Op de cover: de buikblokjes van Bekende Nederlanders

Nick Schilder

‘Ik eet geen paling meer, dat is best een stap’

Nick Schilder, hij van Simon, wilde het al heel lang: op de cover van het mannenblad komen. Niet zozeer uit ijdelheid, maar vooral omdat hij aan iedereen wilde bewijzen dat een veganist er óók heel goed uit kan zien. Hij viel eerder dit jaar 14 kilo af, kreeg er twee kilo aan spieren bij (dus netto 16 kilo vet foetsie) en kocht een hele stapel bladen. Zo kunnen de kleinkinderen later zien hoe strak opa ooit in zijn vel stak.

“Ik begon in 2010 met krachttraining en zag in de gym een Men’s Health staan tegen de wand, met een gespierd covermodel. Toen heb ik mezelf voorgenomen: dit wordt mijn einddoel. Maar het heeft best nog lang geduurd voordat ik echt de daad bij het woord voegde. In 2011 werd ik vader, beleefde flink wat tropenjaren, had het heel druk qua werk, dus dat combineren met hard trainen zat er gewoon niet in. Ik liep er wel steeds mee rond in mijn hoofd. Maar het lukte me gewoon niet om de echte motivatie te vinden.

Ik vroeg me steeds af: waarom zou ik nou zo’n drie, vier maanden all the way gaan? Waarvoor eigenlijk? Om iets aan een ander te bewijzen? Op een cover laten zien hoe gespierd je bent, is toch ook een beetje haantjesgedrag, althans zo voelde het voor mij. Daar had ik wat moeite mee. Op een bepaald moment raakte ik dat gevoel kwijt, stond ik er helemaal niet meer zo negatief tegenover, want ik werd toch altijd positief gestimuleerd door die covers.

‘Tijdens een lunch met wat vrienden was ik de pispaal, want ja, waarom bestelde ik dat konijnenvoer? Had ik weleens een veganist gezien die er goed uitzag? Dat werd mijn drive’

Maar ik wilde voor mezelf de juiste, intrinsieke motivatie hebben. Vorig jaar was ik lunchen met wat vrienden, ik was toen precies anderhalf jaar vegan. Ik was de pispaal, want ja, waarom bestelde ik ‘dat konijnenvoer’? Had ik weleens een veganist gezien die er goed uitzag? Die hebben toch allemaal magere bleke bekkies? Nee, ze hadden allemaal aan tafel nog nooit een gezonde veganist gezien. Toen dacht ik bij mezelf – ook al omdat ik me best verdiept had in dat dieet en die lifestyle – dat het absolute onzin was van die jongens. Veel topsporters en krachttrainers zijn vegan en zien er prima uit. Hé, dacht ik, nu heb ik een goede motivatie te pakken. Ik kan nu echt wat laten zien en kan misvattingen doorbreken. Dat werd mijn drive.

Ik besloot drie maanden all the way gaan, dat sowieso, qua voeding en qua training. En ik wilde het onder de allerbeste begeleiding doen. Toen heb ik Men’s Health gebeld. Ik heb gevraagd naar de beste begeleider, maar ik zei er meteen bij: ik ga zelf aan de slag, in eigen beheer. Ik wilde het helemaal zelf doen en rekende er niet op dat ik op de cover zou komen.

‘Dan moest ik weer vijf gram meer zout eten, dan weer geen water na achten...’

De redactie reageerde enthousiast: ze vonden mij een bekende naam en mijn verhaal interessant, of ik ze op de hoogte wilde houden. Dat zou ik doen, maar ik wilde niets toezeggen. Straks krijg ik corona, of iemand in mijn omgeving, en wordt het toch weer niks. Toch hebben we een deadline met potlood genoteerd. En twee weken van tevoren zag ik dat mijn shape met sprongen vooruit was gegaan en ik zei: let’s go, nu wordt het ook definitief een ja en kwam ik op de cover van het februari-nummer. Maar dat is nooit het primaire doel geweest. Ik wilde een overall kentering in mijn leven en ik wilde laten zien wat er allemaal kan met een vegan-dieet.

Ik denk dat mijn voorgangers mij ook wel geïnspireerd hebben om dit te doen. Simon natuurlijk, in 2016, maar ook Henry Schut en Arie Boomsma, al die mannen die ik persoonlijk ken vanuit ’t wereldje, maakten het toch ook wel bereikbaarder voor me. Maar ik wil vooral mijn begeleider Jasper Schmitz noemen. Hij is meervoudig Benelux-kampioen natural bodybuilding en ik heb zoveel aan hem gehad. Hij ziet alles; of ik rijst of aardappels had gegeten, of ik slecht had geslapen, of ik qua training te veel van mezelf vroeg…. Dan moest ik weer vijf gram meer zout eten, dan weer geen water na achten, de man is zo van de details! En wat ik ook belangrijk vind, die boodschap wil ik ook overbrengen: als je een goed dieet implementeert, heb je daar zoveel profijt van. De meeste mensen eten niet goed en 99 procent van de tijd steken ze in hun vaste rondjes in de sportschool die bijna niks met ze doen. Leer nieuwe oefeningen, volg een goed eet- en drinkschema, zorg voor betere leefgewoonten, dat is zo belangrijk. En nee, een personal trainer hoeft niet. Jasper begeleidde mij, maar ik heb hem misschien twee keer in levenden lijve gezien. Maar hij heeft alles goed uitgelegd. Verder heb ik alles zelf gedaan, met heel simpele middelen. Gewoon met dumbells en een halter op zolder. En met een mat, voor de grondoefeningen. Ik kreeg vaak te horen: ja, jij kan makkelijk een personal trainer betalen, jij hebt makkelijk praten. Maar dat is dus niet wat er gebeurde.

Ik heb hard gewerkt om dit resultaat te behalen en ik ben veganist, dus eet ook al twee jaar geen paling en haring meer. Voor een Volendammer best wel een stap.

Maar ik voel me beter dan ooit; ik heb echt de beste twee jaar van mijn leven tot nu toe. En nee, patat hoef ik ook niet, daar heb ik nooit naar getaald.

De reacties? Een hoop mensen vonden het way too much, mijn sixpack vonden ze te veel van het goede. Maar de meesten vinden het stoer dat ik deze uitdaging ben aangegaan. Jan Smit vond het te gek. Kees Tol maakt me nog steeds belachelijk omdat ik geen kaas eet. Nu vindt hij mij geen echte kerel meer. Al dat vegan en organic, dat hippe, daar heb ik niks mee, zegt hij dan. Ach, tuurlijk worden er veel grappen over gemaakt. Intussen heb ik een hele stapel op zolder liggen, die geef ik ooit aan mijn kleinkinderen. Zo van: zo zag opa er vroeger uit. Ik ben er ook echt wel trots op. Het is mooi en goed om met gezondheid bezig te zijn, want we gooien er in Nederland best wel met de pet naar. Het is goed dat zo’n blad hier aandacht voor heeft.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.