Bizarre metamorfose: turnster wordt gewichthefster

Ingeklemd tussen een kookcursusbedrijf en een rijschool ligt op een Utrechts industrieterreintje een sober ingerichte sportschool. ‘Respect all, fear none’ staat op de muur geschreven. De huisregels? Mobiele telefoons zijn hier verboden en op tijd aanwezig zijn voor een training is geen optie, maar een must. Midden in de op dat moment nog vrijwel lege sporthal begint Nikki aan haar training.

Ze kijkt recht voor zich uit, met ogen die niet kijken. Voor haar ligt een halter, waar aan weerszijden enorme gewichten zijn vastgeschroefd die rusten op een kleine verhoging. Ze puft, buigt voorover en pakt de stang stevig beet met beide handen. Even zoeken naar de juiste grip en dan trekt ze het gewicht in één keer omhoog, tot net onder haar kin. Daarna laat ze het gevaarte achteloos uit haar handen vallen. Missie volbracht.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Met een harde knal belandt de halter weer op de verhoging en stuitert daar nog even na. Ze herhaalt deze oefening vandaag keer op keer met diverse kleine variaties. Gewichtheffen is een olympische sport, maar een kijkcijferkanon als voetbal zal het nooit worden. Alleen echte kenners zien waarschijnlijk meer dan alleen een mens die iets zwaars optilt.

Powerhouse Het gewichtheffen kent twee onderdelen: trekken en stoten. Bij de eerste (snatch) wordt het gewicht in één beweging tot boven het hoofd ‘getrokken’, bij het andere onderdeel (clean and jerk) wordt de halter na een tussenstop onder de kin boven het hoofd ‘gestoten’. Het totale gewicht van beide disciplines wordt bij elkaar opgeteld en dat levert de score op die bepaalt wie wint.

“Wie Nikki met een rood hoofd het enorme gewicht omhoog ziet tillen, kan zich moeilijk voorstellen dat ze ooit sierlijk over de turnmat zwierde”

Wie Nikki met een rood aangelopen hoofd het ene na het andere enorme gewicht omhoog ziet tillen, kan zich waarschijnlijk maar moeilijk voorstellen dat ze ooit sierlijk over de turnmat zwierde. Waarschijnlijk was het precies dat enorme contrast dat haar veel aandacht in de media opleverde: turnster wordt gewichtheffer. “Het ligt wel wat genuanceerder dan dat, hoor,” zegt ze stellig. “Ik stopte als zestienjarige al met turnen. En ik turnde in de eerste divisie, dus op een best hoog niveau, maar dus niet in de absolute top. Bovendien, ik was toen al echt een powerhouse. Ik moest het niet zozeer van mijn sierlijkheid hebben.” Lachend: “Gracieus, dat was nooit echt mijn ding.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.