Monique des Bouvrie: 'Jan heeft het daarboven beregezellig'

Je huis staat te koop.

“Ja, leuk hè? Zodra de verkoop rond is, vertrek ik naar Amsterdam. Daar wil ik helemaal opnieuw met een pand beginnen. Iets wat ik naar eigen smaak kan verbouwen en inrichten. Net zoals de nieuwe bewoners van m’n huidige huis in Naarden dat ook kunnen. Ik heb daar totaal vrede mee. Het is dan aan hen om er mooie, nieuwe herinneringen te maken. Die van mij neem ik mee in gedachten. Net als de kinderen. Zij zijn hier opgegroeid en nemen dus afscheid van het ouderlijk huis.”

Het huis werd ooit gekocht voor 3 ton, nu staat het te koop voor 10 miljoen!

“Toen Jan het 37 jaar geleden kocht, was het niets meer dan een heel klein zomerhuisje, ontworpen door Willem Leliman, die ook het Noord-Zuid Hollandsch Koffiehuis voor het Centraal Station in Amsterdam maakte. Bovendien praat je over een heel andere tijd, waarin de waarde van geld anders was dan nu. Ook hebben we er in de loop der jaren ruim 2 hectare grond bijgekocht. Dat weegt allemaal mee. Dit huis is altijd een ware testlocatie voor ons geweest. Wat we bij klanten realiseerden, probeerden we eerst hier uit. Met als eindresultaat het pand dat er nu staat.”

‘Ik ontmoette Jan op een woensdagmiddag. Nog diezelfde avond stonden we op de A1 te zoenen en zette ik de scheiding met m’n toenmalige partner in gang’

Waarom trekt Amsterdam?

“Ik kom er al sinds mijn achttiende en ken de stad op mijn duimpje. Ik zie Naarden bijna als een soort buitenwijk van onze hoofdstad.

In 25 minuten zit je er en dat is in mijn geval bijna dagelijks. Mijn meeste vrienden wonen er. Daar een nieuw leven opbouwen voelt als een logische volgende stap.

Ik heb geen haast met de verkoop, voor mij alleen is het echter te groot. Zodra dit huis een nieuwe eigenaar heeft, ga ik rondkijken naar iets nieuws.”

Ligt het voor de hand om te zeggen dat je nieuwe woning veel witte en zwarte elementen zal bevatten?

“Ja, want wit en zwart zijn goede dragers van kleur. Je moet af en toe dingen in huis hebben waarvan kan worden gedacht: klopt dit nou wel of niet? Aan mijn muur hangen veel XL-objecten. Zoals de ruim twee meter lange zilveren lepel van Studio Job en een naaktportret van Jane Fonda, van de hand van Just Jeakin, de regisseur van de eerste Emmanuelle-film, en opgebouwd uit vier lagen perspex. In de tuin van ons huis in Saint-Tropez staat ook nog een enorme blauwe stier. In kleding maak ik af en toe gebruik van rood. Al draag je maar een rode broek, rood overhemd of ondergoed, je zult merken dat het een bepaald soort power in je naar boven brengt. Puur en alleen door het aan te hebben.”

Wanneer ‘pakte’ dit werk je?

“Ik ben altijd creatief geweest. Als kind was ik veel met m’n handen bezig en schilderde ik eigenhandig m’n kamer. Het heeft, denk ik, zo moeten zijn dat ik Jan ooit ontmoet heb. Op een woensdagmiddag bij Brasserie van Baerle in Amsterdam. Nog diezelfde avond stonden we op de A1 met elkaar te zoenen en zette ik de scheiding met m’n toenmalige partner in gang. Twee jaar later waren we getrouwd. Jan heeft me heel veel bijgebracht en echt leren kijken naar ruimtes en indelingen. Sinds die beginperiode heb ik langzaamaan m’n eigen smaak ontwikkeld.”

Wat zou je zijn geworden zonder die ontmoeting bij van Baerle?

“Dat zou ik bij god niet weten. Echt niet. Dingen lopen zoals ze lopen en je gaat mee in een bepaalde flow. Daardoor ontstaat er iets. Omdat ik in mijn hoofd continu met ontwerpen bezig ben, straal ik ook uit dat ik er happy mee ben.

Ik heb nooit een plan B gehad, al zou ik zonder Jan denk ik ook wel iets voor mezelf hebben opgericht, wat dan ook. Ik kom uit een echte ondernemersfamilie en dat type mens pakt alle kansen.”

Je hebt dus een goed voorland?

“Zeker weten. Kijk naar mijn vader die vorig jaar, op z’n 84ste, nog ‘even’ naar Curaçao is geëmigreerd.

Daar is hij nu bijna klaar met de verbouwing van zijn nieuwe huis, waarna hij leuke, kleine pandjes wil gaan opkopen en opknappen. Tuurlijk, zei ik hem, lekker doen!

Ga voor waar je gelukkig van wordt en doe het nu. Wees niet te veel met de toekomst bezig, door bijvoorbeeld je huis zo in te richten dat er mogelijk ooit een traplift in gebouwd kan worden.

Come on, zeg! Wie zegt dat dat überhaupt gaat gebeuren? Alles draait alleen maar om het hier en nu. En morgen? We don’t know!”

Achterover leunen en reflecteren kan toch ook weleens lekker zijn?

“Dat doe ik ook wel. Ik ben nu zover dat ik van mezelf niet elke zaterdag meer aan het werk hoef. Dan pak ik een terrasje, maak ik een reisje of doe ik op een heel langzame manier boodschappen. Dat mag echter ook weer niet té lang duren. Jan zei weleens dat ik een afwijking heb. Als hij naast me kwam zitten, stond ik dikwijls op om wat anders te doen. Even met iemand bellen, of zo. Ik ben gewoon geen zitter. Ik ben van de actie. Er moet constant iets gebeuren, anders ga ik me vervelen. En omdat dat vrijwel nooit voorkomt, ken ik het woord ook eigenlijk niet. Vervelen, wat is dat?”

Je hebt gewoon geen rust in je kop...

“Vraag me niet om meteen in slaap te vallen zodra ik in bed lig, want negen van de tien keer ben ik gesprekken die ik die dag gevoerd heb aan het herhalen en analyseren. Dat is niet iets wat ik even kan uitzetten. Ik kan op een of andere manier niet direct de kalmte vinden om op een rustige manier en met een leeg hoofd in slaap te vallen. Volgens mij hebben meer mensen daar last van.”

Benieuwd naar de rest van het interview? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.