Lil’ Kleine: Niet de beste, wel de grootste

Over zijn muziek, zijn vorige en huidige liefde, de relletjes, de drank en de drugs, het geld, zijn vriend ‘en grote voorbeeld’ Ronnie Flex, en de man aan wie hij het meeste dankt: zijn vader.

Lil’ Kleine ontvangt zoals een ster hoort te ontvangen: in een voor hem afgehuurde locatie van een stijlvol hotel, in dit geval een van de drie vestigingen van Hotel V in Amsterdam. Hij draagt jeans en een hoodie over zijn petje. Lil’ Kleine praat opvallend zacht en verheft nooit zijn stem. Twee dingen moeten wel nog geregeld worden: hij heeft na twee eerdere interviews vandaag honger, dus er komt een broodje aan. En belangrijker nog: zijn telefoon moet aan de lader. Ongeluk is een lege telefoon. Zichtbare opluchting als hij een oplader en een stopcontact vindt. Hij laat het toestel tijdens het hele interview met rust, maar het schermpje licht naast hem op de bank onafgebroken op.

Toen je een Edison won voor WOP!, bedankte je op het podium de man die je ook aanhaalt in je laatste single Alleen: je vader. Kun je eens beschrijven wat zijn belang in je leven is?

Om te beginnen zou ik er letterlijk niet zijn zonder hem. Hij is alles voor mij en ik doe alles voor mijn vader. Ik doe ook dít alles voor mijn vader. Ik ben grotendeels door hem opgevoed. Hij was altijd rechtdoorzee en reëel. Hij zou me nooit hebben geslagen, en dat was ook niet nodig, want ik luisterde altijd naar hem. Als hij zei: ‘Twaalf uur thuis’, dan was ik vijf voor twaalf thuis. Als ik niet luisterde, merkte ik dat hem dat oprecht verdriet deed.

De vader die niet boos is, maar nog veel erger: teleurgesteld.

Ja, precies. En dat vond ik dan ook het ergste, als hij teleurgesteld was. Dat heb ik altijd proberen te voorkomen. Hij heeft me ook geleerd dat het niet uitmaakte of ik heel rijk zou worden, maar dat het belangrijk was dat ik iets deed wat ik leuk vond. Toen ik van de basisschool kwam met een best wel lage CITO-score, vond ik dat echt heel kut. Ik was daar heel verdrietig over, omdat ik dacht dat hij dat erg zou vinden. Hij zei toen: de meeste miljonairs hebben niet meer dan de mavo. En hij zei dat het niet uitmaakte of ik boekenslim zou worden, maar wel dat ik zou doen wat ik wilde.

Welke vakken vond je wel leuk?

Gym en handenarbeid.

En welke kut?

Alle andere.

Grappig, want in zekere zin is Nederlands je beroep geworden.

In spraak ben ik goed, maar in spelling echt heel slecht. ‘Dan ik’ in plaats van ‘als mij’ en ‘zij’ en ‘hun’, dat lukt goed, maar de spelling niet.

Kennelijk vertrouwde je vader jou.

Enorm. Hij heeft me alle vrijheid gegeven om dit te kunnen bereiken, en zich ook nooit inhoudelijk met mijn muziek bemoeid. Het was alsof hij rook dat ik daarmee bezig moest zijn op mijn manier, en dat het dan ooit wel zou lukken.

Is je vader ook muzikaal?

Hij speelt gitaar. Voor de hobby, maar hij is wel echt muzikaal.

Als je een diploma haalt, kun je dat je vader laten zien als bewijs dat het is gelukt. Wat liet jij hem zien?

Hij was erbij toen ik Paradiso uitverkocht. Drank & Drugs was toen al een hit geweest, dus hij wist dat het goed ging, maar pas daar viel alles op zijn plek. Ik heb mijn vader nog nooit in mijn leven zien huilen, alleen een keer zien flauwvallen toen ik in het ziekenhuis lag. Maar daar in Paradiso zag ik de tranen in zijn ogen. ‘Ze staan allemaal in de rij voor jou! Voor mijn zoon!’ Hij stond aan de zijkant van het podium. Niemand kon hem zien, maar hij zag alles en iedereen. Mijn vrienden, mijn familie, iedereen uit de Jordaan.

