/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fpanorama-fallback2.png "https://cdn.pijper.io/core/panorama-fallback2.png")
Na het overlijden van de Amerikaanse Tweede Wereldoorlog-veteraan Andrew Moore (89) ontfermde niemand zich over zijn lichaam. Totdat er iets heel bijzonders gebeurde.
Andrew Moore, een Tweede Wereldoorlog-veteraan uit de Amerikaanse hoofdstad Washington D.C., stierf een eenzame dood. Met zijn 89 lentes had hij al zijn vrienden overleefd. Moore - een weeskind - trouwde nooit en had geen verdere familie. Ook stelde Moore nooit een testament op, of liet hij op een andere wijze instructies achter voor zijn afscheid.
Lees ook: WO2-veteraan (88) slaat bewapende inbrekers het huis uit
Paupergraf
Na zijn dood afgelopen december kwam zijn lichaam in het gemeentelijke mortuarium terecht, waar in eerste instantie niemand zich over hem ontfermde. Moore leek, pijnlijk maar waar, te zijn vergeten. Zijn laatste rustplaats zou waarschijnlijk een gemeentelijk graf worden. Zo'n graf heeft in de Verenigde Staten de weinig plezierige bijnaam 'paupergraf'. Naar detail: Andrews naam zou in dat geval niet eens op de grafzerk verschijnen.
Lees ook: hond en oorlogsveteraan na jaren herenigd
Eervol
Toen gebeurde er iets heel bijzonders. Andrew ontving postuum de eer die hij als veteraan simpelweg heeft verdiend. Moore kreeg een eervolle uitvaart op Arlington National Cemetery, een militaire begraafplaats nabij Washington D.C, waar naast oorlogshelden ook politici en verdienstelijk burgers zijn begraven. De ceremonie volgde alle militaire voorschriften: de kist met het lichaam van Moore werd met een Amerikaanse vlag bedekt, terwijl met de hoorn een laatste groet werd gebracht. Ook vuurde een vuurpeleton een salvo schoten af.
De buurtjes
Nu vraag je je vast af: hoe heeft het in godsnaam zo snel van naamloos graf naar militaire uitvaart kunnen gaan? Daarvoor moeten we de buren van Moore bedanken. Ook al kenden ze hem niet erg goed, ze waren wel van mening dat hun overleden buurman een waardig afscheid verdiende, zo vertellen ze aan The Washington Post. Ze zouden het niet aan kunnen zien dat oorlogsheld Moore in een naamloos graf zou verdwijnen. En zo geschiedde.
Prachtig.