Sportcolumn: 'Het hart van Henk'

Micha Jacobs

Heel soms, gelukkig niet te vaak, zou ik een Volendammer willen zijn. Gezegend met een gouden keeltje, een overzichtelijke achternaam en zo’n simplistisch wereldbeeld dat ik zonder enige schaamte of schuldgevoel op Thierry Baudet zou kunnen stemmen. Niet verder kijken dan dat de Dijk lang is, en dat helemaal oké vinden omdat je niet beter weet: het lijkt mij heerlijk en angstaanjagend tegelijk.

Heel soms, gelukkig niet te vaak, kijk ik dan ook met een jaloerse blik naar Volendam, vooral omdat iedereen daar kan zeggen dat ze uit hetzelfde dorp als Henk Veerman komen. Dat wil ik ook. Ik kom uit hetzelfde dorp als Chantal Janzen, wat ook mooi is om te zeggen, maar ze is geen Henk Veerman. Hij, spits van beroep, maar cultheld van nature. Twee meter lang, ogenschijnlijk houterig, maar ondertussen handiger met een halve teen dan ik met twee voeten. Een jongen bovendien met genoeg zelfkennis om te weten dat hij nooit bij een Nederlandse, laat staan een Europese topclub zal spelen, en om ook daar helemaal oké mee te zijn. Om vervolgens tóch een cultheld te worden bij een club die het woord cult heeft uitgevonden – St. Pauli in de Duitse Tweede Bundesliga – daarna terug te keren naar de eredivisie om bij Heerenveen uit te groeien tot een Friese volksheld en om nu bij FC Utrecht te spelen, waarmee hij een oude belofte inlost bij de familie van een overleden vriend die hartstochtelijk FC Utrecht-supporter was: “Ooit speel ik daar.”

Ik loop de deur niet plat bij de eredivisieclubs, maar ik denk dat er in de eredivisie weinig spelers rondlopen met een gezonder voetbalkarakter dan Henk Veerman. Iemand die op het eerste oog liever zijn broeken bij de Wibra koopt dan op de PC Hooftstraat. Iemand die je eerder om vijf uur ’s ochtends in een koeienstal verwacht om de uiers van een koe leeg te trekken dan dat hij om tien uur op het trainingsveld staat om tegen een bal te trappen. Die het ook meer dan prima vindt om in een doodnormale leasebak van de club te rijden dan om te patsen met een Porsche of Ferrari. Een speler naar mijn hart dus.

En dan las ik ook nog dat hij en mede- Volendammer Joey Veerman – zei ik iets over overzichtelijke achternamen? –dezelfde Joey Veerman die onlangs bij PSV tekende, elke dag samen naar de training rijden, tot aan Utrecht uiteraard: Henk is cult, maar niet gek, denk je wel?

Mario Wisse

Dus jij vindt Jacobs als achternaam niet overzichtelijk genoeg? Ik vind hem net zo oud-Hollands overzichtelijk als Veerman en Overmars, je weet wel, de achternaam van de man die nergens zo opgewonden van wordt als van het versturen van een pic van zijn fluit. Wat ik ergens las: het schijnt dat mannen die dickpics versturen denken dat vrouwen dat als een compliment beschouwen, net zoiets als nafluiten of een ouderwetse klap op de kont. Niet dat ik nou zo’n romanticus ben en van versieren heb ik ook niet veel verstand, maar als je denkt dat vrouwen enthousiast worden wanneer ze op de werkvloer een tik op hun kont en ’s avonds een dickpic krijgen, ben je volgens mij een behoorlijke primitieveling. Vrouwen vinden het naar verluidt niet eens gewoon vies, maar zelfs volstrekt weerzinwekkend wanneer ze een pic van een fluit krijgen. De dickpics sturende mannen op hun beurt denken volgens het artikel dat ik erover las dat vrouwen dat zeggen, omdat ze anders voor sloerie worden versleten. Daarom blijven dickpics sturende mannen vrouwen chronisch lastigvallen met de ene na de andere pic van hun fluit. Een vrij treurige bedoening kortom, waar vooral vrij treurige types zich mee bezig houden. Lijkt me dan ook helemaal niks voor de door jou zo de hemel in geprezen Henk Veerman.

Want wat een schitterende kerel is dat inderdaad. Lekker carpoolen met zijn dorps- en naamgenoot, heerlijk nuchter antwoorden op vragen van verslaggevers en de ballen zo vaak mogelijk lekker droog in de touwen knallen.

Mooi ook die reden waarom hij voor Utrecht heeft gekozen. Er is echter één ding wat ik niet begrijp aan Veerman en dat is dat hij anderhalf jaar terug is weggegaan bij St. Pauli, wat mij betreft een van de mooiste clubs van Europa. Veerman had daar alles: een cultclub waar het iedere week uitverkocht is; een club die vandaag of morgen – St. Pauli staat momenteel bovenaan in de Tweede Bundesliga –promoveert naar de Bundesliga én een club waar hij bij de fanatieke aanhang net zo populair was als bij jou. Had het, zoals ooit bij Derksen gezegd werd, écht iets te maken met heimwee naar huis? Echt waar: een bonkige spits van meer dan twee meter lang die ondanks zijn populariteit en doelpunten terugverlangt naar huis? Als dat waar is, dan is het verhaal van Henk Veerman nog mooier dan het nu al is.