/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fpanorama%2Fpanorama%2Fkevin%2Fsite%2F2019%2Fimage-2019-02-24.jpg "Rostelli")
Verslaggever Jarry Popelier gelooft niet in zaken als hypnose, dus met een sceptische maar ook nieuwsgierige blik ging hij naar een optreden van Rasti Rostelli. Hij kwam ogen te kort. Hij zag gebonden vrouwen vechten om een date met de hypnositeur en een bekende optreden als Michael Jackson. “Ik zie twee kabouters de liefde met elkaar bedrijven!”
“Wat gaan we dan doen?”
“Ik trakteer op de bioscoop.”
“Maar hoe oud ben je?”
“16.”
“Ik 63, ik ben veel te oud voor jou!”
“Dat maakt toch niet uit?”
Nee, we zijn niet in een club voor mensen met perverse liefhebberijen. We zitten halverwege een ‘comebackshow’ van Rasti Rostelli, de hypnotiseur die in de jaren negentig wereldberoemd was in Nederland, maar die jongeren van nu niets meer zegt. Op het podium vechten drie vrouwen om zijn aandacht, onder wie een meisje van 16. Het is alsof Rostelli de gehypnotiseerden bestuurt met een joystick. Hij heeft ze wijsgemaakt dat hij de meest begeerde man op aarde is, zoals de mensen op het podium straks ook daadwerkelijk denken dat kaboutertjes bezig zijn met een onbegrensde orgie.
De rösti-aardappel
Het was de laatste jaren oorverdovend stil rond Rostelli, maar in een plaatselijk krantje lees ik over een optreden bij mij om de hoek, in De Kentering in Rosmalen. Hij heeft vrijwilligers uit de zaal nodig om te hypnotiseren en het oorspronkelijke plan is om dat ook bij mij te doen. Maar dat heeft Rostelli vooraf aan de telefoon ten strengste afgeraden. “Je bent in trance en weet daarna nergens meer van. Dan heb je helemaal niks om over te schrijven.”
In de volle zaal heeft hij een mooi tafeltje gereserveerd vlakbij het podium. Hij ziet er nog precies hetzelfde uit als vroeger op televisie. Het haar even lang en even zwart. Ik heb mijn vriendin meegenomen, fotograaf Clemens zijn zoon. Ook aan tafel: een vrouw die zich voorstelt als een ex van Rostelli. “Maar nog steeds een goede vriendin.” Clemens brengt de stemming er vast in. “Weten jullie dat er een aardappel is vernoemd naar Rostelli?” De ex kijkt niet begrijpend. “De rösti!”
We komen toevallig het neefje van mijn vriendin tegen, die af en toe bij ons logeert, Johan (17). Misschien is het ook wel niet toevallig, want Rostelli zegt even later: “Ik geloof niet in toeval.” En verdomd, zonder het nog te weten zal Johan straks een van de absolute hoofdrolspelers zijn.
Op een vliegend tapijt
“Ik ben geen goochelaar of illusionist,” zegt Rostelli in zijn openingspraatje. En: “Je verstand gaat niet geloven wat je eigen ogen zien.” Later vraagt hij 45 bezoekers op het podium voor een hypnose, maar eerst wil hij zijn publiek bewijzen over geestelijke krachten te bezitten. Twee vrijwilligers moeten een stoel op het podium verplaatsen en gaan zitten met een citroen in de hand. Rostelli’s ogen zijn ondertussen afgeplakt met twee ouderwetse rijksdaalders. Met een zwaard moet hij de citroenen doorprikken. Geblinddoekt gaat hij op jacht naar het fruit. De zaal houdt collectief de adem in en als Rostelli eerst een paar keer mist zegt Clemens: “Dit is doodeng.” Maar het lukt Rostelli uiteindelijk wel, zonder schade bij de vrijwilligers.
Dan vraagt Rostelli – officiële naam Roland van den Berg – iedereen op het podium die ook over geestelijke kracht denkt te bezitten. De noodzakelijke 45 vrijwilligers staan binnen no-time naast hem, onder wie neef Johan.
Rostelli had telefonisch al verteld dat niet iedereen is te hypnotiseren. En als je je verzet tegen hypnose, gebeurt het ook niet. Op het midden van het podium brandt een vlam. De vrijwilligers moeten kijken naar het vuur en verder niet denken of bewegen. Het duurt een minuut of twaalf om iedereen onder hypnose te krijgen. Rostelli: “Ik tel van één tot tien. Je ogen worden steeds zwaarder en bij tien ben je in een diepe slaap.”
