Gossipkoning Albert Verlinde: 'Bedreigingen, kogelbrieven, ik heb ze allemaal gehad'

Laten we om te beginnen even naar je recente carrièreontwikkelingen kijken. In december 2020 ben je gestopt als algemeen directeur van Stage Entertainment. Dat was in het coronajaar, waarin de theaterwereld op z’n kop lag. Verliet je een zinkend schip?

“Juist niet. Ik had ervoor gezorgd dat in het bedrijf financieel alles op orde was en ik had inhoudelijk de theaterplanning voor de komende twee jaar al ingevuld. Ik zou blijven tot mei 2020, maar ik ben juist vanwege die coronatijd zeven maanden langer doorgegaan. Toen was het voor mij een geschikt moment om te stoppen.”

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Voordat je die hoge functie bij Stage kreeg, heb je zeventien jaar lang je eigen theaterbedrijf V&V Entertainment gerund. Toen je bij Stage stopte, dachten sommigen: die is wel klaar met theater. En prompt startte je je nieuwe onderneming Albert Verlinde Entertainment...

“Ik was absoluut níét klaar met de theaterwereld, ik was klaar bij Stage Entertainment. Toen ik er aankwam, was het bedrijf wel toe aan wat verandering; ik heb er van alles in beweging gezet. Op een gegeven moment was ik het leiden van zo’n grote onderneming een beetje zat: ondernemingsraden, Excelsheets, vijfjarenplannen... Ik wilde gewoon graag weer doen wat ik zo leuk vind aan theater: theater máken. Ik ben begonnen met Dagboek van een herdershond, omdat ik dacht dat de mensen dat verhaal fijn zouden vinden om terug te zien na al die jaren. Dat had ik goed gezien, want het werd meteen een succes: meer dan 80.000 bezoekers in coronatijd, dat was heel bijzonder. Mijn doel is om ieder jaar één productie te brengen waarvan ik denk: daar zit de theaterbezoeker nu op te wachten. Volgend jaar komen we met Jesus Christ Superstar en momenteel staat onze musical Grease op de planken. Grease is een voorstelling waar mensen graag een kaartje voor kopen; het verhaal speelt in de jaren vijftig, maar we hebben het inhoudelijk in de moderne tijd gestopt. Het is een musical met jonge, hippe mensen die zichzelf durven te zijn.”

‘Dat je beelden zag van twee kussende bekendheden die beiden nog een andere relatie hadden... Dat bracht heel wat teweeg’

Jezelf durven zijn... kun jij in alle situaties zeggen dat je altijd jezelf bent?

“Ja, ik denk het wel. Ik denk dat dat ook wel een kracht van me is. Ik ben altijd redelijk autonoom geweest: waar ik ook werkte, ging ik mijn eigen gang. Met heel veel gevolgen vaak. Maar ik doe gewoon wat ik vind dat ik moet doen en pas me niet aan. Toen ik 22 was, heb ik een liedje geschreven met de titel Kies en dan verder maar zien. Als je niet kiest, heb je niets om te verliezen, maar je wilt toch keuzes maken om uit te vinden of je het juiste hebt gedaan. Ik heb liever dat ik een keuze maak die verkeerd is, dan dat ik niets heb gedaan. Dat is jezelf zijn: kiezen wie je bent. Ik ben overal mezelf, of dat nou bij mijn schoonmaakster is of bij de koning.”

Twee jaar geleden sprak ik je voor een groot interview in Nieuwe Revu. Je was toen nog directeur bij Stage en ieder kwartier in je agenda was gepland en geregisseerd. Je kwam toen op mij best wel gejaagd over, nu hangt er een serene rust over je heen. Voel je dat zelf ook zo?

“Ja. Volgens mij zie je dat ook aan alles: mijn ogen staan open, ik heb een ontspannen houding. Sinds ik met Stage en Shownieuws ben gestopt en mijn eigen dingen doe, heb ik ritme en rust. Ik heb heel hard gewerkt, echt heel hard.

Nadat ik in 1992 met Showtime begon, ben ik van het ene showbizzprogramma in het andere gerold. Ik denk dat niemand zoveel dagelijkse tv heeft gemaakt als ik. Daarnaast bouwde ik een theaterbedrijf op, dat ik later verkocht, en leidde een groot bedrijf: allemaal tegelijkertijd. Ik kon het allemaal wel, maar achteraf denk ik: hoe heb ik dat allemaal gedaan?”

Je noemde net Showtime, het eerste gossip-achtige showbizzprogramma. Dat was dit jaar exact dertig jaar geleden; de basis voor alle showrubrieken van nu. Het heeft je de titel ‘roddel-koning’ opgeleverd...

“Maar dan wel een geabdiceerde koning, hoor. Ik vind de term ‘entertainmentdeskundige’ wat netter. Wat een feit is: ik heb iets veranderd. Het bestond niet, en ik ben het gaan doen. Ik ben met Showtime het eerste wekelijkse showprogramma gaan doen, daarna met Shownieuws de eerste dagelijkse rubriek en toen met RTL Boulevard de eerste showrubriek met een mening. Die twee programma’s bestaan nu, 20,25 jaar later, allebei nog. Ik vind dat gaaf. Het is een soort erfenis die ik heb nagelaten, hoewel de mensen dat over een paar jaar niet meer zullen weten.”

Je hebt met je aanwezigheid als amusementsdeskundige in RTL Boulevard van 2001 tot en met 2016 een enorme legacy achtergelaten in het domein van de showbizzrubrieken. Wat is het meest sensationele dat je bij dat programma hebt meegemaakt?

“Ik denk toch de zoen in de parkeergarage tussen Wesley Sneijder en Yolanthe Cabau. Dat was iets nieuws, bijna Amerikaans, dat je beelden zag van twee kussende bekendheden die beiden nog een andere relatie hadden... Dat bracht heel wat teweeg. Als je eraan terugdenkt, denk je: waar ging het over? Er stonden twee volwassen mensen te zoenen, dat was het. Als we nu om ons heen kijken naar bijvoorbeeld de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, kun je zo’n onderwerp snel versplinteren tot iets onbenulligs. Maar in die tijd was het nieuw, zo’n programma met nieuwtjes en roddels over artiesten. We hadden geen idee wat ons overkwam. Beau van Erven Dorens en ik stapten erin, maar we hadden geen idee van de dynamiek die we teweegbrachten. We gingen gewoon iets leuks doen op een tijdstip waarop al het voorgaande flopte, want RTL was toen echt niet zo succesvol. Onze kijkcijfers gingen door het dak, iedereen begon erover te praten, op de radio hadden ze het in de ochtendshows over ons. De primeurs maakten me niet zoveel uit, maar de emotie die vrijkomt als je iets nieuws neerzet: het is gaaf om dat in ieder geval één keer in je leven meegemaakt te hebben. En alles wat nu op tv en internet wordt gemaakt over showbizz en meningen daarover, is gebaseerd op dat ene programma dat ooit om 18.30 uur op RTL 4 is begonnen. Ook een programma als VI is schatplichtig aan die eerste seizoenen Boulevard. We waren soms best edgy in de manier waarop we over bekendheden spraken; we zochten de grenzen op en dat hebben de juicechannels overgenomen.”