Cocaïne in Hilversum: 'Dealers waren er kind aan huis'

Het is algemeen bekend dat er op het Mediapark weleens een neusje gepoederd wordt, ook in 2023. Al zal zo’n lijntje er iets minder lekker infloepen na de moord op Peter R. de Vries, waar alle cokesnuivers van deze wereld, dus ook een hoop tv-mensen, indirect voor verantwoordelijk worden gehouden. Althans, zo ver gaat die gedachte bij een deel van Nederland. Want zoals daar wordt geredeneerd: als je niet snuift, vermindert de vraag naar cocaïne, is er minder criminaliteit, worden de grote cokejongens minder achter hun broek gezeten door misdaadverslaggevers, enzovoorts.

In de jaren negentig, toen coke snuiven nog hip was in Hilversum, maar toch al zo normaal als het smeren van een boterham, liepen dealers er de deur plat. Dat begon in de jaren tachtig al, wist een van de dealers die wij spraken ons te vertellen. Al ging het er in 1995 al iets voorzichtiger aan toe dan in de jaren ervoor. Dealer J.: “Het gaat nu allemaal heel anoniem. Mensen binnen de omroep bellen me via mijn mobiele telefoon en ik kom dan bij hen thuis langs of ga naar het studioterrein in Hilversum en lever het spul daar af. De mensen die werken bij de omroep hebben dan bijvoorbeeld een feestje of er is een grote show aan de gang waarbij ze wel wat extra energie kunnen gebruiken.” Dat het er zo aan toeging, daar kijkt waarschijnlijk niemand van op. Ook niet dat er in de omroepwereld, zo schreven wij destijds, ‘zeker tien dealende medewerkers’ rondliepen die ‘voor de nodige ingrediënten’ van een leuk feestje zorgden. Zoals ene K.: “Als we een feest hebben van een show die ten einde loopt, wordt er meestal al in de wandelgangen aan mij gevraagd wat ik meeneem. Bijna altijd moeten het pillen en coke zijn.”

Stress doet snuiven, wordt weleens gezegd, en hoe groter de stress om hoge kijkcijfers te halen, hoe meer er in het neusgat verdwijnt. Producers van tv-programma’s waren misschien wel de grootste snuivers, vertelde J., die zelf ooit werkte voor zo’n productiemaatschappij: “Het kwam soms voor dat iemand van de productie tijdens opnamen helemaal stijf van de coke stond. Dan klapte het publiek of werd er een geintje gemaakt door iemand in de studio waardoor iedereen in een deuk lag, behalve de gebruikers. Die stonden heel strak voor zich uit te kijken. (…) In de pauzes, tussen de opnamen door, hoorde je op de toiletten diverse geluiden, maar het geluid van iemand die zijn neus ophaalt, steeg erbovenuit.”

Natuurlijk vroegen wij om namen en rugnummers, maar ook dealers hadden een erecode. Klapte je uit de school, dan was je je handel kwijt. Maar ook zonder namen te noemen kon je de grootste snuivers er wel uitpikken. Nog steeds trouwens, al maken de snuivers van nu zichzelf kenbaar als ze geen neusschot meer over hebben, en iedereen willen laten weten dat ze vrijwillig worden opgenomen in een afkickkliniek. Alles voor de kijkcijfers, of zeggen we nu iets geks, Gordon?