Met de lookalike van Lucky Luke naar Comic Con

Eigenlijk zou Comic Con eind vorig jaar ook plaatsvinden, in Rotterdam, maar zoals bij zoveel evenementen gooide corona roet in dat eten. Tot frustratie van Rutger, van wie precies op dat moment zijn eerste eigen stripalbum uitkwam. En overigens ook tot teleurstelling van enkele anderen, zoals met name ‘De Daltons’, die Rutger al enkele malen per whatsapp hadden gevraagd of hij er ook bij zou zijn. Nu het eindelijk weer kan, laten die Daltons het echter afweten. “Een van hen heeft nu een hanekam, ik denk dat hun dagen als de Daltons geteld zijn,” vermoedt Rutger.

Het is iets voor elf uur. Met enige haast beent Rutger in zijn Lucky Luke-outfit richting de stand van het Stripschap. Althans, we lopen ‘een richting’ op. De goede blijkt het lang niet te zijn. Hij wordt bij de stand verwacht om handtekeningen te zetten in ofwel zijn eigen stripalbum dan wel op de tekening die hij voor het Stripschap heeft gemaakt en waarvan een print te koop is. Het is de bedoeling dat dit een traditie zal worden. Een paar maal per jaar maakt een bekende of onbekende striptekenaar zo’n getekende print die dan in beperkte oplage verkocht wordt. En Rutger mocht die traditie dus aftrappen.

Lucky Luke is in de stripverhalen zelden op ongeduld te betrappen, maar zijn lookalike kan op het moment dat we de stand van het Stripschap maar niet kunnen vinden dat voorbeeld moeizaam volgen. “Ik heb echt een hekel aan te laat komen,” zegt hij, terwijl we her en der hobbits en stormtroopers aanschieten om de weg te vragen. En dan wordt hij ook nog om de haverklap halt gehouden, omdat mensen met hem op de foto willen. In eerste instantie gaat hij geduldig op die verzoeken in, daarna al wat gehaaster om zich uiteindelijk al verder lopend te verontschuldigen: “Later, ik moet nu ergens zijn. Sorry.”

Oud omaatje

Comic Con heet het evenement, maar de comic – het stripboek – is langzaamaan verworden tot het oude omaatje van de beurs. Er zijn nog liefhebbers, natuurlijk. Maar de ouderwetse strip is toch aardig verdrongen door de helden uit scifi- en fantasyfilms en dito tv-series.

En ook de personages uit games zijn populair. Dat zorgt er mede voor dat juist Rutger er deze zaterdag enorm uitspringt. De ‘verkleedpartijtjes’ vormen een groot deel van de charme van Comic Con, maar veruit het merendeel van de aanwezigen loopt verkleed als Star Wars-personage of Mar-vel-held of gaat gehuld in andere vaak ingewikkelde scifi-kostuums. Vrouwen hebben een voorkeur voor Japanse anime-stripfiguren.

‘EEN PAAR JAAR TERUG HEB IK DE SWITCH GEMAAKT VAN KUIFJE NAAR LUCKY LUKE. DAT SLOEG GELIJK IN ALS EEN BOM’

Een ouderwetse stripheld is bijna nergens te bekennen. De felle kleuren van Lucky Luke steken ook nog eens extra af.

Rutger maakte oorspronkelijk zijn opwachting op deze evenementen als Kuifje. “Dat is qua stripfiguren mijn grootste held. Maar een paar jaar terug heb ik de switch gemaakt naar Lucky Luke. In 2017 bezocht ik voor het eerst een beurs als Lucky Luke. Dat sloeg eigenlijk gelijk in als een bom.” Even had hij overwogen Asterix te worden. Maar het werd dus de poor lonesome cowboy, a long way from home. Het langwerpige gezicht van Rutger blijkt goed te matchen met de revolverheld. Dat gekoppeld aan de precieze manier waarop hij zijn kostuum bij elkaar heeft gevist, levert een gelijkenis op die weinig ruimte laat voor twijfel: daar loopt Lucky Luke! “Ik dacht, na twee keer Kuifje, laat ik eens wat anders proberen. En mijn versie van Lucky Luke sloeg dus aan. Zo had ik bijvoorbeeld al snel een rolletje als Lucky Luke te pakken in een NS-commercial.”

Op Comic Con werd hij een bekende verschijning. Ook hier achter zijn tafeltje, waar hij geduldig wacht op mensen die een stripalbum of een litho met zijn tekening willen kopen, wordt hij om de haverklap herkend. “Hé Rutger,” roept de 29-jarige Kirsten, die bij navraag verkleed blijkt te zijn als Agent Carter. Eerder was ze al eens Sneeuwwitje en Franka.

‘WE VORMEN EEN HELE HECHTE GEMEENSCHAP. ALS DEZE MENSEN IETS NIET ZIJN, IS HET EENZAAM. WE KENNEN ELKAAR BIJNA ALLEMAAL’

“Ik wilde een hobby. Toen dacht ik: ik ga naaien. Maar wat ga ik dan naaien? Nou, cosplay-kostuums dus,” legt ze uit. Ook (een vrouwelijke door de 54-jarige Truus uit Meppel vormgegeven) Obelix, een van de weinige andere ouderwetse striphelden vandaag, begroet hem joviaal. “Hé, Rutger!” “Ha, Obelix!

Dat is lang geleden!”

Lang werden deze cosplayers weggezet als sneue nerds, zonder sociaal leven. “Zeker in het begin werd er lacherig over gedaan,” weet Rutger. “Het is erg makkelijk deze mensen voor gek te zetten. Maar het is een hobby. En we vormen een hele hechte gemeenschap. Als deze mensen iets niet zijn, is het eenzaam. We kennen elkaar bijna allemaal. In Amerika is het al jaren een populair evenement.

Hier is het nog wat onbekend, en onbekend maakt onbemind. Ze snappen de passie niet van de mensen die zich verkleden en zetten ze dan maar weg als ‘die gekkies’. Maar het is gewoon een hobby. Net als vissen of wat dan ook.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.