Je bent opgegroeid in de Jordaan, na een aantal jaren rond de Nieuwmarkt. Hoe belangrijk is de stad Amsterdam voor jou?

Heel belangrijk. Ik was altijd buiten, altijd op straat. Net als al mijn vrienden. Alles doen wat God verboden heeft.

Had het ook slecht met jou kunnen aflopen? Heb je veel mazzel gehad? Of is je succes allemaal te danken aan je talent?

Talent is niet voldoende. Het gaat om iets heel, heel erg graag willen. En ik wilde dit zó graag, ik dacht aan niets anders, waar ik ook liep of fietste. Het is meer dat dan mijn talent, want ik ben echt niet de beste rapper van Nederland. Maar wel de grootste.

Wat wilde je later worden, toen je zo jong was?

Dit. Dat wist ik toen, dat weet ik nu, en dat zal ik altijd blijven weten.

Hoe definieer je ‘dit’?

Succesvol zijn, beroemd, rijk. Groot worden.

Je hebt ook tamelijk veel geacteerd. Had het daar ook mee gekund, of moest het rappen zijn?

Leuk dat je dat zegt, want dat klopt: het had ook met acteren of iets anders creatiefs kunnen zijn. Televisie maken, wat dan ook.

Jouw liefde voor hiphop begon met De Straatremixes van D-Men. Hoe kwam je daaraan?

Downloaden. LimeWire heette dat. Dat zette je aan als je naar school ging, en als je dan op het eind van de middag thuiskwam, had je één nummer. (Lacht)

Waar oefende je zelf?

Onder de douche, pratend voor de spiegel. Op straat met mijn vrienden. Overal. Met mijn dansschool deed ik weleens theateroptredens, toen merkte ik dat ik optreden voor publiek leuk vind. Ik zocht eigenlijk overal het podium en de schijnwerpers op. Toen Ronnie Flex net optredens begon te doen, was ik zijn gast in een of ander boerengat, dat was volgens mij een van mijn eerste optredens. Ik vond het meteen dik. Podiumvrees heb ik nooit gehad, ik vond het altijd spannend en leuk tegelijk. Een soort drug.

Vanwege de kick, of ook vanwege de verslaving?

Net voor ik opga, heb ik van die gezonde zenuwen. Bij grote shows denk ik op dat punt altijd: dit is wel echt een verslaving. Die shows, maar ook de grootte ervan. Het is een verslaving, maar wel een verslaving die niet slecht voor je is.

Zolang het goed gaat niet.

Dat klopt. Al heb je ook mensen bij wie het op zich nog steeds goed gaat, maar die zelf op een gegeven moment niet meer willen. Bij Justin Bieber heb ik dat gevoel. Dat is ook heftig.

Vaak speelt dat wanneer artiesten aan een repertoire vastzitten waar ze zelf al lang klaar mee zijn, maar hun publiek nog niet. Of, zoals in het geval van Bieber, wanneer ze vinden dat hun publiek een beeld van ze heeft dat niet klopt.

Ja, man! Ik denk echt dat Justin Bieber dat heeft. Ik weet ook niet of dat nog goed komt.

Is dat een angst van jou, in 2037 nog steeds Drank & Drugs moet zingen?

Ik weet niet hoe dat zal zijn, ik weet niet eens hoe ik over víjf jaar denk. Ik denk dat ik dat nummer nog zeker vijf jaar graag zing. Maar ik snap wel dat dat na 15 jaar anders is. Vooral als daarna niets anders meer is gelukt en dat nummer nog steeds je laatste hit is, dat is dan gewoon kut.

Je kreeg in de tijd van die hit altijd vragen over je eigen drugsgebruik. Terwijl je van een aantal drugs juist nadrukkelijk afblijft.

Vooral coke. Weet je wat het is met coke? MDMA of een pil af en toe, maakt je oprecht een leuker persoon. Moet je ook niet elke dag of elk weekend doen natuurlijk, maar je wordt er geen heel ander mens van. Bij coke is dat anders. Als iemand die coke gebruikt een superleuk karakter heeft, wordt dat vervangen door het karakter van coke. Het karakter van jou, je persoonlijkheid, die je hebben gebracht waar je bent, verdwijnen ineens. En uiteindelijk verdwijnt álles. Ik merk het ook altijd meteen als mensen coke hebben gebruikt. Dat zijn de mensen die ineens vinden dat ze zelf helemaal de shit zijn.

