/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fpanorama%2Fpanorama%2Fuploads%2F2020%2F01_januari%2F19-12-20-0050stef_ekkel.jpg "Stef Ekkel: door roeien en ruiten")
Boven zijn portie patat verschijnt er een grote glimlach op Stef zijn gezicht wanneer hij terugdenkt aan die keer dat hij optrad tijdens de Kuukse elfkroegetocht in het Noord-Brabantse Cuijk, zoals twee jaar geleden. Op het podium buiten op een plein zette hij de eerste noten van zijn hit De Woonbootkomen. Normaal gesproken zijn het alleen de lolbroeken met minimaal tien bier achter de kiezen die zittend achter elkaar een lint vormen en met hun beide armen net doen alsof ze aan het roeien zijn, maar nu was er niemand in het publiek te vinden, zelfs niet in nuchtere toestand, die iet aan deze gekte meedeed. Sterker nog, hiervoor waren ze juist speciaal naar het plein toegekomen. Ze wilden het wereldrecord droogroeien vestigen.
“Eerder had ik al eens een boeking gehad waarbij ze een poging gingen doen om de langste polonaise ooit te maken, maar die was op niks uitgelopen. Vandaar dat ik deze wereldrecordpoging in eerste instantie ook met een korreltje zout nam,” zegt Stef. “Maar ik wist niet wat ik zag. Zover ik kon kijken, zaten mensen achter of naast elkaar te roeien. Normaal gesproken vind ik het al gek als mensen dat doen, want hoe smerig de vloer ook is, ze gaan er toch op zitten. Ook al treed ik in een weiland op: het maakt niet uit, de mensen roeien toch wel. Maar dit? Dit sloeg werkelijk alles. Het was prachtig om te zien.” Dan begint hij weer te lachen. “En ze hebben het wereldrecord gehaald.”
Beter goed gejat…
De Woonboot klinkt als een oud-Amsterdams lied – dat ding ligt immers aan de Amstel. Toch is niet André Hazes, Johnny Jordaan of Willy Alberti de zanger, maar Stef Ekkel uit het Overijsselse Kampen. Althans, dat is hij sinds 2005. Hier in snackbar Kwalitaria in Kampen geeft hij eerlijk toe dat zijn versie ook maar gewoon gejat is. Het is een cover. Van wie het origineel is, weet hij niet.
“Ik moest eens optreden in een kroegje in Kerkdriel in Brabant. Ik was er een half uur van tevoren. Toen hoorde ik de diskjockey een nummer draaien: de ouderwetse versie van De Woonboot. Ik kende het helemaal niet, ik hoorde het voor het eerst. Maar die hele tent ging los. Het was een soort kroeglied voor ze. Toen heb ik brutaal aan de diskjockey gevraagd of hij me dat liedje toe wilde sturen. Nou, dat heeft hij gedaan.”
Lees het in Panorama!
Dit is een voorstukje uit ons blad. wil je het hele artikel over Stef Ekkel lezen? Bestel de nieuwe Panorama dan HIER of lees het op Blendle!