Ergens in de zomer van het vorige jaar kreeg ik een telefoontje van BNNVARA met de vraag of ik geïnteresseerd was om een aflevering te doen van Vier Handen Op Eén Buik. Voor de mensen die het niet kennen: een BN’er wordt gekoppeld aan een in verwachting zijnde tienermoeder met issues. Het is een van mijn favoriete programma’s op de Nederlandse televisie en dus zou je denken dat ik daar meteen volmondig ja op zou zeggen. Toch moest ik er goed over nadenken of dit wel een verstandige beslissing zou zijn. En dat had alles te maken met de bakken stront die ik zo nu en dan op social media over me heen krijg.
@backlink(169139)
Bagger die over het algemeen te maken heeft met mijn voormalig pornocarrière. Kijk, dat ík een onderwerp voor dat soort losers moet zijn, so be it. Maar om daar ook een tienermoeder in te betrekken? Dit was nou eenmaal iets anders dan een spelletje of een quiz waar ik weleens in zit en waarbij het totaal niet boeit wat mensen over je te zeggen hebben. Ik bedoel, je moet wel een bijzonder triest leven hebben wil je op social media je gal spuwen. Ik zou zeggen: ga lekker werken. Het was mijn man Mark die me ervan wist te overtuigen om het tóch te doen. Dat deed hij door simpelweg te stellen dat ik mezelf tegenover helemaal niemand hoef te verantwoorden. Mark kan om al die boodschappen op social media echt alleen maar heel hard lachen. Een instelling die ik bewonder.
@backlink(169413)
Dus daarom, en omdat ik nou eenmaal de ambitie heb om tv-programma’s te maken, heb ik na een goed gesprek met de productie van Vier Handen Op Eén Buik ja gezegd. En na de uitzending van vorige week, waarin ik ‘mijn’ tienermoeder Jaylin mocht bijstaan, kan ik alleen maar zeggen hoe onwijs trots ik op die jongedame ben. Op je 18de twee kinderen opvoeden is nogal wat en het zou er zomaar voor kunnen zorgen dat je in een totaal isolement terechtkomt. Jaylin heeft zichzelf opgepakt en echt alles met beide handen aangepakt om er wat van te maken, samen met haar vriend Jelmer. En natuurlijk blijf ik daarin vanaf nu een rol spelen. Voor de mensen die hebben gekeken was het misschien gewoon weer een programma op de buis, maar voor mij was het een overwinning. Op naar het volgende seizoen!