Donderdag 31 augustus 2017. Het is zo’n dag waarop de zomer duidelijk op z’n einde loopt. De thermometer tikt met moeite de 20 graden aan en donkere regenwolken winnen het steeds vaker van de zon. Het is ook de dag waarop het Nederlands elftal in de kwalificatiereeks voor het WK een ongenadig pak slaag krijgt van Frankrijk door met 4-0 te verliezen. In Engeland wordt herdacht dat precies twintig jaar geleden prinses Diana verongelukte en voor de Amerikaanse staat Texas is het de dag waarop duidelijk wordt hoeveel schade de vernietigende orkaan Harvey heeft aangericht. Dichter bij huis is het voor de mensen uit Eindhoven en omgeving vooral de dag waarop de 35-jarige ‘man van staal’ Dennis Struijk (35) uit het leven wordt geschoten. Het gebeurt ‘s avonds laat, voor het huis van een vriend in het naburige Best bij wie hij net op bezoek is geweest. De daders hebben hem opgewacht en de Brabander heeft geen schijn van kans, al wist hij dat het vroeg of laat zou gebeuren. Struijks naam stond al jaren op een kogel.
Kort na de kille liquidatie pakt Panorama uit met een coverstory over de opvallende, goedlachse maar ook gevreesde Brabander. Daarmee wordt, hoe wrang het ook klinkt, voldaan aan een wens van Struijk. Hij realiseerde zich dat hij in geleende tijd leefde en deed daar luchtig over. Maar diep van binnen wist Struijk dat het elke dag afgelopen kon zijn. Drie eerdere liquidatiepogingen had hij al overleefd, een vierde was een kwestie van tijd. “Als ik dood ben moet er een stuk over mij komen in Panorama,” zei hij weleens grappend tegen zijn vrienden, waarschijnlijk niet beseffend dat het werkelijk zou gaan gebeuren.
Nu, vijf haar later, staan we opnieuw stil bij de dood van de markante Brabander. Want de zaak is nog altijd niet opgelost en de wonden bij familie en vrienden zijn nog niet geheeld. Maar veel animo om op de zaak terug te blikken is er niet. De één ziet er het nut niet meer van in, ‘want het wordt toch niet opgelost’, de ander heeft ‘geen zin om alles weer op te rakelen’ en de volgende stelt dat ‘we er Dennis toch niet mee terugkrijgen,’een constatering waar weinig tegen in te brengen is. Slechts een enkeling is bereid om bij de dood van Struijk stil te staan. En vaak op voorwaarde van anonimiteit, want er is nog altijd angst. “Zolang de daders nog vrij rondlopen, kun je maar beter op je woorden letten,” aldus een kennis van het slachtoffer.
Die angst is begrijpelijk. Want Zuidoost-Brabant is in de loop der jaren verworden tot een gebied waar liquidaties en intimidaties schering en inslag zijn. Het lijkt allemaal te draaien om conflicten in een xtc- en wietwereld, een enkele keer afgewisseld door een met kogels beslechte ruzie in de relatiesfeer. Politie en justitie lijken machteloos tegen de geweldsgolf, want de recherche stuit op een muur van stilzwijgen en ziet zich geplaatst voor een wirwar aan dwarsverbanden, connecties en criminele netwerken. “Er is soms geen touw van vast te knopen,” verzuchtte een rechercheur ooit. Met als gevolg dat de meeste zaken nog niet zijn opgelost.
Mooie vrouwen
Het is in deze gesloten en levensgevaarlijke wereld waarin Dennis Struijk zich laat gelden. Klein van stuk, maar voor niemand bang. Altijd goed verzorgd met een spierwit gebit. Trotse vader van twee kinderen. “En ook een goede vader,” aldus een ingewijde. “Hij ging voor ze door het vuur. Als hij in een kroeg met zijn meiden stond te bellen, was je hem even kwijt. Kinderen eerst.”
Struijks advocaat Marcel Heuvelmans noemt zijn cliënt ‘warm en vriendelijk’ en bagatelliseert Struijks reputatie als grote crimineel. “Dat was hij niet, helemaal niet. De omvang van zijn documentatie is beperkt.” Boef of niet, zijn levensstijl valt op. Voor de Belastingdienst verdient de Eindhovenaar op papier zo’n 70.000 euro bruto, maar zijn uitgavepatroon vraagt om een veelvoud daarvan. Hij rijdt een Mercedes, heeft via een katvanger een loft gehuurd in Eindhoven en gokt graag, waarbij hij stevig inzet. In een paar jaar tijd verzilvert hij bij het Holland Casino in Eindhoven zo’n 131.000 aan fiches.
Ook aan vrouwen geen gebrek, de ijdele en verzorgde Dennis ligt goed in de markt. Hij heeft een paar serieuze relaties, onder anderen met de moeder van zijn kinderen, maar ook losse scharrels, de ene verovering is nog knapper dan de ander. Maar een levenslang bestaan van huisje-boompje-beestje met op zaterdag de auto in het sop lijkt niet besteed aan Struijk. Te veel onrust, te veel verleidingen en niet te vergeten: te veel gevaar. Niet alleen voor de Brabander, maar ook voor de mensen in zijn directe omgeving. Want Struijk heeft vijanden, al is het voor iedereen een raadsel in welke hoek. Vragen daarover ontwijkt de Brabander behendig. “Dat weet ik toch ook niet jongen…” zegt hij dan. Vrienden geloven dat niet en die twijfel is er vijf jaar na dato nog steeds.“Hij moet het dondersgoed hebben geweten,” zegt één van hen. “Maar hij was niet bang en bleef zich gewoon in het openbaar vertonen. Het leek wel of hij Magere Hein uitdaagde.”
Dennis Struijk is pas 14 als duidelijk wordt dat een normaal burgermansbestaan niet voor hem is weggelegd. Hij houdt de school voor gezien en gaat het huis uit. Het is nu de straat waar hij zijn levenslessen zal opdoen. Dat begint nog netjes, als hulpje bij een viskraam. Een baantje dat hij via de vader van zijn vriendinnetje Gienie heeft bemachtigd. Dennis leert hoe hij haringen moet schoonmaken en is wekelijks op de markt in Woensel te vinden. Maar om dat nou jaren te blijven doen? Het begint te knagen bij Struijk. Want echt rijk word je er niet van en heel afwisselend is het ook niet. Nee, Dennis kent mensen die héél andere dingen doen en die er warmpjes bijzitten. Die mooie auto’s rijden en vaak uitgaan. Tijd om eens goed om zich heen te kijken.
Van een haringkar naar de criminaliteit, het lijkt een grote stap. Maar de Eindhovenaar heeft ‘m zo gezet. Hij kent wat jongens uit het milieu en de jongens kennen hém. Struijk is een kleine gifkikker die bikkelhard kan zijn als het moet.
Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.
- ANP, Opsporing Verzocht e.a.