Wat drink jij zelf het liefst?

Champagne. En bij het eten een lekker wijntje. Ik zou het elke dag kunnen doen, en dat is natuurlijk slecht.

Ben je verslavingsgevoelig? Mateloos?

Nee, ik weet wat ik doe. Maar ik ben wel een meeloper. Ik vind vaak tof en dik wat iedereen tof en dik vindt. En van elke drug die ik ooit heb gebruikt, is er geen een uit mezelf gekomen. Het was altijd iemand anders die begon, en ik deed mee.

Is het moeilijk competitie buiten boord te houden, wanneer je samenwerkt zoals jij en Ronnie Flex?

Ik ben heel erg succesvol in mijn eentje en hij ook. Maar samen zijn we het meest succesvol. Dat speelt mee. Bovendien is hij mijn beste vriend, en we werkten al samen toen we nog geen enkele show hadden. Als je dat bent geweest, rappers zonder show, dan kun je samen wel wat hebben. Bovendien, Ronnie is de laatste persoon ter wereld die ooit jaloers zou zijn. En als hij even wat voor zichzelf wil doen, dan zal hij zeggen: ‘Weet je, ik ga nu even een hit in mijn eentje maken’, en dan máákt hij ook een hit in zijn eentje. Hij is echt mijn voorbeeld. Die man is zó goed in muziek maken. Dat is wat hij kan en wat hij behoort te doen.

Moet het ook steeds groter? Na Paradiso kwam de Heineken Music Hall. Moet dan de volgende stap de ZiggoDome zijn?

Zeker weten. Zo zal ik altijd blijven denken. De kleinere dingen doe ik niet meer, die feesttenten met dronken publiek. Die drie- of vijfduizend euro kan me dan gestolen worden, dat is het gezeik niet waard. Niet meer die kermissen, alleen de mooie shows boven de 2.000 man. Je moet dingen durven laten vervallen. Ik bedoel, ik speelde vorig jaar 530 shows. Soms wel zes per nacht. Niet normaal, echt niet normaal. Doorbeuken. Mijn tourmanager belde me wakker en vertelde wat we die dag gingen doen, en waar. En dan stapte ik in, samen met de bewakers in de auto, geen idee waarheen. En natuurlijk is het even schrikken als dan de verminderde inkomsten het eerste zijn wat je ziet wanneer je daarmee ophoudt. Maar het houdt je ook exclusief, en zorgt ervoor dat je eigen grote shows wel uitverkopen. Het is riskant en eng, maar wel nodig. Het is groter durven denken.

Je hebt ooit je opa aangehaald, die zei: ‘Een vrouw wil geen nietsnut’. Had hij gelijk?



Zeker, zo is het leven gewoon. Ik zou ook niet willen dat mijn zusje met een niksnut gaat. Natuurlijk is het fout als een vrouw verliefd wordt op je portemonnee, maar ik snap wel dat een vrouw jou aantrekkelijker vindt als jij succesvol bent. Ik snap het, en ik vind het mooi.

Jij hebt nu een vriendin. Zou zij niet zijn gevallen op de nietsnut Lil’ Kleine?



Als ik niet was wie ik ben, zou ik haar niet hebben als vriendin. Maar dat betekent dan weer niet dat zij bij mij is omdát ik Lil’ Kleine ben. Zij komt uit een welvarend gezin, en zij gaat gewoon niet met iemand die niets heeft of niets heeft bereikt. Ik heb in mijn vriendenkring ook veel vrienden die zeer succesvol zijn. Ik denk dat die mensen elkaar opzoeken.

Heb je ook een radar voor mensen die vanuit de verkeerde intenties met je om willen gaan?

Ja, maar ik kan niet goed uitleggen hoe die werkt. Ik omring me gewoon met mensen van wie ik zeker weet dat dat niet het geval is. Als je een heel dik feest of optreden hebt, en opeens melden allerlei mensen van wie ik al heel lang niks hebt gehoord zich voor de gastenlijst, dan weet je genoeg. En je hebt natuurlijk de mensen van heel lang geleden, die me dan komen vertellen dat ik zo veranderd ben.

Het is waarschijnlijk beledigend bedoeld, maar ís het eigenlijk wel een belediging?

Nee, want ik bén ook enorm veranderd in die tien jaar. Jammer genoeg zijn zij zelf niet veranderd.

