Acteur Tim Haars stunt in comedy: 'mooie vrouwen snappen onze humor'

Je ziet er als Ron Goossens behoorlijk pafferig uit, Tim. Als we dat mogen zeggen.

Klopt. Ik ben speciaal voor deze film 15 kilo aangekomen. Vier maanden lang heb ik echt belachelijk veel gegeten. Noten, vette vis en natuurlijk diverse maaltijden per dag met vooral veel koolhydraten. O ja, ik sloeg ook braaf drie keer per dag van die nutri-drinks van meer dan 300 calorieën elk achterover.

Nutri-drinks?

Die krijgen patiënten in het ziekenhuis als ze te veel afvallen van de operatie-stress. Alleen al via die nutri-drinks kreeg ik in totaal 127.000 calorieën binnen.

Wat deed dat me je?

Het was best heftig. Ik ben eigenlijk nooit dik geweest. Ik raakte in een licht depressieve modus. Maar dat was alleen maar goed voor de rol, dat ik zwaar onder mijn energie moest zitten. In de eerste week kreeg ik ook nog spit en heb ik gewerkt met pijnstillers. Al met al heeft dit personage mij een jaar gekost.

Dat klinkt bijna als Robert de Niro in Raging Bull…

Serieus: in Nederland krijg je bijna nooit de kans om je zo voor te bereiden op een rol. Simpelweg omdat je de tijd er niet voor hebt. Nu wel. Nadeel was wel dat ik er geen werk naast kon doen. Ik was toch dikker.

De naam Ron klinkt altijd lullig. Ron Burgundy, Ron Selling en Ron Brandsteder…. Complimenten dus voor jullie keuze.

Haha, dank je. Ach, als iemand Ron heet, dan weet je dat het mogelijk een kansloze gast is. Dat heb je als namen één klank zijn. Trouwens, Goossens is een typisch Brabantse naam. Da’s een Grote Naam daar. Alleen al bij ons in het dorp had je een slager, bakker, fietsenmaker en familieleden van ons die Goossens heetten. Want Brabant blijft, net zoals in de New Kids-reeks, een inspiratiebron voor je? Voor Steffen en Flip (het schrijvers- en regieduo van New Kids, Bro’s en Ron Goossens) is het dé inspiratiebron. Het sterke van Brabantse humor vind ik dat het geen afzeikcultuur cultuur kent. Als je in Amsterdam iemand afzeikt hoor je erbij, terwijl je in Brabant jezelf vooral niet serieus neemt. Dat nemen wij mee.

Het wemelt daarnaast van de BN'er-cameo’s in Ron Goossens, Low-Budget Stuntman.

Tuurlijk, het speelt zich af in het Nederlandse film- en tv-wereldje. Vooral van Chris Zegers vond ik het stoer dat-ie meedeed, al moest hij er nog wel even goed over nadenken. Als je de film straks ziet, dan begrijp je meteen waarom…

Jullie strikken ook steeds fraaie dames voor jullie projecten. Eerst Sylvia Hoeks in Bro’s Before Ho’s en nu de heerlijke actrice Bo Maerten. Zeg op: hoe?

Sylvia Hoeks snápte onze humor gewoon. Ze vond New Kids al heel leuk en ja, het script voor Bro’s Before Ho’s was eigenlijk op haar geschreven. En met die film hebben we laten zien dat wij echte en eigenzinnige filmmakers zijn. Ik denk dat wij in Nederland ons unieke eigen genre hebben gecreëerd. Dat vond Bo waarschijnlijk ook. Blijkbaar snappen mooie vrouwen onze humor.

Je bent nu mid-dertig, je filmmaatjes ook. Wordt het niet een keer tijd om een volwassen Tweede Wereldoorlog-drama te maken, in plaats van pubercomedy's?

Haha, wij blijven tieners in een grotemensenlichaam…. Maar toch hebben wij met deze in alle opzichten bijzondere film een grote stap gemaakt. Wij zijn gegroeid en ons publiek is met ons meegegroeid. Niet elke scène hoeft meer kapot met een vette grap. Sterker nog: er zitten serieus beladen en uitgespeelde scènes in deze film, die vanwege hun tragiek weer humor hebben. Het is het verschil tussen grappig doen en grappig zíjn. Dat merk je aan de mensen die er in zitten, zoals Michiel Romeyn als louche manager. Hij zei zelfs nog tegen ons: ‘Dit is het nieuwe Jiskefet’. Da’s toch een mooi compliment.