De comeback van hypnose-koning Rasti Rostelli: 'Ze doen vieze dingen'

“Ik ga morgen naar Rasti Rostelli”, vertel ik thuis aan de eettafel. “Wie?” reageert mijn vriendin verbaasd. “Je weet wel, die beroemde hypnotiseur. Met die lange haren. Hij lijkt ook wel een beetje op een Rasti. Die ken je toch wel?” “Uhm… nee. Is hij echt zo beroemd?”

“Wereldberoemd! In Nederland. In de jaren negentig dan. Nu misschien niet meer. Nu ik erover nadenk: hij speelt in een of ander buurtcentrum in Amstelveen. Ik ben daar om de hoek opgegroeid en ik heb nog nooit van die tent gehoord. Terwijl ie vroeger de Amsterdam Arena en de Alpha-tent van Lowlands platspeelde. Bij wijze van.”

-“Nou, leuk hoor. En gaat hij jou dan ook hypnotiseren?”

“Hell no!”

-“Huh? Waarom niet? Je bent toch verslaggever?”

“Ik durf niet. Best een eng idee toch? Dat zo’n weirdo mij compleet in zijn macht heeft? Weet je wel wat ie dan allemaal met mij kan doen? En wie belooft mij dat ik daarna nog weet wie ik überhaupt ben? Of wie jij bent? Of onze kleine Youp? Of dat ik voor Ajax ben? Nee, dat nooit.”

Die avond ga ik naar bed en kom ik moeilijk in slaap. Dat ene zinnetje van mijn vriendin blijft mij dwarszitten. Je bent toch verslaggever. Verdomme, ze heeft gelijk. Een goed verhaal over een hypnotiseur is natuurlijk niet compleet zonder boter bij de vis. Dus roep ik de volgende ochtend bij het ontbijt vol trots: “Schatje, ik ga het toch gewoon dóén!” Lauwe reactie van mijn wederhelft. Had ik toch meer punten mee willen scoren. En nog erger: nu heb ik het geroepen ook. Vanavond zal ik mijn diepste angsten moeten overwinnen.

Kwakzalverij

Eerlijk is eerlijk, heel kritisch staat uw verslaggever niet tegenover de vermeende kwakzalverij van een man die door velen werd en wordt gezien als charlatan. Dat is niet omdat ik een zweverige yogasnuiver ben. Integendeel. Zaken als hypnose, sterrenbeelden en tarotkaarten vind ik doorgaans net zo geloofwaardig als de beloftes van Mark Rutte. Nee, mijn wedstrijdspanning heeft alles te maken met mijn collega Jarry Popelier, die in 2019 al eens een comeback-show van Rostelli bezocht. Hij ging naar binnen als cynicus, maar stapte aan het einde van die avond naar buiten als een fan voor het leven. Conclusie van zijn sfeerverslag destijds: Rostelli kan zijn publiek echt besturen als een joystick, laat 16-jarige meisjes echt geloven dat hij de meest felbegeerde man op aarde is en bovenal: de vrijwilligers die zich die avond lieten hypnotiseren waren beslist geen acteurs. Als de zes op het podium acteurs zijn, kunnen de grote jongens in Hollywood wel inpakken, schreef hij vier jaar terug.

Rasti Rostelli kan zijn publiek echt besturen als een joystick en laat 16-jarige meisjes echt geloven dat hij de meest begeerde man op aarde is.

Op de dag van de show lees ik mij verder in over het fenomeen Rasti Rostelli. In een stukje in het Algemeen Dagblad wordt de meesterhypnotiseur vergeleken met een fles wodka. Tegen het einde heb je geen flauw idee waar je bent geweest of wat er is gebeurd. In De Limburger schept Rostelli zelf op over hoe hij zelfs de grote baas van de Hells Angels ooit onder hypnose kreeg. In het Eindhovens Dagblad doet de gewillige verslaggever zelf ook mee op het podium, maar wordt hij al snel weer naar zijn stoel gewezen door de showman: de reporter is niet voldoende onder hypnose te brengen, maar de andere vrijwilligers wel, schrijft hij. Rostelli selecteert de zes diepst gehypnotiseerden en laat hen dingen doen waarvan ze achteraf best eens een beetje spijt van zouden kunnen krijgen. De strekking van alle sfeerverslagen is steeds dezelfde: cynische journalisten die als Rostelli-adapten huiswaarts keerden. Hoe meer ik lees, hoe meer zin ik krijg in de show. In het stukje vanuit Eindhoven lees ik nog één zinnetje die mijn nieuwsgierigheid nog verder opwekt: iets met een rondborstige assistente, mannen die gemasseerd worden en een bedenkelijk niveau. Op naar Amstelveen.

Die avond in de trein kan ik mijzelf niet bedwingen en tik ik in mijn Google-zoekbalk toch nog even de twee termen die ik gisteren juist per se niet wilde intikken: hypnose + gevaarlijk. De eerste tien websites stellen mij allemaal gerust. Dan pas zie ik dat die eerste tien websites ook allemaal platforms zijn die hypnose aanbieden tegen betaling. Dat verklaart een hoop. De eerste echte tegenstander die ik traceer is meteen een hoogleraar klinische psychologie. In de vorig jaar verschenen documentaire Rasti Rostelli: The show must go on somt hij de risico’s op van twee uur lang in trance zijn van Rostelli: hoofdpijn, minder alert, wattig in je hoofd en je compleet leeg voelen. Hij is fijn. In die documentaire komen overigens wel meer voor- en tegenstanders aan het woord. Fajah Lourens spreekt mooie woorden over de man die haar hielp te genezen van een wijnverslaving. Concullega Hans Klok vindt dat Rostelli zijn bezoekers te veel te kakken zet. En een ‘slachtoffer’ vertelt over zijn jarenlange strijd tegen ’s lands grootste showhypnotiseur, nadat hij in 1991 onder hypnose zijn voeten brandde en zich sindsdien vernederd voelt. En dan sta ik ineens in partycentrum Noorddamcentrum in Amstelveen-Zuid. Er is geen weg terug.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.