Dries Roelvink: 'Ik werd betaald van het losgeld van de Heineken-ontvoering'

Dries, in november heb je je autobiografie gepresenteerd. Je vertelde dat er een enorme opkomst aan cameraploegen en fotografen was. Hoe verklaar je die enorme mediabelangstelling?

“Dat had onder meer te maken met het lawaai waarmee ik een half jaar eerder al was begonnen over het boek. Af en toe liet ik wat flarden los op sociale media en dropte ik eens wat van de inhoud in een interview. Zo warm je de boel een beetje op, hè? Daarnaast heb ik in dertig jaar tijd natuurlijk ook wel een soort netwerkje opgebouwd van journalisten en fotografen die zowat vrienden van me zijn geworden. Die willen dan op hun beurt ook graag aandacht aan mij besteden en ze weten: bij Dries wordt het altijd gezellig. Zoiets wordt bij mij nooit een zakelijke, saaie aangelegenheid waarbij niks gebeurt. Er waren hapjes, drankjes, muziek en bijzondere mensen.”

Je hebt het zelf geschreven toch?

“Klopt. Ik had al eerder een boek geschreven, Toverballen in 2010. Toen werd ik 50 jaar. Ik had dat boek gemaakt op aanraden van Piet Römer, met wie ik in de Amsterdamse Maasstraat geregeld in de delicatessenzaak Warmolts zat met een broodje en een glaasje wijn. We voerden dan lange gesprekken en vertelden sterke verhalen aan elkaar. Piet adviseerde me toen om al mijn verhalen eens op te schrijven; dat heb ik toen gedaan. Het kwam uit bij een wat kleinere uitgeverij en er werd wat minder ruchtbaarheid aan gegeven; er zijn er toen zo’n vijfduizend van verkocht. De stukken uit mijn jeugd heb ik enigszins herschreven voor mijn nieuwe boek. Maar ik vertel vooral wat er allemaal is gebeurd vanaf mijn 50ste tot aan mijn 62ste. In die twaalf jaar heb ik nogal wat beleefd.”

Heb je bepaalde onderwerpen gemeden?

“Nou, ik ben altijd vrij openhartig, je zou me met een knipoog naar de recent verschenen uitgave ‘een open boek’ kunnen noemen. Maar sommige verhalen gaan niet alleen over mij; er komen ook anderen in voor. Die wil ik er niet in betrekken. Als ik bijvoorbeeld schrijf over bepaalde relaties die ik heb gehad, noem ik niet de namen van die dames. Het is niet leuk voor vrouwen die nu zelf man en kinderen hebben, om terug te lezen dat ze ooit het bed met Dries Roelvink hebben gedeeld. Dus dat heb ik weggelaten. Verder heb ik getwijfeld of ik de hele affaire van mijn zoon Dave in 2014 er wel in moest zetten.”

Dave raakte toen in opspraak vanwege het lekken van een sekstape waarop hij te zien was met een meid, terwijl hij en zijn vrienden op datzelfde feestje voor tienduizenden euro’s aan spullen hadden gestolen, waaronder juwelen en iPads. Je hebt ervoor gekozen om het wél aan te halen in je boek.

“Ja. Het heeft destijds zoveel media-aandacht gehad dat ik het schijnheilig zou vinden om eraan voorbij te gaan. Je kunt nou eenmaal niet alleen de mooie dingen en de feestjes beschrijven, dit hoorde ook bij mijn leven. Het heeft me destijds ook hartstikke veel zorgen gebaard en ieder denkbaar medium hing elke dag aan de lijn voor mijn reactie. Als het er niet in zou staan, zou ik een wezenlijk deel van mijn leven hebben overgeslagen. Ik was me ervan bewust dat mensen al vrij gauw zouden gaan zoeken in het boek hoe ik die periode had beschreven. Wat ik wel besloot: ik wilde de familienaam van de gedupeerde mensen niet noemen. Die achternaam is al genoeg in de media geweest, iets waar zij helemaal niet om hadden gevraagd, maar wat door de misdragingen van mijn zoon toch gebeurde.

Ik heb de vader des huizes omschreven als een zakenman. Ik heb die mensen trouwens na de affaire wat beter leren kennen: het bleken bijzonder fijne, beleefde mensen te zijn. Natuurlijk kwamen zij toen voor hun dochter op.”

In 2008 waren we te gast bij de filmpremière van I Love Dries, een Nederlandse komediefilm waarin jij werd gekidnapt door een koppel dat jouw zaad graag wilde voor een baby. Op dat premièrefeest was volgens wijlen Party-paparazzo Joop van Tellingen ‘de halve onderwereld’ aanwezig en ook mensen die zijdelings iets met de Heinekenontvoering te maken hadden. Was dat nu weer zo op jouw boekpresentatie?

“Haha, heeft Joop dat toen gezegd? God hebbe zijn ziel, die lieve man. Dat was me er eentje, zeg. Waarschijnlijk heeft Joop destijds Rob Grifhorst herkend, die in sommige kringen beter bekend stond als Robbie de Bouwvakker. Die was veel in de media geweest omdat hij de 6 miljoen losgeld zou hebben witgewassen die Heinekenontvoerders Cor van Hout en Willem Holleeder in een bos bij Parijs hadden begraven. Hij werd dan ook wel de vijfde Heinekenontvoerder genoemd. Er staat wel een hoofdstuk in mijn boek over de Heineken-ontvoering en ontvoerders, maar er waren volgens mij geen criminelen op mijn presentatie, haha. Robbie de Bouwvakker, overleden in 2014, vroeg mij weleens een feest te presenteren, zelf op te treden of andere artiesten te regelen.

Ook in Spanje trad ik veel op voor Rob en zijn vrouw Netty, ik ging goed met hen om. Ik wist dat hij goed bevriend was met Cor van Hout en een paar maanden voordat die mannen destijds vrijkwamen, was Rob al begonnen met het organiseren van een welcome home-party in het Marriott- hotel. Hij vroeg mij om het muzikale gedeelte van dat feest te verzorgen. Ik trad echt vaak voor hem op; als Rob op een feest was uitgenodigd, nam hij geen bloemen mee maar Dries Roelvink. Samen met Donna Lynton, Ben Cramer en een band hebben we op het welkomstfeestje van Cor van Hout en Willem Holleeder gezongen. Toen dat feest achter de rug was, bleek dat er onder het personeel van het hotel ook politieagenten waren geweest. Vooraf had ik met de zaalchef gesprekken gehad over de tafelindeling, het buffet en dat soort dingen. Op een gegeven moment ben ik naar hem toegegaan tijdens het feest om aan te geven dat er een paar personeelsleden liepen te klooien, alsof ze helemaal geen horeca-ervaring hadden. Ik vond het traag gaan, voor zo’n goed aangeschreven hotel. Het werd afgedaan met ‘er werken wat stagiairs’, wat ik vreemd vond voor een feest van dit kaliber. Maar achteraf werd dus alles duidelijk: het waren geen stagiairs, maar recherche. In de krant stond later dat Donna Lynton, Ben Cramer en ik waren betaald van het losgeld van de Heineken-ontvoering. Dat zorgde toen voor nogal wat opschudding, dus ik vond dat het nu wel terug moest komen in het boek.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.