Het NK papieren vliegtuigjes gooien: hoogvliegers, luchtfietsers en brokkenpiloten

Loekie Hoes haalt nog een keer diep adem. Als een dartpijl haalt ze haar munitie nog een paar keer op en neer, voordat ze afvuurt. De meeste ogen zijn vandaag op haar gericht. Ze wordt van cameraploeg naar kladblok gesleept, iedereen wil iets van haar weten. Dat is niet omdat ze een fenomeen is in deze discipline, althans niet dat ze zelf weet. Al die aandacht heeft meer te maken met haar geslacht. Ze is de enige vrouw in een deelnemersveld waar je vooral nerds verwacht. Dat laatste valt alles mee, maar daarover later meer. Loekie zet haar voeten stevig neer, haalt haar papieren vliegtuig naar achter en gooit haar creatie dan weg. De poging is allesbehalve indrukwekkend, al na 5,2 meter crasht haar vlucht. Ze gaat terug naar de tekentafel, want iedereen krijgt twee pogingen.

Extra spuug

Een Nederlands kampioenschap papieren vliegtuigjes gooien: het klinkt als een verlate 1- aprilgrap, maar kijkend naar de vouwtafel zien we dat dit een bloedserieuze zaak is. De piloten moeten hun vliegtuig ter plekke in elkaar knutselen en dat blijkt een hele kunst. Een extra boogje hier, wat spuug daar, nóg een vouw. Het is apart om de deelnemers zo fanatiek bezig te zien met iets wat vroeger op school ten strengste verboden was. Maar dit is dan ook de crème de la crème van de papieren vliegtuigjes. De gooiers hebben zich voor deze finale geplaatst op een van de voorrondes in Groningen, Twente, Amsterdam of Delft. Er wordt gestreden op twee onderdelen: langste vliegtijd en de verste afstand. Lees deze zin gerust twee keer, maar niet minder dan 62 landen doen mee aan deze door Red Bull bedachte wedstrijd, die voor het laatst werd gehouden in 2019. Officiële naam: Red Bull Paper Wings. Er zijn vandaag twee tickets te verdienen voor het WK in Oostenrijk en met die wetenschap begrijpen we het fanatisme al wat beter.

Afgaande op de creaties aan de vouwtafel zetten we ons geld op Bruno Silva (23). Vanwege zijn nationaliteit, Portugees, en de wetenschap dat Nederlanders zich nou eenmaal altijd stukbijten op Portugezen, maar ook zeker vanwege zijn ontwerp. Dat lijkt zo weg te zijn gelopen uit een brochure voor schaalmodellen. “Mijn geheim? Dat er geen geheim is.” Hij studeert nu een klein half jaar aan de Universiteit van Twente. Zijn professor stimuleerde hem mee te doen aan de voorronde. Hij bleek een natuurtalent, al weet hij dat hoogmoed voor de val komt. “Je moet dit ook niet te serieus nemen, niet té gefocust zijn. Maar ik ben wel benieuwd hoe ver ik kan komen.”

Dan wordt Silva naar voren geroepen. De SugarCity is het decor van deze finaledag, een rauwe fabriek in Halfweg, dicht bij Amsterdam. De baan waar de papierpiloten op gooien ligt precies naast de muur. En dat blijkt funest voor Silva, die meedoet aan het onderdeel langste vlucht. Het lijkt alsof hij stiekem een propeller in zijn vliegtuig heeft verstopt, zo mooi en zonder enige turbulentie zweeft zijn A4’tje door de fabriek. Maar dan maakt de muur een einde aan de vlucht. Als het vliegtuig iets raakt, wordt de tijd gelijk gestopt. Silva scoort toch nog bijna zes seconden, maar er zat veel meer in. Hij laat een filmpje zien op zijn telefoon, een vlucht uit de voorronde. Niet onderbroken door muren vliegt zijn prototype daar tien tellen door de lucht. Dus ja, hij is nu enigszins teleurgesteld. “Op naar de volgende kans.”

Hink-stap-sprong

Er doen vrijwel alleen studenten mee, logisch ook aangezien de voorrondes op universiteiten werden gehouden. Dat merk je aan de sfeer. Uit Groningen is een volle bus gekomen om een studiegenoot te steunen. Sommige deelnemers hebben zich gekleed in een uitdossing waarmee je alleen tijdens carnaval niet voor lul loopt. Zo lijkt het soms net alsof er een aflevering van Te land, ter zee en in de lucht wordt opgenomen in een studentenkroeg. Er doen wel nerds mee, maar minder dan verwacht. Veel buitenlandse studenten ook, uit onder meer Finland, Spanje, Hongarije en Portugal. Zo is het eigenlijk al een klein WK.

De meeste piloten zien er zelf ook de onzin van in, maar als je meedoet, wil je nou eenmaal winnen.
De relativering lijkt ver weg als je naar de baan kijkt, want dan waan je jezelf op de Olympische Spelen. De afstanden staan net zo minutieus aangegeven als bij het kogelstoten of het hink-stap-sprong. Met een ingewikkeld apparaat wordt de exacte afstand van het papieren vliegtuig gemeten, maar dat is in de eerste ronde ook wel te bepalen met het blote oog. ‘The sky is the limit’ staat op een spandoek, maar de praktijk is anders. Jawel, de enige vrouwelijke deelnemer staat in de pauze bovenaan. Haar poging kwam amper verder dan vijf meter, maar het is wel het enige vliegtuig dat binnen het parcours landde.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.