Waarom gaan we naar Mars?

Zeg broer, heeft ruimtevaart nut?

“Dat ligt er maar net aan. Als je ruimtevaart ziet als een technologie die je in staat stelt om voorwerpen buiten de dampkring te brengen – denk aan satellieten – dan zeg ik: ja. Dankzij satellieten hebben we bijvoorbeeld gps op onze telefoon en navigatie in de auto. Dus is het zinvol om met behulp van rakettechnologie een netwerk van satellieten de ruimte in te brengen, bijvoorbeeld voor internet? Absoluut! Sterker nog, we kunnen er zelfs een verdienmodel aan hangen: satellieten leveren geld op. Dus ja, het hoort bij de economische activiteiten. Het is normale vooruitgang. In die zin is ruimtevaart uiterst zinvol.”

Op naar Mars dan!

“Ho, wacht. Ik ben enkel lyrisch over satellieten en ruimtesondes. En dan vooral als die in een baan om de aarde draaien. Als je onze planeet als een wereldbol in je handen houdt, dan vliegen ze vaak niet meer dan een centimeter boven het aardoppervlak. Satellieten bevinden zich dus niet buiten de aantrekkingskracht van de aarde. Ze blijven bijna eindeloos hun rondjes draaien omdat er geen luchtweerstand is. Ze ‘vallen’ zogezegd voortdurend om de aarde heen. Maar een echte ruimtereis –dus een mens diep de ruimte in brengen, buiten de aantrekkingskracht van de aarde – is een heel ander verhaal.”

Want…?

“Een mens meenemen op een ruimtereis creëert onvoorstelbaar veel extra complicaties en risico’s. Waarom zou je die moeite willen nemen? Wat heeft het voor zin om een mens buiten onze dampkring te brengen als je tegen een fractie van de kosten geautomatiseerde meetapperatuur die reis kan laten maken?”

Nieuwe einders verkennen! Dat zit in de aard van de mens. Toen Columbus naar Amerika ging, verklaarde ook iedereen hem voor gek.

“Die vergelijking is complete flauwekul. Als er in de tijd van Columbus robots en onbemande vaartuigen hadden bestaan, dan had men zeker gezegd: Een mens ver de oceaan op sturen is veel te kostbaar en veel te gevaarlijk, we doen het wel met een onbemand vaartuig. Vervolgens was een elektrisch bootje gefabriceerd met allerhande apparatuur en camera’s aan boord, zodat er geen enkele reden zou zijn om Columbus en zijn zeelieden de oceaan op te laten gaan. En op die manier zou Amerika evenzogoed ontdekt zijn, daar was de aanwezigheid van zeelieden niet voor nodig. Zo is dat ook met Mars. Waarom daar een mens laten rondlopen als je alles wat die mens kan doen ook door een robotje kunt laten opknappen?”

Eeuwen geleden vertrokken de eerste kolonisten naar Amerika. Zij hebben die nieuwe wereld helemaal ontgonnen. Dat gaan we ook doen met Mars.

“Maar Amerika is gewoon de aarde! Ik heb met verbazing gelezen dat er mensen zijn die zeggen: Ik wil wel vrijwillig mee op een enkele reis naar Mars en daar de rest van mijn leven blijven. Dan ben je echt van alle goede geesten verlaten. Ik vertel het nog maar eens ten overvloede: je wordt dus niet meer teruggehaald naar aarde, want dat is veel te ingewikkeld en te duur. Al die zogenaamde Marsvaarders melden zich juichend aan voor eenzame opsluiting en een daaropvolgende gruwelijke dood. Waanzin.”

Doe niet zo gek, het wordt daar op Mars gewoon een Big Brother-huis.

“Mensen hebben het romantische idee dat zij dan de nieuwe Columbus worden. Zo van: ik ga Mars verkennen en word onsterfelijk beroemd. Maar je gaat een marteldood tegemoet! En mócht je niet binnen enkele weken of maanden aan je eind komen, dan is je lot nog erger.

Tientallen jaren slijten in volstrekte eenzaamheid. Want hier op aarde gaat het leven gewoon door. Zit je dan, voor de rest van je leven in eenzame opsluiting. Het is een volstrekt uitzichtloze situatie. Zelfs een normaal gesprek met iemand op aarde is onmogelijk, vanwege de tijdsvertraging van gemiddeld zo’n veertien minuten. Euthanasie zal een populaire bezigheid worden op Mars.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.