Ben je romantisch?

Ik vind het heel leuk om een vrouw in te pakken, zeker weten. Ik huur een mooie boot af en die laat ik rondvaren in de grachten, zorg dat al het eten er is dat zij wil eten en koop een Gucci-tas voor haar.

Ben jij goed in relaties?

Ik maak vaak de fout erg snel verliefd te worden, daarom heb ik veel relaties gehad in mijn leven. Ik heb liefde op het eerste gezicht gekend, liefde die pas later verliefdheid werd en liefde die achteraf geen verliefdheid bleek. Maar nee, ik ben niet goed in relaties. Niet snel verveeld, wel snel afgeleid.

Je hebt een relatie gehad met Monica Geuze, een vlogger. Daarmee was niet alleen je relatie nog publieker, maar je hele leven. Toen het uitging en zij zich negatief over je uitliet...

O man, daar ging ik zo slecht op. Zo ben ik niet, ik hou mijn liefdesleven uit de media en hang de vuile was niet buiten. Ik vind dat allemaal niks, ik zou dat nooit doen. Ze heeft nu een vriend die wel meewerkt aan die vlogs en daar in zit, dus die heeft er waarschijnlijk geen moeite mee. Misschien is dat gewoon een betere combinatie.

Waar val jij in het algemeen op?

Klasse. Waar ik op afknap, is ordinair, kamperachtig. Ik val op lekkere wijven, sowieso moet ze lekker zijn, maar ook uitstraling hebben. Iemand die zichzelf ook belangrijk vindt. Net als jij.

Is het mogelijk om met jou een gelijkwaardige relatie te hebben?

Ik denk dat ik moet toegeven dat ik dominant ben, en het veel om mezelf laat gaan. Niet per se een goede eigenschap, zeker niet in een relatie, maar wel een eigenschap van mij. Ik wil daar ook iets aan veranderen, maar feit blijft dat mijn carrière op één staat. Als ik ooit een kind krijg is dat anders, maar tot die tijd staat mijn carrière op één. Dat is wel mijn boodschap aan mijn vriendinnen: zolang ik geen kind heb met jou ben ik verliefder op mijn carrière dan op jou. Dat is gewoon zo. Daardoor gaat die carrière ook zo goed. Als ik verliefder zou zijn op mijn vriendinnen, gingen die relaties net zo goed. (Lacht)

Op je nieuwe album refereer je aan een kind. Dat jij en je ex bijna hadden gehad.

(Lil’ Kleine zucht, en twijfelt voor het eerst voor hij antwoord geeft. Enig ongemakkelijk geschuifel:) Ik vind dit heftig… Maar ja, mijn ex en ik hadden bijna een kind. En we hebben er bewust voor gekozen het niet te houden. Maar daardoor weet ik ook hoe tof het is om het vooruitzicht op een kind te hebben, en weet ik zeker dat ik later kinderen wil. Ik vond dat echt heel mooi, en samen dat besluit nemen heel moeilijk.

Heb je een beeld van jezelf als vader?

 Ja. Ik zou mijn kinderen opvoeden zoals mijn vader mij heeft opgevoed. Beleefd zijn, altijd ‘u’ zeggen, en naar je vader luisteren, zonder dat hij je daarvoor hoeft te slaan – ik wil niet over mijn moeder praten, maar er is een reden dat ik door mijn vader ben opgevoed en dat hij heel erg tegen het slaan van kinderen was. En wat hij me ook heeft geleerd: met mensen omgaan zoals je zelf behandeld wil worden. Ik hoop echt dat mijn vader er nog is als ik kinderen krijg, want ik zal hem vaak om advies vragen.

Je draagt niet alleen je succes uit, maar ook de vruchten ervan.

