Moorddossier: de bleekmiddelmoord

In Panorama belichten we elke week een zaak uit de Net5-serie Moorddossier. Dit keer: de bleekmiddelmoord. Moorddossier over deze zaak wordt woensdag 14 december uitgezonden door NET5 en is terug te kijken via kijk.nl.

De Troelstrastraat in Ridderkerk is een straatje zoals er duizenden zijn in Nederland. Fantasieloos, rechttoe rechtaan en aan weerszijden naoorlogse portiekflats. Een smalle groenstrook en wat boompjes moeten zorgen voor wat kleur in de straat. Het is hier waar in 2007 de 23-jarige Joyce Feenstra woont met haar huisgenoot Johnny. Joyce is een energieke en enthousiaste meid. Ze verdient haar geld in de horeca en een gulle lach is nooit ver weg. Maar ze heeft ook een andere kant. Een kant die haar ouders zorgen baren, waardoor het contact enigszins is verwaterd. Joyce kan opvliegend en tegendraads zijn. Ze heeft regelmatig schulden, laat rekeningen voor energie en verzekeringen ongeopend liggen en wordt zo nu en dan afgesloten van de elektriciteit. Veel geld gaat op aan uitgaan en drugs. Om het hoofd financieel boven water te houden, doet ze naast haar werk in de horeca klusjes voor twijfelachtige figuren.

Het is de vroege ochtend van zaterdag 7 juli 2007, even na 04.30 uur, als Johnny thuiskomt van zijn werk. Het is stil in huis, wat gezien het tijdstip logisch is. Om Joyce niet wakker te maken, loopt Johnny op kousenvoeten door het huis. Nog geen paar seconden later verstijft hij van schrik. In een van de slaapkamers, die wordt gebruikt als waskamertje, ziet hij zijn huisgenote op de grond liggen. Roerloos. Het is als een scène uit een thriller. Joyce ligt op haar rug, met om haar nek een elektriciteitssnoer waarvan het uiteinde in haar hand is geklemd. Ze vertoont geen enkel teken van leven. Hevig ontdaan belt Johnny het alarmnummer. De politie is er snel. Zelfmoord, zo is een eerste vluchtige conclusie van de agenten. Het trieste tafereel in de flatwoning is er een van het soort dat hulpverleners vaker tegenkomen: een snoer om de nek en een afscheidsbriefje naast het lichaam. “Lieve pa,” lezen de agenten, “ik heb zo veel problemen, ik kan het allemaal niet meer aan. Dit was de beste oplossing, omdat ik zo veel levens heb verziekt.” En aan haar oma: “Ik hou van u en ik zou u nooit vergeten.” Niet alleen het briefje wijst op zelfmoord. In het plafond zien de agenten een enigszins verbogen haak, blijkbaar was deze niet sterk genoeg geweest om het lichaam van het slachtoffer lang te dragen.

Schokkende ontdekking

De dood van Joyce komt hard aan in Ridderkerk. Niet alleen bij haar familie, maar ook bij vrienden en buurtgenoten. Men wist dat de jonge vrouw het niet altijd makkelijk had, maar zelfmoord? Daarvoor hechtte ze te veel aan het leven. Wat op dat moment nog bijna niemand weet, is dat er ook bij politie en justitie inmiddels vragen zijn gerezen over de ware toedracht van Joyce’s dood. Hoe kan de vrouw zich hebben opgehangen aan een haak die haar lichaamsgewicht ogenschijnlijk niet kon dragen? Waarom lag ze op de grond? En hoezo had ze bij het aantreffen een stuk van het snoer in de hand geklemd?

Zoals altijd in zaken waarbij enige twijfel is over de doodsoorzaak wordt het stoffelijk overschot die ochtend van 7 juli overgebracht naar het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) in Zoetermeer voor nader onderzoek. Dat vindt twee dagen later plaats. De conclusies van patholoog dr. Vidija Soerdjbalie-Maikoe liegen er niet om. In de hals worden rechts en links ‘oppervlakkige huidbeschadigingen aangetroffen met een onderhuidse bloeduitstorting’. Volgens de patholoog een letsel dat bij leven is ontstaan, ‘als gevolg van omsnoerend, samendrukkend mechanisch geweld op de hals, zoals zou kunnen optreden bij het strak omwikkelen of omsnoeren met een touw. Dat letsel zou eerder bij een ligatuurstrangulatie (stevig aantrekken van bijvoorbeeld een touw om de hals) passen dan bij ophanging’. Tijdens de autopsie komt Soerdjbalie-Maikoe tot nog een schokkende ontdekking: Joyce Feenstra was op het moment van overlijden zestien weken zwanger. De rechercheurs kijken geschokt toe. Niet alleen omdat het vermoeden van moord is bevestigd, maar er zijn ook strikt genomen twee levens beëindigd.

En dan komt het NFI met de uit- slag van het technische onderzoek. Deskundigen hebben de draag- kracht van de plafondhaak en het bevestigingspunt onderzocht. Hun conclusie luidt dat Joyce onmogelijk langer dan een seconde met haar volle gewicht aan de haak heeft kunnen hangen, precies zoals de recherche bij het eerste onderzoek al was opgevallen. Aan de echtheid van de briefjes wordt niet getwijfeld, maar heeft ze die wel uit vrije wil geschreven? Wat speelde er in het leven van de jonge vrouw? Wie wilde haar dood hebben en waarom? Het antwoord op die vragen zal niet lang op zich laten wachten.

