Moorddossier: De Spiritusmoord

De flat aan het Immerlooplein in Arnhem staat er niet meer. Gesloopt in 2008. Maar tegen de herinneringen aan Melissa Ulrich is geen sloopkogel opgewassen. En anders is er wel het gedenkteken, een hart van mozaïek, dat de toevallige voorbijganger bij het nekvel grijpt. Want het drama dat zich hier zestien jaar geleden heeft afgespeeld tart elke beschrijving. We hebben het over ‘De Spiritusmoord’, een term die het ergste al doet vermoeden. Het is de middag van maandag 22 mei 2006. Een frisse dag, met weinig zon en af en toe een spatje regen. De maand waarin de nog jonge Mark Rutte wordt verkozen tot lijsttrekker van de VVD. Maar politiek is niet waar de interesses van de 19-jarige Melissa Ulrich uit Arnhem liggen. De ietwat verlegen leerling-kapster is die middag op bezoek bij haar moeder. Ze kletsen wat en Melissa geeft aan dat ze zich niet zo lekker voelt door een zeurende pijn aan een verstandskies. “Blijf dan hier slapen,” stelt haar moeder voor. Maar dat wil Melissa niet. Liever gaat ze gewoon naar haar flatje aan het Immerlooplein, waar ze sinds kort samenwoont met haar vriend Daniel en hondje Chico.

De Arnhemse is al vier jaar met de geboren Italiaan en is verblind door liefde, dit tot ongenoegen van haar familie. Daniel wekt namelijk niet de indruk de relatie al te serieus te nemen. Maar Melissa is blij met haar leventje, al is het niet altijd pais en vree. Een week eerder bijvoorbeeld is er nog gedoe geweest tussen Daniel en een vriend van hem, de 23-jarige Orleando A. Daniel had A. ervan beschuldigd dat hij tijdens een bezoekje een fotocamera en een bos sleutels had gejat. Gewapend met een tafelpoot als knuppel was Daniel naar Orleando’s huis gegaan om verhaal te halen. De situatie was dusdanig uit de hand gelopen dat de politie eraan te pas moest komen om de mannen uit elkaar te halen.

Melissa vindt het allemaal maar niks, dat gedoe tussen de mannen.

Ze houdt van rust en harmonie. Vrienden beschrijven haar als een zachtaardig meisje dat weinig uitgaat. Niet roken en niet drinken.

Haar grote droom is om een goede kapster te worden. Daarom loopt ze stage bij een salon in de Steenstraat, in het centrum van Arnhem. Die stageplek doet Melissa goed; niet alleen helpt het haar om haar droom te verwezenlijken, ook is het een boost voor haar zelfvertrouwen. “Daar kwam ze in contact met mensen en dan móest ze wel praten,” zo zou Melissa’s moeder Madelein later zeggen. “Ze was echt een meisje van huisje, boompje, beestje. Elke dag vroeg ik haar: Melis, hou je nog een beetje van mij?”

Als Melissa die avond van maandag 22 mei na het bezoek aan haar moeder thuiskomt is er niets dat wijst op een naderend onheil.

Het akkefietje tussen haar vriend Daniel en Orleando is ze al vergeten en bovendien heeft ze andere zorgen; haar kiespijn. Die zeurt maar door en is zo erg dat het haar uit de slaap houdt. De volgende ochtend, het is inmiddels dinsdag 23 mei, voelt Melissa zich nog altijd zo beroerd dat ze zich ziek meldt voor haar werk. Ze blijft in bed, met pijnstillers onder handbereik. Ze zal alleen thuis zijn die dag, met hondje Chico als enige gezelschap. Vriend Daniel heeft namelijk afgesproken om met zijn vader een dagje naar Amsterdam te gaan. Het belooft een saaie en stille dag te worden. Maar dan is daar opeens het geluid aan de voordeur.

UIT CAMERABEELDEN BLIJKT DAT DANIEL TEN TIJDE VAN DE MOORD OP HET STATION WAS, DUS HIJ KAN ONMOGELIJK ZELF DE DADER ZIJN GEWEEST

Tondeusesnoer

Het is een buurvrouw die om 10.51 als eerste het alarmnummer belt. Ze heeft vanuit de woning naast haar gegil gehoord. Nu gebeurt dat wel vaker, want er was nog wel eens ruzie daar op nummer 12, maar nu had het heel alarmerend geklonken. Ze had buurmeisje Melissa horen roepen:

“Maak me niet dood, maak me niet dood!”

Elf minuten later, om 11.02 uur, arriveren twee agenten bij de flatwoning. Er hangt rook binnen, tijd om op de brandweer of iemand met een sleutel te wachten is er niet, elke seconde telt. Een van de agenten trapt de deur in. Binnen, in de hal op de eerste verdieping, vinden ze de zwaargewonde Melissa. Ze zit onder de brandwonden en haar enkels zijn samengebonden met het snoer van een tondeuse, die er nog aan vast zit. Ondanks de zware verwondingen is Melissa bij kennis, met een alerte blik volgt ze de verrichtingen van de agenten. Eén van hen draagt de jonge vrouw naar buiten, maar door de hitte van de nog smeulende kleding moet hij haar buiten snel loslaten. Terwijl brandweer en ambulance zich naar het Immerlooplein spoeden, proberen de agenten Melissa gerust te stellen. Maar ze is niet meer te redden. Een half uur nadat ze uit de woning was gehaald moeten de agenten machteloos toezien hoe de jonge leerlingkapster op straat haar laatste adem uitblaast. Een drama met bijzonder veel impact, ook voor de dienders die heel wat gewend zijn. Bij het binnengaan in de woning was het al meteen duidelijk geworden dat er sprake moest zijn van een misdrijf. Niet alleen omdat het slachtoffer was vastgebonden, maar ook vanwege de opmerkelijke brandhaard. Het vuur leek zich te hebben beperkt tot Melissa’s slaapkamer en het bed waarop ze had gelegen. En vanaf zowel het bed als haar kleding was een onmiskenbare spiritusgeur vrijgekomen. Voor de politie alle reden om een Team Grootschalige Opsporing (TGO) op de zaak te zetten. Het onderzoek krijgt de naam ‘Terriër’ mee, een door de computer willekeurig gekozen naam, maar wel één die symbool staat voor de geestdrift waarmee het team aan de slag gaat. De eerste persoon op wie het team het oog laat vallen is Daniel, de man met wie Melissa samenwoonde. Het is bekend dat er regelmatig ruzies waren en ook weet de recherche dat Melissa’s familie niet echt enthousiast was over de relatie. Bovendien was er een week voor de moord nog een conflict geweest tussen Daniel en zijn vriend Orleando. Hield dit misschien indirect verband met het drama?

Als het team de gangen van Daniel nagaat komt er een interessant detail aan het licht. De man zou eerst pas op woensdag met zijn vader naar Amsterdam gaan, waarom was zijn plan veranderd en waren ze al op dinsdag gegaan? Daniel wordt stevig aan de tand gevoeld, maar uit niets blijkt zijn betrokkenheid. En uit camerabeelden blijkt dat hij ten tijde van de moord op het station was, dus hij kan onmogelijk zelf de dader zijn geweest.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.