Dat is nogal on-Nederlands, die Kanye West-achtige manier van het uitdragen van bijvoorbeeld je geld. Het is inderdaad heel Amerikaans, en in Nederland vinden mensen dat soms raar. En dát vind ik dan weer raar. Als Pietje in Lutjebroek een Sita heeft, en hij heeft zojuist een nieuwe uitlaat gekocht die hij heel vet vindt omdat hij keramisch is en een heel dik geluid maakt, wat is dan het eerste dat Pietje uit Lutjebroek gaat doen? Bij al zijn vrienden langs om te laten zien dat hij die uitlaat heeft, en zij niet. En als Pietje een Ferrari zou kunnen kopen, dan liet hij dié overal zien. Ik heb best veel rijke fans, ik word geboekt op privéfeestjes in gemeenten als Knokke, of op bar mitswa’s. Die mensen vinden het heel dik dat ik dat doe, en die snappen dat. Die snappen ook dat als je geld hebt, je dat moet besteden aan dingen waar jij gelukkig of blij van wordt. En dat een ander daar niets over te zeggen heeft. Als ik morgen een Ferrari zou kunnen kopen, zou ik dat oprecht heel tof vinden, en ik zou ‘m meteen op Instagram zetten om ‘m aan iedereen te laten zien. Dat vind ik veel leuker dan ‘m alleen aan mezelf te laten zien.

Ben jij jaloers op mensen die wél een Ferrari hebben?

Ik denk dan: had ik dat ook maar! En daarmee bedoel ik dan niét: in plaats van hij. Ik merk de laatste jaren dat succesvolle mensen elkaar juist aanmoedigen. Ik vind het ook tof om naar de verhalen te luisteren van mensen die veel succes hebben, omdat ik daarvan kan leren.

Moeten we uit de foto’s van jouw auto en vakanties op Instagram bezorgd de vraag stellen of je al je geld opmaakt, of is dat niet nodig?

Nee, hoor. Dat is wel grappig: iedereen die niet veel heeft, denkt inderdaad dat ik alles uitgeef. Maar ik investeer veel, in samenspraak met een heel team waar ook mijn advocaat en mijn vader in zitten. Ik ben nu bezig met een frietzaak op het Rembrandtplein, die van de vader van mijn beste vriend was en die hij na zijn dood heeft overgenomen. We willen zijn vader daarboven – (Lil’ Kleine kijkt richting hemel) – trots maken. En ik ben bezig met andere zaken, onder meer kleding.

Een groter zakenimperium levert ook meer stress op. Kun je daar goed mee omgaan?



Ik kan heel fel worden als iets niet goed geregeld is, bijvoorbeeld bij een optreden. Maar mezelf druk opleggen, dat kan ik dan wel weer goed.

Je hebt een paar keer gedoe en slechte publiciteit gehad, met biergooiend publiek bijvoorbeeld, waarbij je temperament niet leek mee te werken. Hoe houd je dat inmiddels onder controle?

Als ik jou dadelijk op straat tegenkom en jij slaat mij, sla ik terug. Zo ben ik nog steeds. Maar ik ben er inmiddels achter hoe snel dingen kunnen escaleren, of dat ze gefilmd kunnen worden. Inhouden en even nadenken werkt dan wel, net als even terugdenken aan vorige incidenten. Dat heb ik ook wel geleerd. Je kunt met álles leren omgaan.

Ook met de oerangst van iedere succesvolle artiest: dat het op een dag allemaal over is?

Damn, dat is wel echt zo, die angst. Ik had dat dit jaar even, die angst: dit was het dan. Ik denk dat iedere artiest die heeft. En tegelijk zorgt het ervoor dat je je blijft ontwikkelen. Mijn vader begint iedere drie jaar aan een nieuwe studie. Om zichzelf maar te blijven ontwikkelen. Hij werkt voor de overheid, het is niet dat hij moét van zijn werkgever, maar hij vindt het zelf nodig. En leuk. Het is precies zoals hij me heeft opgevoed: niets komt je aanwaaien, en je moet ook hard werken om het te behoúden. Beuken, blijven beuken, iedere dag.

Kun jij ook gewoon rustig alleen thuis zitten, terwijl je niks doet?

Als ik relax, zit ik het liefst gewoon met een vriend een filmpje te kijken of zo. Maar dat idee van totale rust, dat zie ik voor me als op een gegeven moment alles is gelukt. Dan wil ik op een boot gewoon rondvaren, niks doen en van het leven genieten.

Alweer die boot. Wat is dat toch met jou en boten?

Een jacht op het water, richting Ibiza: dat is mijn ultieme droom. En dan nog een huis in Amsterdam en op Curaçao, en varend van het ene huis naar het andere, met mijn kinderen op de boot. Dat is mijn grote droom. En tegelijk nu nog een ver-van-mijn-bed-show. 

Tekst: Leon Verdonschot