook al leefden man en vrouw op behoorlijke afstand van elkaar. Het duo besloot uiteindelijk om samen een baby te krijgen, als bezegeling van hun wederzijdse genegenheid.

Op dat moment konden zij echter niet bevroeden dat er iets compleet mis zou gaan.

Enver Kolasinac is begraven in het door hem zo geliefde vaderland.

Daar waar een deel van zijn familie nog altijd woont en smacht naar een antwoord op de vraag wie hun broer, neef, vriend of kennis van het leven heeft beroofd. Ondertussen luisteren zij naar de liedjes van hun Enver. Het enige houvast dat de nabestaanden op dit moment nog hebben.

Gezocht: getuige met ‘bolle toet’

Wie heeft de fatale schietpartij met eigen ogen gezien en wil daar graag informatie over delen met de recherche? De speurders lijken een gelukje te hebben omdat die persoon er wel degelijk moet zijn geweest in de kwestie-Kolasinac. De Limburgse politie heeft in deze zaak namelijk een compositietekening verspreid van een man die heel belangrijke informatie over de toedracht van de moord en over de nog altijd voortvluchtige dader zou kunnen verstrekken. “In de namiddag op donderdag 9 juni zou een man aanwezig zijn geweest op de parkeervakken bij de kruising van Kerkvonderen en Sint Catharinahof. Deze man zou mogelijk een belangrijke getuige kunnen zijn van het schietincident, dan wel wat er daaraan voorafging. Daarmee zou deze persoon, mogelijk onbewust, een hele belangrijke getuige kunnen zijn.”

De man met een opvallend bol gezicht lijkt tussen de 50 en 60 jaar oud te zijn, zou ongeveer 1,80 meter groot zijn en een robuust postuur hebben. Hij heeft bruine ogen, opvallende wenkbrauwen, zwart haar, een brede neus en veel rimpels. De man droeg een donkere flat cap en blauwe jeans met zwarte strepen op de voorkant. Daarbij droeg hij een brede zwarte riem, een donker zomerjasje met een opvallende kraag en zwarte schoenen. Wat ook nog zou kunnen, is dat deze gezochte man, wat de politie in het belang van het onderzoek niet wil bekendmaken, méér is dan alleen maar een getuige. Mogelijk kan hij ook de schutter zijn geweest.