Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert

Panorama’s Grote Diepvries Satétest

‘Kip in caramelvla’, ‘rubberen balletjes in roomsaus’, ‘voorstrijkmiddel voor op de toiletmuur’, ‘golden retriever’; kipsaté uit de diepvries testen is een culinair avontuur dat zijn weerga niet kent. Alsof wij daarvoor terugdeinzen!

panorama

‘Kip in caramelvla’, ‘rubberen balletjes in roomsaus’, ‘voorstrijkmiddel voor op de toiletmuur’, ‘golden retriever’; kipsaté uit de diepvries testen is een culinair avontuur dat zijn weerga niet kent. Alsof wij daarvoor terugdeinzen!

 Een van de grootste mysteries in het vriesvak van de supermarkt is dat keiharde klompje saté waar je iemand een schedelbasisfractuur mee kunt bezorgen als je een beetje goed mikt. Want waarom zijn die dingen zo goedkoop? Drie stukjes vlees aan een stokje of los in een bakje, inclusief saus, en dat voor nog geen halve euro? Zijn het soms de restjes die ze in het vleesverwerkingsbedrijf van de vloer hebben geschraapt? Zijn het gemalen kippenpoten die anders toch weggegooid zouden worden? Of erger: hebben ze niet gewoon de dode ratten uit de vuilcontainer getrokken, gevild en verzopen in een plas satésaus voordat ze het invroren? Hoe vaker we langs dat vriesvak liepen, hoe meer vragen de mysterieuze bruine klompen opriepen. Je zou kunnen zeggen: kijk gewoon op het etiket en dan weet je het. Wij zeggen: we gaan ze gewoon allemaal proeven.

Klodder aan het plafond

Het plafond in het huis van de familie Van de Kraats, waar onze hoofdredacteur Peter zetelt, is nog maagdelijk wit. Dat was in mijn ouderlijk huis wel anders. Daar hing ooit een klodder satésaus aan, op 24 mei 1995 om precies te zijn, en dat was allemaal de schuld van Patrick Kluivert. Het leek destijds een goed idee om tijdens de Champions League-finale tussen Ajax en AC Milan te gourmetten op de salontafel voor de tv. In de 84ste minuut van de wedstrijd, de stand was nog 0-0, nam ik een stuk stokbrood en doopte die in de pan met satésaus, niet wetende dat dat rampzalige gevolgen zou kunnen hebben. Rand strafschopgebied, Davids op Rijkaard, Rijkaard op Kluivert, die half struikelt door toedoen van een Milan-verdediger en dan dat puntertje met links: 1-0. Sneller dan dat Kluivert zijn shirt omdraaide en huilend naar de zijlijn rende, vloog dat stukje brood met die bruine klodder in mijn hand door de lucht, recht tegen het plafond. Een dag later kon ik met witte latex aan de slag.

Gelukkig voor Peter wordt op het tijdstip van de test niet gevoetbald. Op het gasfornuis staan twee grote pannen: de ene is gevuld met heet water waarin twaalf soorten saté worden opgewarmd, in de andere pruttelt satésaus die hij zelf heeft gemaakt. Peter woonde als kind in Maleisië. Of hij daar is besmet met het satévirus weet ik niet – ik durf het ook niet te vragen, omdat de vloer anders overstroomt door zijn speeksel, zo verlekkerd kan hij erover praten – maar dat hij daar iets heeft opgelopen is duidelijk. Eten in het algemeen en saté in het bijzonder is heilig voor hem. De voorbereiding op die saus begon dan ook al uren geleden. Verse kruiden uit de toko, wortels met tongbrekers van namen, trassi van gefermenteerde garnalen; hoe authentieker, hoe beter. Maleisië ligt dan wel ver weg van zijn keuken in een rijtjeshuis in IJmuiden, maar in zijn wereld mag je dat niet proeven. Straks, na de test, gaan ook zelfgemarineerde kipspiezen buiten op de barbecue, zo weinig vertrouwen heeft hij in wat er in die goedkope zakjes zit. Hij zal er waarschijnlijk niet op spugen, saté is saté, maar hij heeft zich weleens meer verheugd op een eettest.

Kind van zijn vader

We gaan beginnen. Peter, zijn zoon Bram, collega Jochem en ik zijn de testers. Bram heeft zometeen een basketbaltraining, maar dat weerhoudt hem er niet van om minimaal twaalf stokjes naar binnen te werken. Wat dat betreft is het toch een kind van zijn vader. Jochem vindt het best lang duren voordat de saté heet is. Te lang eigenlijk. “Straks gaat het nog op koken lijken.”

Op het eerste plastic bord liggen vier stokjes saté van het merk Hebro (€ 1,59). Nog voordat hij één stukje heeft geproefd, steekt Peter er de loftrompet over. “Vier stokjes!” kirt hij. “Zo hoort het eigenlijk. Ik begrijp nooit dat ze er maar drie in die andere zakjes stoppen. Die kun je niet met zijn tweeën delen.”

Wil je het hele artikel over Panorama's grote diepvries satétest lezen?  De nieuwe Panorama ligt nu in de winkel met daarin nog veel meer moois! Ook is die hier te bestellen.  Alleen benieuwd naar dit artikel? Lees dit artikel dan op Blendle..