Het merendeel haalt de tien niet eens. Een vrouw is erbij gaan liggen en lijkt in coma. Dat is nou ook weer niet de bedoeling. Ze wordt van het podium gehaald door een assistente, net als anderen die te heftig reageren, of juist helemaal niet. De overgeblevenen zijn in trance en laten zich meevoeren door de woorden van Rostelli. “Je zit op een vliegend tapijt en voelt je heerlijk. Steeds lekkerder, zo vrij als een vogel. Als ik in je ogen blaas ben je wakker, knip ik met mijn vingers, dan val je weer in slaap.”
Een zaal naaktrecreanten
Hij vertelt ze nu dat ze op het strand zijn, waar het 45 graden is. “Daarom krijgen jullie zo een zoete, sappige perzik.” Zijn assistente gaat rond met bakken fruit. Niet met perziken, maar met citroenen. Ze worden verslonden als bitterballen in een kroeg. Rostelli blaast iemand wakker.
“Je hebt een citroen in je handen. Lekker?”
“Nee!”
“Neem eens een hap.”
“Echt niet!”
“Een likje dan.”
“Ook niet!”
“Je zou nooit citroenen eten?”
“Nee.”
“Je hebt net een halve citroen op.”
“Dat geloof ik niet.”
“Nee, grapje.”
Rostelli knipt in zijn vingers en zegt: “Eet!” De man gaat verder met eten alsof hij net twee weken in hongerstaking is geweest. Het publiek ligt dubbel en lacht alleen maar nog harder als de gehypnotiseerden denken dat de hele zaal is gevuld met naaktrecreanten. Een vrouw lacht om de lengte van het geslachtsdeel dat ze denkt te zien. Neef Johan kijkt naar zijn vriend en zijn oma en zegt: “Nee, ik wil het niet zien!”
Het meisje van 16 roept “MAMA!” Rostelli: “Het was haar idee om iedereen zich uit te laten kleden.” Hij knipt met zijn vingers en zegt dat ze nu zelf naakt zijn. Hij blaast dezelfde drie weer wakker. Het meisje van 16 grijpt meteen het doek aan de zijkant van het podium om haar lichaam te bedekken. Neef Johan vraagt zijn kleding terug en verbergt met zijn handen zijn familiejuwelen. Om zijn handen gelijk weer te laten zakken. “Ik schaam me trouwens nergens voor.”
“Hij is van mij!”
Er zijn nog zes vrijwilligers op het podium en Rostelli heeft ze volledig in zijn macht. Hij vertelt neef Johan en een andere kerel dat ze Michael Jackson zijn en dat het publiek 1000 euro heeft betaald voor een kaartje. Rostelli blaast ze wakker en terwijl de klanken van Beat It door De Kentering schallen, showen de mannen een houterige moonwalk. En even later staan ze sensueel te bewegen als Chippendales. Rostelli knipt ze weer in slaap en vertelt het publiek dat de vrouwen nu gaan vechten om zijn aandacht. Nog geen drie seconden later wil een vrouw trakteren op koffie. Dat maakt de tweede vrouw boos. “Ik zag hem eerst, hij is van mij!” Als een derde vrouw (een 16-jarige uit Den Bosch) zich ermee bemoeit, sluiten de twee een pact, omdat ze allebei uit Oss komen. “Ga je met ons mee naar huis?”
“Met wie zijn jullie hier?” vraagt Rostelli. Met hun man. “Vraag dan eerst of hij het goed vindt.” Achter de vrouwen gebaart Rostelli dat ze nee moeten zeggen.
“Ik ga met hem mee, oké?”
“Nee.”
“Jawel, ZEG JA!”
“Nee.”
Dan zegt de andere vrouw uit Oss: “Wat een watje zeg!”
“Dat weet ik ook wel, daarom wil ik hem,” wijzend naar Rostelli.
Als de vrouwen carpoolplannen maken voor hun mannen, knipt Rostelli ze weer in slaap.
Tijd voor de bioscoop. De zes zitten in stoelen naast elkaar en liggen dubbel, terwijl ze denken naar een comedy te kijken. Ze bewegen ongemakkelijk op hun stoel bij een erotische film en neef Johan is net als de anderen verdrietig bij het einde van de Titanic. Op de muziek van Céline Dion veegt hij de tranen uit zijn ogen.
Wil je het hele artikel over Rasti Rostelli lezen? De nieuwe Panorama ligt nu in de winkel met daarin nog veel meer moois! Ook is die hier te bestellen. Alleen benieuwd naar dit artikel? Lees dit artikel dan op Blendle..