‘Grote broer, meer niet’

Ridderkerk mag dan met grote broer Rotterdam zijn vergroeid, het is er nog dorps genoeg om een geruchtenstroom te doen rondgaan. Er zou ruzie zijn geweest tussen Joyce en de 32-jarige Troeta W., zo gonst het. Laatstgenoemde is afkomstig uit het woonwagenmilieu, al heeft haar moeder later voor een ‘burgerbestaan’ in een eengezinswoning gekozen. Volgens de geruchten zou Troeta woest zijn geworden toen haar ter ore kwam dat Joyce had aangepapt met haar man Jack, die in die periode een gevangenisstraf uitzat. Binnenkort zouden de gevangenisdeuren voor hem openzwaaien. Voor wie zou hij kiezen? Voor zijn vrouw? Of voor de jonge en aantrekkelijke Joyce?

De ruzie heeft een voorgeschiedenis die alleen bij intimi bekend is. Na een stukgelopen relatie van zes jaar komt Troeta W. plaatsgenoot Jack tegen. Ze valt als een blok voor hem. De twee krijgen een relatie en stappen in het huwelijksbootje. Het huwelijk blijft kinderloos, maar Jack heeft al wel een dochter uit een eerdere relatie. Troeta is dol op het meisje, ze is als een moeder voor haar. Intussen ligt Jack helemaal niet goed bij Troeta’s familie, vooral moeder moet niks van hem hebben. Maar Troeta is in de ban van haar geliefde en laat zich door niets of niemand van de wijs brengen. Ze is dan ook in alle staten als ze het vermoeden krijgt dat Jack stiekem rotzooit met Joyce Feenstra, die ze kent als een vriendin van haar tien jaar jongere zus Amalia. Als Jack voor een tijdje de gevangenis indraait, lijkt de rust even terug, totdat Troeta zich dus begint af te vragen voor wie haar man na de detentie zal kiezen.

Via Hyves, zeg maar de voorganger van Facebook, kan half Ridderkerk meegenieten van de fittie. In niet mis te verstane bewoordingen laat Troeta weten wat ze van haar liefdesrivale vindt. “De grootste kankerhoer die er op Ridderkerk woont ben jij. Als je denkt je bij je moeder te verstoppen, hahaha die is nog dommer dan jij. Twee hoeren in een nest, ik vind jou kakkerlak.”

Ook Joyce laat zich niet onbetuigd. Zo schrijft ze: “Beste mensen, bij dezen wil ik jullie laten weten dat ik ruzie heb met iemand uit Ridderkerk, een vrouw! Het draait allemaal om een man met wie ik jarenlang omging. Ik zag hem als mijn grote broer en meer niet. De vrouw is met hem getrouwd en kan er niet tegen dat we met elkaar omgingen... Ik voel me klote dat ze vieze dingen over me zegt, dus bij dezen heb ik jullie geïnformeerd. Liefs, groetjes, Joyce.”

Sms’en onder dwang

Het is uiteindelijk Joyce die het initiatief neemt om de zaak uit te praten. Begin juli 2007 stuurt ze Troeta meerdere sms’jes, allemaal bedoeld om tot een afspraak te komen. Uiteindelijk stemt Troeta toe. Op de avond van vrijdag 6 juli rond 20.00 uur staat ze voor de deur, samen met haar zus Amalia, met wie Joyce bevriend is. Maar de zussen zijn niet alleen maar gekomen om te praten, ze willen Joyce een lesje leren. Om haar te intimideren hebben Troeta en Amalia donkere kleding aangetrokken. Eenmaal binnen gaat het snel mis. Troeta ziet op de schoorsteenmantel spekstenen beeldjes staan, precies van het soort dat haar man Jack maakt en waarvan ze er zelf ook een paar had gekregen. Troeta ziet het als het ultieme bewijs dat er inderdaad iets speelt tussen Joyce en haar echtgenoot. En dan escaleert het snel. De toch al gespannen sfeer slaat om in pure horror. Troeta dwingt haar rivale om een sms naar haar moeder te sturen met het bericht dat ze bij een vriendin blijft slapen. Vervolgens moet Joyce haar mobieltje uitzetten en twee afscheidsbrieven schrijven, één voor haar vader en één voor haar oma. Joyce heeft hiermee haar doodvonnis geschreven en weet wat haar boven het hoofd hangt.

Volgens Amalia, die getuige was van het tafereel, vraagt Joyce dan aan Troeta: “Doe jij het of moet ik het zelf doen?” Het wordt het laatste. Troeta dwingt haar rivale pillen in te nemen en deze weg te spoelen met een vloeistof waarvan Joyce zegt dat het bleekwater is. Na een tijdje vraagt Troeta of ze ‘al iets voelt’. Maar nee, Joyce voelt eigenlijk niets. Dan loopt Troeta naar de keuken en komt ze terug met een snoer.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het vanaf woensdag in de nieuwste Panorama of kijk morgen op Blendle.